Książka jest świetna, ale niejednorodna - każdą część czyta się trochę inaczej:

1) Hyperion - wbrew pozorom nie jest to lektura trudna, czy jakoś bardzo wymagająca, ale ze względu na styl, polecam bardziej zaawansowanym miłośnikom literatury XIX w. "Hyperion" jest powieścią, ale jej wzniosły, uroczysty, poetycko-filozoficzny "vibe" sprawia, że potrzeba do tego tekstu trochę cierpliwości.

2) Listy Hölderlina - ciekawe świadectwo epoki, historia młodego, zdolnego niemieckiego literata z przełomu XVIII/XIX w.; w menu mamy problemy materialne, problemy z wydawaniem i publikowaniem twórczości, nieszczęśliwe życie osobiste, niezrozumienie i odrzucenie, etc. Każdy kolejny list zbliża do tragicznego finału, o którym można przeczytać z bardzo dobrego wstępu. Dla miłośników epoki lektura obowiązkowa, a przy tym niezbyt obszerna.

3) Listy Susette Gontard do Hölderlina - niewiele ich, ale powinien przeczytać każdy, kogo interesują historyczne romanse, teksty źródłowe z epoki, etc. Pewnie, że język i styl, jakim pisze pani Gontard do swojego kochanka wiele zawdzięcza przeczytanym lekturom, jest w nim dużo wczesnoromantycznych, czy sentymentalnych schematów, zwrotów, ale... Jest też w tych listach mnóstwo emocjonalnej szczerości, zaangażowania, tkliwości i zwyczajnej tęsknoty - momentami trudno się nie wzruszyć (o ile ktoś ma wrażliwe serduszko), zwłaszcza, że wiemy, jak nieszczęśliwie potoczyły się losy parki. Bardzo literacka historia, a przecież prawdziwa.

Książka jest świetna, ale niejednorodna - każdą część czyta się trochę inaczej:

1) Hyperion - wbrew pozorom nie jest to lektura trudna, czy jakoś bardzo wymagająca, ale ze względu na styl, polecam bardziej zaawansowanym miłośnikom literatury XIX w. "Hyperion" jest powieścią, ale jej wzniosły, uroczysty, poetycko-filozoficzny "vibe" sprawia, że potrzeba do tego tekstu...