Keith Roberts

Dużo, dużo ciekawiej niż w pierwszym tomie. W zasadzie mogę napisać, ze nie ma tu opowiadania, które pozostawia czytelnika obojętnym. Wysokie noty dla Simaka ("Śmierć w domu" - chwyta za serce),Russela ("I wślizgnę się do obozu twego..." - coś dla psiarzy pod rozwagę),Robertsa ("Wysoka ósemka" - prawdziwy horror dla bojących się elektryczności),Elliota ("Złośliwość rzeczy martwych" - paranoja w czystej formie, można zacząć bać się nawet skarpetek, choć nie ma ich w tym opowiadaniu),Landisa ("Wyprawa do czarnej dziury" - trochę hard SF) i wreszcie Kappa ("Czerń i mrok" - opowiadanie z cyklu o inżynierach niekonwencjonalnych - nauka i fantastyka, czyli po prostu sedno science fiction). Pozostały jeszcze 3 opowiadania. Wcale nie są złe, może trochę gorsze - choć być może uznacie, że jest inaczej i to one spodobają się wam najbardziej. Polecam.