Najnowsze artykuły
- Artykuły„Nowa Fantastyka” świętuje. Premiera jubileuszowego 500. numeru magazynuEwa Cieślik4
- ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 2LubimyCzytać4
- ArtykułyTo do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024Konrad Wrzesiński9
- ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1LubimyCzytać14
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Janusz Korczak
58
7,1/10
Urodzony: 22.07.1878Zmarły: 06.08.1942
Właściwie Henryk Goldszmit, ps. Stary Doktor lub pandoktor; polski pedagog, publicysta, pisarz, lekarz, działacz społeczny żydowskiego pochodzenia.
Prekursor działań na rzecz praw dziecka i całkowitego równouprawnienia dziecka. Wprowadził samorządy wychowanków, które miały prawo stawiać przed dziecięcym sądem swoich wychowawców. Zainicjował pierwsze pismo publikowane przez dzieci. Pionier działań w dziedzinie resocjalizacji nieletnich, diagnozowania wychowawczego, opieki nad dzieckiem trudnym. W 1926 zainicjował pierwsze pismo redagowane w większości przez dzieci – „Mały Przegląd”. Jako Żyd-Polak poczuwał się do podwójnej identyfikacji narodowej. Janusz Korczak zadebiutował we wrześniu 1896 pod pseudonimem Ryk w tygodniku satyrycznym „Kolce”.Był m.in. współautorem pisanej zespołowo powieści sensacyjnej Lokaj; od 1901 zaczął pisać felietony, których wybór pod tytułem Koszałki Opałki ukazał się w 1905 (łącznie było ich ponad 200). Tym samym spełniła się przepowiednia nauczyciela Korczaka z jego warszawskiego gimnazjum, który powiedział, podczas złapania chłopca na potajemnym czytaniu w czasie lekcji, że będzie pisał do nic nie znaczących gazet za 3 grosze za wiersz (w rzeczywistości stawka dla początkującego literata była w „Kolcach” dużo niższa). Z czasopismem współpracował do 1904. W 1898 Korczak wziął udział w konkursie na sztukę teatralną, ogłoszonym przez Ignacego Jana Paderewskiego na łamach czasopisma „Echo Muzyczne, Teatralne i Artystyczne”, który rozstrzygnięto w marcu 1899 r. Na konkurs Korczak wysłał dwa utwory, w tym wyróżniony czteroaktowy dramat Którędy? (sztuka nie zachowała się). Zgodnie z regulaminem konkursu, użył pseudonimu i podpisał się: „Janasz Korczak”. Ten pseudonim literacki zaczerpnął z powieści Kraszewskiego Historia o Janaszu Korczaku i o pięknej miecznikównie. Od 1900, publikując w „Wędrowcu” cykl felietonów pod tytułem Dzieci i wychowanie, zaczął używać powszechnie znanego pseudonimu „Janusz Korczak”. Pomiędzy 1898–1901 publikował w tygodniku Czytelnia dla wszystkich, m.in. w odcinkach swoją pierwszą powieść Dzieci ulicy (w dodatku do czasopisma, nr 1–17). Samodzielne wydanie książkowe powieści ukazało się w 1901. W latach 1904–1905 był współpracownikiem tygodnika Głos m.in. pisał artykuły o tematyce społecznej (ok. 60),większość z nich w rubryce Na mównicy pod kryptonimem „g.” W latach 1904–1905 na łamach „Głosu” ukazywała się w odcinkach jego druga powieść Dziecko salonu. Po zamknięciu „Głosu” w 1905 zaczął pisać do jego kontynuacji, „Przeglądu Społecznego”. Pomiędzy marcem a majem 1906 drukował w nim Feralny tydzień, zaś od lutego 1907 zbeletryzowany traktat Szkoła życia, zawierający utopijną wizję nowej szkoły. Dokończenie Szkoły życia znalazło się w kontynuacji „Przeglądu Społecznego” – „Społeczeństwie” (styczeń – kwiecień 1908). Jego teksty drukował również tygodnik „Echa Kieleckie”. Dla dzieci napisał m.in.: Mośki, Joski i Srule, Józki, Jaśki i Franki, Sława, Król Maciuś Pierwszy, Król Maciuś na wyspie bezludnej, Bankructwo małego Dżeka, Prawidła życia, Kajtuś czarodziej, Uparty chłopiec. Życie Ludwika Pasteura, Ludzie są dobrzy i Trzy wyprawy Herszka. Inne znane publikacje to m.in. Jak kochać dziecko, Prawo dziecka do szacunku, Sam na sam z Bogiem, Kiedy znów będę mały i Pedagogika żartobliwa (pełna lista w Dzieła Janusza Korczaka). W 1937 został odznaczony Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury. W czasie drugiej wojny światowej, w ostatnich miesiącach życia, Korczak prowadził pamiętnik. Jest to jego ostatni utwór literacki, dokument istotny również ze względu na czas i miejsce jego powstawania. Od wiosny 1935 r, z przerwą w latach 1936–1938, współpracował z Polskim Radiem. Oryginalne audycje Korczaka, nazywane „gadaninkami radiowymi”, stały się z miejsca wielkim wydarzeniem radiowym i zostały zaliczane do klasyki literatury „słowa brzmiącego”. Wygłaszał je jako „Stary Doktor”, nie podając swojego prawdziwego pseudonimu literackiego. „Gadaninki” zostały jednak zdjęte z anteny w marcu 1936 r. Korczak powrócił do Polskiego Radia w marcu 1938. Jednak od kwietnia 1939 aż do wybuchu II wojny światowej jego audycje nie figurowały już w programie.
Prekursor działań na rzecz praw dziecka i całkowitego równouprawnienia dziecka. Wprowadził samorządy wychowanków, które miały prawo stawiać przed dziecięcym sądem swoich wychowawców. Zainicjował pierwsze pismo publikowane przez dzieci. Pionier działań w dziedzinie resocjalizacji nieletnich, diagnozowania wychowawczego, opieki nad dzieckiem trudnym. W 1926 zainicjował pierwsze pismo redagowane w większości przez dzieci – „Mały Przegląd”. Jako Żyd-Polak poczuwał się do podwójnej identyfikacji narodowej. Janusz Korczak zadebiutował we wrześniu 1896 pod pseudonimem Ryk w tygodniku satyrycznym „Kolce”.Był m.in. współautorem pisanej zespołowo powieści sensacyjnej Lokaj; od 1901 zaczął pisać felietony, których wybór pod tytułem Koszałki Opałki ukazał się w 1905 (łącznie było ich ponad 200). Tym samym spełniła się przepowiednia nauczyciela Korczaka z jego warszawskiego gimnazjum, który powiedział, podczas złapania chłopca na potajemnym czytaniu w czasie lekcji, że będzie pisał do nic nie znaczących gazet za 3 grosze za wiersz (w rzeczywistości stawka dla początkującego literata była w „Kolcach” dużo niższa). Z czasopismem współpracował do 1904. W 1898 Korczak wziął udział w konkursie na sztukę teatralną, ogłoszonym przez Ignacego Jana Paderewskiego na łamach czasopisma „Echo Muzyczne, Teatralne i Artystyczne”, który rozstrzygnięto w marcu 1899 r. Na konkurs Korczak wysłał dwa utwory, w tym wyróżniony czteroaktowy dramat Którędy? (sztuka nie zachowała się). Zgodnie z regulaminem konkursu, użył pseudonimu i podpisał się: „Janasz Korczak”. Ten pseudonim literacki zaczerpnął z powieści Kraszewskiego Historia o Janaszu Korczaku i o pięknej miecznikównie. Od 1900, publikując w „Wędrowcu” cykl felietonów pod tytułem Dzieci i wychowanie, zaczął używać powszechnie znanego pseudonimu „Janusz Korczak”. Pomiędzy 1898–1901 publikował w tygodniku Czytelnia dla wszystkich, m.in. w odcinkach swoją pierwszą powieść Dzieci ulicy (w dodatku do czasopisma, nr 1–17). Samodzielne wydanie książkowe powieści ukazało się w 1901. W latach 1904–1905 był współpracownikiem tygodnika Głos m.in. pisał artykuły o tematyce społecznej (ok. 60),większość z nich w rubryce Na mównicy pod kryptonimem „g.” W latach 1904–1905 na łamach „Głosu” ukazywała się w odcinkach jego druga powieść Dziecko salonu. Po zamknięciu „Głosu” w 1905 zaczął pisać do jego kontynuacji, „Przeglądu Społecznego”. Pomiędzy marcem a majem 1906 drukował w nim Feralny tydzień, zaś od lutego 1907 zbeletryzowany traktat Szkoła życia, zawierający utopijną wizję nowej szkoły. Dokończenie Szkoły życia znalazło się w kontynuacji „Przeglądu Społecznego” – „Społeczeństwie” (styczeń – kwiecień 1908). Jego teksty drukował również tygodnik „Echa Kieleckie”. Dla dzieci napisał m.in.: Mośki, Joski i Srule, Józki, Jaśki i Franki, Sława, Król Maciuś Pierwszy, Król Maciuś na wyspie bezludnej, Bankructwo małego Dżeka, Prawidła życia, Kajtuś czarodziej, Uparty chłopiec. Życie Ludwika Pasteura, Ludzie są dobrzy i Trzy wyprawy Herszka. Inne znane publikacje to m.in. Jak kochać dziecko, Prawo dziecka do szacunku, Sam na sam z Bogiem, Kiedy znów będę mały i Pedagogika żartobliwa (pełna lista w Dzieła Janusza Korczaka). W 1937 został odznaczony Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury. W czasie drugiej wojny światowej, w ostatnich miesiącach życia, Korczak prowadził pamiętnik. Jest to jego ostatni utwór literacki, dokument istotny również ze względu na czas i miejsce jego powstawania. Od wiosny 1935 r, z przerwą w latach 1936–1938, współpracował z Polskim Radiem. Oryginalne audycje Korczaka, nazywane „gadaninkami radiowymi”, stały się z miejsca wielkim wydarzeniem radiowym i zostały zaliczane do klasyki literatury „słowa brzmiącego”. Wygłaszał je jako „Stary Doktor”, nie podając swojego prawdziwego pseudonimu literackiego. „Gadaninki” zostały jednak zdjęte z anteny w marcu 1936 r. Korczak powrócił do Polskiego Radia w marcu 1938. Jednak od kwietnia 1939 aż do wybuchu II wojny światowej jego audycje nie figurowały już w programie.
7,1/10średnia ocena książek autora
5 575 przeczytało książki autora
2 881 chce przeczytać książki autora
92fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Powiązane treści
Rozmowy
18
Aktualności
LubimyCzytać
4
„Kajtek Czarodziej” – weź udział w konkursie i wygraj bilety do kina!
Aktualności
Anna Sierant
13
Nadchodzą premiery filmów o Auschwitz i Państwie Kościelnym, „Chłopi” biją rekordy
Aktualności
Anna Sierant
6
Niemiecki serial podbija serca widzów, a kolejne książki Żulczyka i Kinga zostały zekranizowane
Jesień to dobry czas dla miłośników i książek, i filmów, i seriali. W najbliższym czasie będziemy mogli obejrzeć produkcje stworzone na podstawie dzieł Stephena Kinga, Jakuba...
Varia
Anna Sierant
19
80. rocznica wybuchu powstania w warszawskim getcie: książki, które warto przeczytać
19 kwietnia 1943 roku w getcie warszawskim wybuchło powstanie. Ci, którzy je wzniecili, nie mieli nadziei na zwycięstwo, chcieli stawić opór wrogowi i zadać mu jak najwięcej strat....
Aktualności
LubimyCzytać
1
Zabierz swoje dziecko w podróż do krainy bajek - top 10 audiobooków Woblinka dla dzieci
Do słuchania audiobooków przekonuje się coraz więcej dorosłych. Książki w tym formacie to również doskonała propozycja dla dzieci! Sprawdzą się w podróży, podczas deszczowego dnia,...
Aktualności
Anna Sierant
11
Polska gościem honorowym Międzynarodowej Wystawy Książek w Tajpej
31 stycznia 2023 roku w stolicy Tajwanu, Tajpej, rozpoczęła się Międzynarodowa Wystawa Książek, jedno z największych wydarzeń w branży wydawniczej na Dalekim Wschodzie. Jej gościem...
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Ilekroć, odłożywszy książkę, snuć zaczniesz nić własnych myśli, tylekroć książka cel zamierzony osiąga.
42 osoby to lubią
Dziecko chce być dobre. Jeśli nie umie – naucz. Jeśli nie wie – wytłumacz. Jeśli nie może – pomóż.
19 osób to lubiCałe wychowanie współczesne pragnie, by dziecko było wygodne, konsekwentnie krok za krokiem dąży, by uśpić, stłumić, zniszczyć wszystko, co ...
Całe wychowanie współczesne pragnie, by dziecko było wygodne, konsekwentnie krok za krokiem dąży, by uśpić, stłumić, zniszczyć wszystko, co jest wolą i wolnością dziecka, hartem jego ducha, siłą jego dążeń i zamierzeń. Grzeczne, posłuszne, dobre, wygodne, a bez myśli o tym, że będzie bezwolne wewnętrznie i niedołężne życiowo".
16 osób to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Kajtuś Czarodziej Janusz Korczak
6,7
Po obu częściach „Króla Maciusia” (czy konieczne było złe zakończenie ?) Diabeł Morski podszepnął, by przeczytać „Kajtusia”. W naiwności bezmiernej sądziłam, iż będzie to coś milszego (skąd taki pomysł ?) i dostałam za swoje.
Wpierw garść wybiórczo dobranych wypowiedzi:
Katarzyna „Kiedyś jak byłam mała czytałam ją i pamiętam, że mi się podobała. Gdy syn podrósł chciałam, żeby również ją przeczytał. Niestety nie pamiętałam, że ta książka jest aż tak ciężka do czytania. Do pewnego czasu syn był zachwycony: zabawne sceny, fajne postacie. Aż w pewnym momencie książka robi się strasznie poważna i smutna. Atmosfera w książce już nie jest tak kolorowa.”
BetiFiore „Czytałam tę książkę w dzieciństwie, pamiętałam też magiczną atmosferę teatru telewizji. Okazuje się, że jednak bardzo mało pamiętałam samej treści. "Kajtuś Czarodziej" to dzieło bardzo smutne, czasami wręcz przerażające surowością (biorąc pod uwagę, że jest przeznaczone dla dzieci).”
Karolinaa3 „Ostatecznie wyciągam wnioski, że dla dziecka może być dość ciężkim utworem. Owszem niby troszkę fantastyki, czary i te sprawy, lecz utrzymana w bardzo wysokim napięciu, wręcz tragizmie. Taka budowa jest trudna dla odbioru nawet u dorosłej osoby, więc u dziecka tym bardziej.”
Z początku niby śmieszne, chociaż żarty w rodzaju „Fajtłapski i Synowie”, „Kundel i Cwajnos” czy „Ferdek Śmierdek” zbyt luzackie.
Im dalej, tym ciężej. Sam „Stary Doktor” tak to ujął:
„Kiedy przeczytałem osiemnasty rozdział o Kajtusiu w twierdzy wodza czarnoksiężników, jeden chłopiec powiedział:
– To straszne !”
Dalszy ciąg przypomina „Pinokia” w gorszym wykonaniu, zamiast osła pies.
Zakończenie pozostaje dla mnie niezrozumiałe.
Ostatnia książka Korczaka, jaką zaszczyciłam uwagą.
To było powyżej granic mojej wytrzymałości ...
Kajtuś Czarodziej Janusz Korczak
6,7
Kochani
Pierwsza świetna wiadomość jest taka, że ,,Kajtuś Czarodziej" doczekał się ekranizacji. Druga cudowna wiadomość jest taka, że piękne wydanie książki ukazało się nakładem Wydawnictwa Bukowy Las, a autorem jest znany i lubiany Janusz Korczak.
Kolejna dobra wiadomość jest taka, że już ją przeczytałam i mogę oczarować Was moją recenzją. 😁
Książka była również ze mną na sesji zdjęciowej w pieknej @rososzka i te zdjęcie to efekty pracy @zuzakadry.
Jak byście zareagowali w momencie kiedy przekonalibyście się, że macie jakieś tajemne moce?
Książka według mnie podzielona jest na dwie części. W pierwszej poznajemy Kajtusia łobuziaka, który potrafi rozbawić nas swoim zachowaniem i jest to część poświęcona dziecku, który do tej pory prowadził ciekawe lecz normalne życie i marzył, aby czarować. Druga część jest już bardziej poważna i z przesłaniem dla dziecka, gdyż Kajtuś, a tak naprawdę Antoś spełnia swoje marzenie, które nie do końca wygląda tak, jak sobie wyobrażał. Osiągnął swój cel, zyskał popularność, ale czy jest szczęśliwy?
To pozycja, która idealnie nadaje się zarówno dla dzieci jak też dla dorosłych. Dla dzieci pod tym katem, aby uświadomić ich, że manna nie spada sama z nieba, że trzeba wysiłku, aby osiągnąć swój cel, jednak nie zawsze jest to warte zachodu, a czasami trzeba też ponieść konsekwencje swoich czynów. Rzeczy materialne w życiu człowieka nie zastąpią nam drugiego człowieka i relacji międzyludzkich.
Dla dorosłych myślę jest to dobra lekcja na temat wychowania dzieci. Bardzo często rodzice kupując dziecku wszystko czego zapragnie, kupują też swój czas dla siebie. Czy to dobre? Uczymy dzieci już od małego, że rzeczy materialne mają większą wartość niż czas spędzony razem. Poza tym bezstresowe wychowanie, dawanie wszystkiego pod nos i zero wymagań od dziecka nie wróży niczego dobrego.
Autor w tej pozycji przemycił bardzo dużo ważnych informacji, nad którymi każdy człowiek powinien się w mniejszym, bądź większym stopniu zastanowić. Taka niby niepozorna a jednak.
Czytałam tę książkę już kiedyś, ale odbiór jej teraz jest zupełnie inny niż kilka lat temu.
Wybieracie się na film?
Dyskusje związane z autorem
Chcesz zadać pytanie autorowi Janusz Korczak?
Dołącz do grupy "Rozmowy z autorami" i zaproponuj pytania - my zorganizujemy wywiad
Rozpocznij dyskusjęDołącz do grupy "Rozmowy z autorami" i zaproponuj pytania - my zorganizujemy wywiad