Najnowsze artykuły
- ArtykułySkandynawski kryminał trzyma się solidnie. Michael Katz Krefeld o „Wykolejonym”Ewa Cieślik1
- ArtykułyTargi Książki i Mediów VIVELO już 16–19 maja w Warszawie. Jakie atrakcje czekają na odwiedzających?LubimyCzytać1
- ArtykułyCzternaście książek na nowy tydzień. Silne emocje gwarantowane!LubimyCzytać2
- ArtykułyKsiążki o przyrodzie: daj się ponieść pięknu i sile natury podczas lektury!Anna Sierant8
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Douglas Boyd
4
6,7/10
Pisze książki: powieść historyczna, historia
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Jeżeli chcesz wysłać nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.pl
6,7/10średnia ocena książek autora
107 przeczytało książki autora
262 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Agentki. Egzekutorki, uwodzicielki, zdrajczynie
Douglas Boyd
6,7 z 19 ocen
83 czytelników 8 opinii
2019
Ekspansja Kremla. Historia podbijania świata
Douglas Boyd
6,1 z 34 ocen
118 czytelników 10 opinii
2014
Najnowsze opinie o książkach autora
Eleonora Akwitańska Królowa Francji i Anglii Douglas Boyd
6,9
Eleonora Akwitańska to postać niezwykła, która odegrała olbrzymią i wyjątkową w owych czasach dla swojej płci rolę w dziejach Europy. Nic dziwnego, że burzliwe losy dziedziczki księstwa Akwitanii, a następnie kolejno królowej Francji i Anglii (zarówno na płaszczyźnie politycznej jak i osobistej) przyciągają uwagę historyków. To bodajże druga, obszerna biografia Eleonory opublikowana w języku polskim. Autorką pierwszej była francuska uczona R. Pernoud (Alienor z Akwitanii, Warszawa 1980, seria Biografie Sławnych Ludzi) – uznana badaczka dziejów średniowiecza, przejawiająca optykę, którą dziś określono by mianem „genderowej”, a przy tym pisząca w sposób nieco chaotyczny. W porównaniu z poprzedniczką, D. Boyd to historyk-amator, bardziej pasjonat zafascynowany osobą władczyni, niż profesjonalista. Dzieje Eleonory przedstawia w sposób bardziej zwarty i uporządkowany, nie unikając przy tym ciekawostek i anegdot, ubarwiających obraz osób oraz epoki. Nie waha się przed snuciem własnych, oryginalnych hipotez (wizja planowanego jakoby przez Henryka II Plantageneta polityczno-matrymonialnego „podboju” zachodniej Europy) oraz nietypowych ocen (bardzo krytycznie pisze o osobie i rządach syna Eleonory, Ryszarda Lwie Serce – najsłynniejszy w powszechnej świadomości król Anglii, wzór rycerza oraz bohater krucjaty, ukazany został jako okrutnik i gwałtownik, a przy tym władca, który doprowadził królestwo do ruiny, w ocenach tych jest zresztą sporo racji). Chwilami postać Eleonory schodzi, co prawda, na drugi plan, można to jednak Autorowi wybaczyć, skoro uzależniony jest od zachowanych źródeł. Dużym minusem opracowania okazują się natomiast bardzo liczne błędy rzeczowe w kwestiach szczegółowych: biskupi Paryża i Londynu nazywani są nagminnie „arcybiskupami” (ich diecezje nie posiadały wówczas takiej rangi),król Niemiec, Konrad III, tytułowany jest „cesarzem” (nigdy koronacji cesarskiej nie odbył),dowiadujemy się, iż przeciwnik krzyżowców podczas II krucjaty, Nur ad Din, został jakoby obalony (zmarł śmiercią naturalną jako władca Syrii),cesarz rzymski Septymiusz Sewer miał rzekomo „przebudować” mury miasta Bizancjum (w istocie zburzył je podczas wojny domowej) itp., itd. Podobnych błędów odnaleźć można dużo więcej i nie są one raczej wynikiem złej pracy tłumacza czy Redakcji (chociaż trafiają się również takie, które to im należy zapewne przypisać – np. pomyłka w numeracji I soboru powszechnego w Nicei z 325 r. - przyporządkowano mu numer IV). Co prawda, dla toku wykładu nieścisłości te odgrywają rolę drugorzędną, dowodzą jednak albo powierzchownej wiedzy Autora, albo braku staranności. Tak czy inaczej, zmuszają do nieufnego traktowania wielu innych, podawanych w tekście szczegółów. Polskiej Redakcji przypisać natomiast należy bardzo niestaranne sporządzenie indeksu osobowego, pełnego luk i opuszczeń, a także skandaliczny sposób wykreślenia tablic genealogicznych. Zamiast rozjaśniać skomplikowane stosunki rodzinne królowej, jej dwóch kolejnych małżonków oraz licznego potomstwa, obraz ten zaciemniają i w wielu wypadkach wprowadzają czytelnika w błąd. Podsumowując, pozycja ciekawa, napisana w przystępny, potoczysty sposób, której wartość obniża jednak obecność bardzo licznych błędów, drobnych lecz irytujących.
Córki KGB Douglas Boyd
7,0
I oto kolejny raz jestem pod MEGA wrażeniem książki od Wydawnictwa Bellona. Szpiegolubni czytelnicy, którzy lubują się w literaturze faktu, pełnej ciekawostek ale i miażdżąco oraz przerażająco dobitnej prawdy koniecznie muszą sięgnąć po tą lekturę. Autor mimo momentami mocnej i ściskającej za serce tematyki pisze świetnym lekkim stylem. Są przerażające momenty ale i chwile rozluźnienia.
"W Związku Radzieckim powtarzano dowcip, że ludzi należy podzielić na trzy kategorie: tych którzy siedzieli, tych którzy siedzą, i tych, którzy będą siedzieć (w więzieniu)."
Jeśli ciekawią was tematy związane z wywiadem, tajnymi służbami w tym STASI, które było najpotężniejszą i najbardziej uciążliwą dla obywateli tajną policją na świecie bierzcie tą lekturę do koszyka!
Paranoja, bzdurne i wydumane zbrodnie, opisy NRD w której mania wzajemnego szpiegowania była tak wszechobecna, że szpiegowano nawet tych informatorów, którzy pisali doniesienia czy czeskie StB którego zadaniem było tłumienie wszelkich objawów niezadowolenia w kraju, w którym ważne stało się żeby "zdążyć złożyć donos na sąsiada zanim on zdąży donieść na ciebie" to tylko część z wielu interesujących rzeczy jakie tu dostaniecie.
Autor sporo poświęcił też Polsce i naszej przerażającej historii (znalazło się tu nawet info o obozie w Świętochłowicach!) czy też historia polskiego amanta, który bije Jamesa Bonda na łopatki.
Jest tu tyle ciekawych i wartych poznania informacji oraz wspomnień, że ciężko nawet to opisać.
"Wiedza to władza". Tutaj dostaniecie jej sporo więc jeżeli chcecie posiąść moc władzy to czytajcie. Świetna lektura.