Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dawka wiedzy i bebechów

Nie wiem czy wszyscy absolwenci FBI dostają w pakiecie gen Foxa Muldera zmiksowany z pierwiastkiem Men in Blacka i czy oni im tam na szkoleniach napakowują swoje ego sterydami ale wiem że wychodzą stamtąd z ogromnym mniemaniem o sobie.

Tu też mamy takiego kozaka, który
"korzystając z komputera w mojej głowie" rozwiązywał najbardziej brutalne i makabryczne zagadki, rozmawiał z seryjniakami, tworzył ich profile psychologiczne i generalnie dużo wniósł do nauk o profilowaniu. Na szczęście w jego przypadku można przymknąć oko na kozaczenie i przechwalanki gdyż książka sama się czyta. Jest interesująca, szczegółowa i nie brakuje w niej makabrycznych opisów wiszących na drzewie rozprutych bebechów.

Duża dawka ciekawostek (np. czemu w USA wynoszenie lodówek na śmietnik bez zdemontowanych drzwiczek jest karalne), mix zagadnień dotyczących zarówno kwestii kryminalnych jak i aspektów psychologicznych a przede wszystkim ogromny przekrój zwyroli i ich pogrzanych psychik.

Dawka wiedzy i bebechów

Nie wiem czy wszyscy absolwenci FBI dostają w pakiecie gen Foxa Muldera zmiksowany z pierwiastkiem Men in Blacka i czy oni im tam na szkoleniach napakowują swoje ego sterydami ale wiem że wychodzą stamtąd z ogromnym mniemaniem o sobie.

Tu też mamy takiego kozaka,...

Rozwiń

Zwiń

Trupiasza wyliczanka i zabawa w kotka i pożeracza słodkich pupilków

Od początku czuć powiew mroku. Przez chwilę miałam wrażenie, że albo ktoś zrąbał tłumaczenie albo książkę pisało kilku autorów. Przemykały zdania typu - przyszedł. Usiadł. Wyszedł. Na szczęście po około setnej stronie fabuła jakoś ruszyła do przodu i nawet zaczęły mi świtać urywki z "Echomana", którego średnio pamiętam.

Czarujący i inteligentny morderca, mający doktorat z manipulacji, straumatyzowani bohaterowie, makabryczne porwania i morderstwa oraz nieoczywiste zakończenie przy którym autorka zastosowała myk z kończącym się opakowaniem pasty do zębów. Wiemy że to już prawie koniec ale im bardziej napieramy tym więcej jesteśmy w stanie wyciąsnąć z tubki. Skumulowała w końcówce mordercze apogeum genowe. I podobało mi się to. Pożartych zostało trochę miłych pupilków ale warto było.
Polecam. Nawet bez znajomości Echomana.

Trupiasza wyliczanka i zabawa w kotka i pożeracza słodkich pupilków

Od początku czuć powiew mroku. Przez chwilę miałam wrażenie, że albo ktoś zrąbał tłumaczenie albo książkę pisało kilku autorów. Przemykały zdania typu - przyszedł. Usiadł. Wyszedł. Na szczęście po około setnej stronie fa...

Rozwiń

Zwiń

Uwaga. Przeczytanie książki nie grozi arachnofobią ani stelarofobią. Wręcz przeciwnie. Stelarofani będą usatysfakcjonowani.

Pająki mają to do siebie, ze swoim wyglądem potrafią wzbudzić strach, odrażenie a zarazem podziw. Stelar swoim stylem robi podobną robotę tyle że stelarofobia nikomu tu nie grozi.

Książka czyta się sama. Autor oszczędził nam zbędnych opisów i sztucznego przedłużania napięcia. Są za to konkrety. Bohaterowie poharatani przez los (pozdro Iwona z poprzednich tomów), historie ciągnące się przez pokolenia, tropiciele zagadek i detektywistyczne zagwozdki. Większość skupienia przypada na bohaterów. Nie ma tu makabry czy mordobicia co w niczym nie ujmuje lekturze a wręcz przeciwnie. Z przyjemnością towarzyszy się Ptasznikowi w jego dociekaniu prawdy.
Kolejny raz utwierdzam się w przekonaniu, że zawsze i wszędzie Stelar jednym z moich ulubionych pisarzy jest i będzie!
Polecam ogromnie.

Uwaga. Przeczytanie książki nie grozi arachnofobią ani stelarofobią. Wręcz przeciwnie. Stelarofani będą usatysfakcjonowani.

Pająki mają to do siebie, ze swoim wyglądem potrafią wzbudzić strach, odrażenie a zarazem podziw. Stelar swoim stylem robi podobną robotę tyle że stelarofobia nikom...

Rozwiń

Zwiń