Cytat dnia
Odkryłeś moje karty. Tak, chcę zrobić z ciebie swojego Marlowa. Taki partner pomaga w dopełnieniu powieści, jak lustro pomaga malarzowi w od...
Najnowsze artykuły
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2004
Spór o Powstanie. Powstanie Warszawskie w powojennej publicystyce polskiej 1945-1981.
28 czytelników 1 opinia
2004
1999
1995
1974
1966
1966
1960
Sztuka łamie milczenie. Z prahistorii plastyki Zbigniew Florczak 
Kupiłem głównie ze względu na autora, którego życie i artykuły mnie intrygują i interesują. Temat jest dla mnie raczej daleki bo jest to teoria i praktyka sztuki, ale mnie wciągnął bo stawia pośrednio (a może i bezpośrednio) bardzo ciekawe pytanie: "skąd się wzięła Sztuka?". A mówi ta książka przecież o twórcach, którzy jako jedyni w dziejach nie mieli się absolutnie do czego odnieść. Od ich czasów każdy nowy prąd w sztuce albo wzorował się na poprzednikach albo sprzeciwiał się poprzednikom, ale zawsze z nich czerpał. Malarze i rzeźbiarze z epoki magdalenu nie mieli poprzedników. Dlaczego więc w ogóle zaczęli malować i rzeźbić? Po co? Jak znajdowali na to czas? Jak się uczyli? Jakich mieli odbiorców i jak oni przeżywali obcowanie ze sztuką?
Ma ta książka dla mnie tylko dwie, drobne wady:
- Jest nieco zbyt fachowa, to nie było pisane jako książka popularna tylko raczej jak prosty podręcznik dla studentów szkół artystycznych. Na szczęście jest to popularny i czytelny podręcznik. Dziś już pewnie wymagałby aktualizacji. :-).
- Jest za mało i zbyt kiepsko ilustrowana. Ale to już wina czasów, w których była drukowana: przełom lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. Tylko cztery barwne ilustracje i średniej jakości, kiepski papier. Gdyby dziś to wydać bogato ilustrowane to była by naprawdę piękna książka.
Morze w C-dur Zbigniew Florczak 
Jest 17 sierpnia 2018 roku, leżę na plaży w Jantarze. Leżę i czytam książkę, której akcja dzieje się 17 sierpnia w Jastarni. Szkoda, że nie pojechałem na półwysep helski...
Jestem zaintrygowany postacią Zbigniew Florczaka, postanowiłem dowiedzieć się o nim możliwie dużo i przeczytać jego teksty jakie znajdę. A zdobyć akurat tę książkę nie było łatwo... Niby wydana w 1966 roku w 10 tysiącach egzemplarzy ale jeśli wierzyć Wańkowiczowi to na książkach z tego okresu podawano 10 tysięcy żeby za tyle zapłacić autorowi (stawki były niskie) ale drukowano mniej. Niezależnie od tego czy to prawda to ta książka to prawie biały kruk.
Jako powieść ma ona pewne słabości, szczególnie rozczarowało mnie zakończenie, które jakimś tajemniczym zwrotem zmierza ku happy-endowi. Na szczęście nie jest to taki banalny happy-end. Trochę też niekonsekwentnie stosowane są zmiany narratorów. Jak na rok wydania i wydawnictwo to musi tu też być też i dobry oficer służby wywiadu, na szczęście nie jest taki do końca kryształowo dobry i nie narzuca się.
Ma jednak ta książka wiele zalet. Florczak był dobrym publicystą i miał naprawdę ważkie przemyślenia. I tu zajmują one większość z 380 stron. Nie mogę również usunąć u siebie wrażenia, że także i ta książka jest mocno autobiograficzna, gdyż bohater główny jest znawcą i krytykiem sztuki a wraca on do Polski po kilku latach powojennej emigracji z Belgii. W związku z tym nasuwa się przemożna myśl, że i alkoholizm bohatera, którego obrazowe opisy zajmują wiele stron, też nie był Florczakowi obcy (ale tu być może przestrzeliłem). W dodatku, jest to prawdopodobnie autobiografia wyprzedzająca, jako że jeden z wątków dotyczy jachtu "Pelikan", na którym grupa chce się wyrwać z Polski. A Zbigniew Florczak już 2 czy 3 lata po wydaniu tej książki zaczął pisywać (znów) do "Kultury" paryskiej pod pseudonimem "Pelikan".
Jest tu jeszcze kilku pobocznych bohaterów, ale najważniejszy jest jeden: półwysep helski. Można sporo się dowiedzieć o Jastarni z przełomu lat 50 i 60 a do tego bardzo fajną ciekawostką są spore cytaty, a być może nawet pełna treść (nie mogę sprawdzić) z książki księdza Hieronima Gołębiewskiego "Obrazki Rybackie z półwyspy Heli", z 1910 roku, która sama w sobie jest interesująca.
Autor raczej nobla nie weźmie ale ostatecznie nawet czyta się nieźle.
