Fryderyk Hölderlin

Bardzo okrężną drogą dotarłem do "Hyperiona" Holderlina i do jego listów. Nie czytywałem poezji, cenię natomiast listy i ta książka nie zmieni moich preferencji, aczkolwiek mam świadomość, że to, co czytałem ma ponad 200 lat. Zarówno listy jak Hyperion są zapisem tragicznego życia twórcy odrzuconego przez świat. Jako taki - Holderlin wydaje się być jednym z wielkich patronów wszystkich niezrozumianych i odtrąconych. Jego los był tragiczny i poruszająca jest historia takiego talentu i wrażliwości wyłaniająca się z listów. Najbardziej ponure momenty znalazły się już w przypisach, a nie w samych listach. Aż trudno uwierzyć w jaki smutny sposób kończył życie taki poeta. Te kilka zdań z przypisów pozostaje w pamięci i rysuje w wyobraźni bardzo plastyczne wyobrażenia opuszczonego przez bliźnich idealisty. Listy są ciekawe, choć dość ograniczone tematycznie. Korespondencja z ukochaną byłaby głównym, obok bezskutecznych usiłowań zawodowych, wątkiem książki. A przecież wśród korespondentów Holderlina przewijają się umysły największe nie tylko w Niemczech i nie tylko w tamtej epoce. Śledzić te znajomości było przyjemnością i jest jedynym z argumentów za sięgnięciem po tę pozycję. Te pisma są jednak bardziej poezją niż dokumentem/literaturą faktu. Wyszukana grzeczność robi wrażenie i ma duży urok, może szczególnie z racji tego, co stanowi krajobraz kultury codziennej XXI wieku. Hyperion okazał się w czytaniu trudny i jest dla mnie dokumentem estetyki, która przeminęła. Dla niespecjalistów do przeczytania odpowiednie (wystarczające) są wg mnie fragmenty, bo patos i mesjanizm i porywy najwyższych uczuć na kilkuset stronach bez najmniejszej przerwy, to jednak coś, co stoi całkowicie w poprzek wielu czytelniczym możliwościom (w tym moim). Pod sam koniec ogarnął mnie jednak jakiś żal, że widzę ostatnie strony. Chyba jednak żal dotyczył wartości, o które walczył Holderlin, a nie samej książki. Polecam listy. Hyperion do poznania zdecydowanie tylko we fragmentach.