Najnowsze artykuły
- ArtykułyW nazwaniu tkwi siłaArnika0
- ArtykułyLive z Zadie Smith już 30 września — tego nie możesz przegapić. Sprawdź szczegóły!LubimyCzytać1
- ArtykułyCo nowego w wydawniczym świecie? 9 wrześniowych premier na ten tydzieńLubimyCzytać3
- ArtykułyNie uwierzysz, kto to napisał. Nietypowe książki znanych pisarzyBartek Czartoryski10
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Dobrilo Nenadić
Znany jako: Добрило Ненадић
1
6,4/10
Pisze książki: literatura piękna
Urodzony: 23.10.1940Zmarły: 15.08.2019
inż. Dobrilo Nenadić - serbski pisarz i agronom.
Przyszedł na świat w małej wiosce w środkowej Serbii.
Ukończył studia rolnicze w mieście Zemun (sadownictwo).
Przez wiele lat pracował jako agronom.
W 1977 r. wydano jego debiutancką powieść historyczną "Доротеј", która, jak się okazało, była najbardziej znanym dziełem Nenadicia. "Доротеј" przetłumaczono na wiele języków, w tym język polski, a w 1981 r. czarnogórski reżyser Zdravko Velimirović przeniósł powieść na ekran w roli głównej obsadzając 35-letniego serbskiego aktora Gojko Szanticia.
Członek Stowarzyszenia Pisarzy Serbskich (Удружење књижевника Србије).
Laureat licznych nagród literackich, m.in. Nagrody Mešy Selimowicia (Награда Меша Селимовић) i Nagrody Svetozara Ćorovicia (Награда Светозар Ћоровић).
Odznaczony jugosłowiańskim Orderem Pracy (Орден рада).
Wybrane dzieła: "Доротеј" (1977, polskie wydanie: "Dorotej", Wydawnictwo Łódzkie, 1986),"Деспот и жртва" (1998),"Хермелин" (2006).http://www.dobrilonenadic.com/
Przyszedł na świat w małej wiosce w środkowej Serbii.
Ukończył studia rolnicze w mieście Zemun (sadownictwo).
Przez wiele lat pracował jako agronom.
W 1977 r. wydano jego debiutancką powieść historyczną "Доротеј", która, jak się okazało, była najbardziej znanym dziełem Nenadicia. "Доротеј" przetłumaczono na wiele języków, w tym język polski, a w 1981 r. czarnogórski reżyser Zdravko Velimirović przeniósł powieść na ekran w roli głównej obsadzając 35-letniego serbskiego aktora Gojko Szanticia.
Członek Stowarzyszenia Pisarzy Serbskich (Удружење књижевника Србије).
Laureat licznych nagród literackich, m.in. Nagrody Mešy Selimowicia (Награда Меша Селимовић) i Nagrody Svetozara Ćorovicia (Награда Светозар Ћоровић).
Odznaczony jugosłowiańskim Orderem Pracy (Орден рада).
Wybrane dzieła: "Доротеј" (1977, polskie wydanie: "Dorotej", Wydawnictwo Łódzkie, 1986),"Деспот и жртва" (1998),"Хермелин" (2006).http://www.dobrilonenadic.com/
6,4/10średnia ocena książek autora
12 przeczytało książki autora
14 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Dorotej Dobrilo Nenadić
6,4
Do klasztoru Vratimlje z rozkazu episkopa morawickiego przybywa nowy mnich, Dorotej. Jest młody, wykształcony, a przede wszystkim zna tajemnice ziołolecznictwa. Jego umiejętności szybko doceniają nie tylko okoliczni wieśniacy, ale i miejscowy pan, Laus. Dorotej okaże się wykraczający jednak daleko poza miejscowe wyobrażenia o tym, jak powinien zachowywać się mnich i czego się od niego wymaga.
Mimo średniowiecznych dekoracji ludzkie dylematy i namiętności wciąż pozostają te same, stąd też opowiedziana historia porusza i zmusza do myślenia. Miłość, zdrada, więź z Bogiem, lojalność - takie tematy nigdy się nie dezaktualizują.
Gorąco zachęcam do lektury.
Dorotej Dobrilo Nenadić
6,4
134/180/2023
"Dorotej to wstrząsająca opowieść o człowieku jako takim, o jego zmaganiach z samym sobą, o rozterkach, jakie go nękają ...)". Nie ma to jak zachęcający opis na okładce. Ciekawe ile osób z tego powodu nie wzięło książki do ręki...
Na szczęście go nie znałam wcześniej, a jak zerknęłam przez czytaniem powieści to mnie nie zniechęcił.
No wiecie! Piękna opowieść o miłości, zawiści, nienawiści, szaleństwie (mnisi Prohor i Nikanor do natychmiastowego przymusowego leczenia zamkniętego, bez dyskusji),o Życiu! Z dużej litery, tak, bo autor przede wszystkim pochwala życie. Piękno przyrody, niedola ludzka, intrygi, powódź, śnieżyca i susza - wszystko jest dobre, bo wszystko jest dla ludzi!
Do tego znany (np. częsty u Magdy Szabo) lecz niezbyt powszechny zabieg opowiadania z różnych perspektyw: mnichów, rycerzy, kobiety, sług... Bardzo wciągająca opowieść. A jaka egzotyczna, dzieje się bowiem jakoś na przełomie XIII i XIV wieku w południowej Serbii, niedaleko Kosowa.
Niezbyt łatwo dało się to wywnioskować, bo ustalić czas akcji udało mi się na podstawie jedynego chyba fragmentu powieści: "Zdołał być paziem króla Dragutina (...). U nowego króla Milutina był przez jakiś czas pisarzem, potem uczył fechtunku jego syna Konstantina. Wchodził w skład świty drugiego królewskiego syna Stefana (...). A Wikipedia na to: Stefan Dragutin - król serbski w latach 1276-1282, Stefan Urosz II Milutin - król serbski w latach 1282-1321, Stefan Urosz III Deczański - król Serbii w latach 1321-1331.
Trafiłam też na nazwisko aktualnego króla: Stefan Urosz. Ciekawe, czy chodzi o II czy o III...
A co do miejsca? Mamy taki fragment:
"Dopiero na końcu powiedziane jest, że król rozkazuje ciefalii z Brvenika dać nam to wszystko, o cośmy prosili." Tenże Brvenik, wg Wikipedii w 2011 roku liczył 64 mieszkańców... Chyba podupadł, z książki wynika, że wcześniej była to jakaś większa miejscowość. Nie żeby zaraz stolica żupy, zapewne coś mniejszego. Ale jednak...
Dobra, powykrywałam wielkie tajemnice czasu i miejsca, jakby to najważniejsze było. A powieść taka piękna!