Michał Ochnik

Czytając tę książkę, niejednokrotnie nachodziła mnie myśl, że oto wreszcie ktoś zebrał i klarowanie przedstawił wszystkie mankamenty współczesnej popkultury, o których zdarzało mi się niejednokrotnie rozmawiać z moimi znajomymi. Michał Ochnik (który moim zdaniem jest jednym z najuważniejszych obserwatorów internetowych współczesnej popkultury i jeśli ktoś nie zna jego strony na facebooku Mistycyzm popkulturowy, to w podskokach trzeba naprawić ten błąd) nie stara się odkrywać przysłowiowej Ameryki ani też nie próbuje stawiać jakiś rewolucyjnych tez – zjawiska, które opisuje w swojej książce są zazwyczaj mniej lub bardziej obecne w codziennym dyskursie. Cała siła tkwi w tym, jak sprawnie doszukuje się on połączeń przyczynowo-skutkowych pomiędzy popkulturą a środowiskiem w jakim ona funkcjonuje i które ją kształtuje. A to z kolei jest ściśle powiązane z rozwojem różnego rodzaju technologii, zagmatwanym prawodawstwem amerykańskim i kapitalistycznymi schematami myślenia wielkich korporacji odpowiadających za branżę rozrywkową. Już na samym początku czytelnik w ramach wstępu otrzymuje analizę problemów towarzyszących na przestrzeni lat rynkowi komiksowemu, z których – jak się okazuje – nikt nigdy nie wyciągnął żadnych wniosków. Obrywa się zarówno branży filmowej, jak i gamingowej. Zainteresowani znajdą rozdziały poświęcone CGI, AI, polityce wielkich firm, ale także binge-watchingowi, marketingowemu wykorzystywaniu spoilerów, czy wreszcie kulturze fanowskiej. Ale nie jest to tylko bezproduktywne narzekanie, a raczej dość sprawna i zgrabnie przedstawiona diagnoza współczesnej popkultury zjadającej swój własny ogon. Zatem nazwy takie jak Marvel, Star Wars, Harry Potter, Netflix i Disney są tutaj odmieniane przez wszystkie przypadki. I bardzo dobrze, bo to właśnie na ich przykładzie autor kreśli zrozumiałe i przejrzyste przykłady i analogie (fragment o penisie Batmana zostanie ze mną na bardzo długo). „Remake. Apokalipsa popkultury” to książka, którą czyta się niesamowicie szybko ze względu na lekki styl autora, często zabarwiony ironicznym humorem. To przede wszystkim pozycja napisana przez fana dla fanów, bo nie da się ukryć, że nad całością unosi się duch miłości do popkultury i troski o jej stopniowo pogarszający się stan. I choć jako widzowie i odbiorcy jesteśmy zaledwie niewielkimi mróweczkami w tej całej korporacyjnej machinie, to zwiększanie świadomości na temat stosowanych przez wielkie firmy mechanizmów manipulacyjnych prowadzi do budowania bardziej świadomych decyzji konsumenckich, a do tego procesu na pewno przyczynia się także ta książka. Zwłaszcza, że Michał Ochnik nie pozostawia nas bez iskierki nadziei, której upatruje w niezależnych, oddolnych inicjatywach artystycznych oraz crowdfundingowemu wsparciu takich projektów na skalę, która jeszcze nie dawno była nie do wyobrażenia.