Po obu częściach „Króla Maciusia” (czy konieczne było złe zakończenie ?) Diabeł Morski podszepnął, by przeczytać „Kajtusia”. W naiwności bezmiernej sądziłam, iż będzie to coś milszego (skąd taki pomysł ?) i dostałam za swoje.

Wpierw garść wybiórczo dobranych wypowiedzi:
Katarzyna „Kiedyś jak byłam mała czytałam ją i pamiętam, że mi się podobała. Gdy syn podrósł chciałam, żeby również ją przeczytał. Niestety nie pamiętałam, że ta książka jest aż tak ciężka do czytania. Do pewnego czasu syn był zachwycony: zabawne sceny, fajne postacie. Aż w pewnym momencie książka robi się strasznie poważna i smutna. Atmosfera w książce już nie jest tak kolorowa.”
BetiFiore „Czytałam tę książkę w dzieciństwie, pamiętałam też magiczną atmosferę teatru telewizji. Okazuje się, że jednak bardzo mało pamiętałam samej treści. "Kajtuś Czarodziej" to dzieło bardzo smutne, czasami wręcz przerażające surowością (biorąc pod uwagę, że jest przeznaczone dla dzieci).”
Karolinaa3 „Ostatecznie wyciągam wnioski, że dla dziecka może być dość ciężkim utworem. Owszem niby troszkę fantastyki, czary i te sprawy, lecz utrzymana w bardzo wysokim napięciu, wręcz tragizmie. Taka budowa jest trudna dla odbioru nawet u dorosłej osoby, więc u dziecka tym bardziej.”

Z początku niby śmieszne, chociaż żarty w rodzaju „Fajtłapski i Synowie”, „Kundel i Cwajnos” czy „Ferdek Śmierdek” zbyt luzackie.

Im dalej, tym ciężej. Sam „Stary Doktor” tak to ujął:
„Kiedy przeczytałem osiemnasty rozdział o Kajtusiu w twierdzy wodza czarnoksiężników, jeden chłopiec powiedział:
– To straszne !”

Dalszy ciąg przypomina „Pinokia” w gorszym wykonaniu, zamiast osła pies.

Zakończenie pozostaje dla mnie niezrozumiałe.

Ostatnia książka Korczaka, jaką zaszczyciłam uwagą.

To było powyżej granic mojej wytrzymałości ...

Po obu częściach „Króla Maciusia” (czy konieczne było złe zakończenie ?) Diabeł Morski podszepnął, by przeczytać „Kajtusia”. W naiwności bezmiernej sądziłam, iż będzie to coś milszego (skąd taki pomysł ?) i dostałam za swoje.

Wpierw garść wybiórczo dobranych wypowiedzi:
Katarzyna „Kiedyś jak byłam mała czytałam ją i pamiętam, że mi się podobała. Gdy syn podrósł chciałam,...