Mike McKone

Motyw spotkania bohaterów z własnymi wersjami z przyszłość jest często wykorzystywany w komiksach superbohaterskich. Wystarczy wspomnieć takie historie jak „Bitwa Atomu” czy „DC One Million”. Również w historii o Nastoletnich Tytanach postanowiono poruszyć ten wątek. Jak to tu wypadło? Nastoletni Tytani powracając z odległej przyszłości przez pomyłkę trafiają do czasów odległych o 10 lat od współczesności. Tam spotykają przyszłe wersje samych siebie. Szybko jednak okazuje się, że nie stali się takimi bohaterami jakimi się spodziewali. Niestety historia jest sztampowa do bólu. Dosyć łatwo można się domyślić na czym będzie polegać zwrot akcji, a także jak potoczy się fabuła. Przy tym brakuje trochę więcej informacji o świecie przyszłości - przydałoby się wyjaśnić co się stało z poszczególnymi bohaterami, a także jak wygląda reszta uniwersum. Niewiele też można się dowiedzieć o motywacji przyszłych bohaterów, bo dosyć mało opowiadają o sobie. Chyba najciekawiej wypada epilog, który sugeruje dosyć ciekawą relację między dwiema postaciami. Drugą połowę tomu stanowi historią będąca konsekwencją miniserii „Kryzys Tożsamości”. Doctor Light odzyskał swoje wspomnienia i postanawia zemścić się na Tytanach za lata poniżeń. Zastawia na nich pułapkę. Podobnie jak w przypadku „Przyszłość jest teraz” tutaj też historia jest bardzo typowa. Pomimo tego, że Doctor Light jest tu bardziej kompetentny niż zazwyczaj, to i tak nie stanowi specjalnego problemu dla bohaterów. Jest to bardziej okazja do gościnnych występów wielu Tytanów. Poza tym nareszcie może się wykazać nowa postać znana z łamów komiksu „Green Arrow – Kołczan”. Tutaj również dobrze wypada końcówka podkreślająca zmniejszenie zaufania wobec dorosłych bohaterów. Za rysunki odpowiada tutaj Mike McKone. Jego kreska jest dosyć dynamiczna i przejrzysta. Czasami jednak bywa mniej dokładnie w scenach akcji. Dodatkiem jest historia z 1965 r., w której ówczesna inkarnacja Nastoletnich Tytani muszą się zmierzyć z Rozszczepionym Człowiekem. Podobał mi się groteskowy pomysł na głównego przeciwnika – w rękach współczesnego scenarzysty prawdopodobnie byłby to materiał na horror. Tutaj jest to bardziej zagadka kryminalna, która jednak szybko zostaje rozwiązana. Nie ma przy tym zbyt wielu niedorzeczności charakterystycznych dla ówczesnych komiksów DC Comics. Podsumowując, obie historie zawarte w tym tomie są tak typowe jak tylko się da. Przy czym jednak dobrze realizują dane pomysły. Mogę polecić głównie osobom mniej doświadczonym w komiksie superbohaterskim.