Willow na dobre osadziła się w Palm Beach, blisko boku mamy i brata. Czy miejsce, w którym zamieszkała dało jej szczęście i miłość, czy przystojny Teatcher, zostanie z nią na dobre i złe? Czy Lindren, będzie ją traktował jak siostrę? Czy z mamą będzie blisko? Czy nowa uczelnia przyniesie jej jakieś niespodzianki? Dowiemy się się z tej części o sadze De Beers.

Willow na dobre osadziła się w Palm Beach, blisko boku mamy i brata. Czy miejsce, w którym zamieszkała dało jej szczęście i miłość, czy przystojny Teatcher, zostanie z nią na dobre i złe? Czy Lindren, będzie ją traktował jak siostrę? Czy z mamą będzie blisko? Czy nowa uczelnia przyniesie jej jakieś niespodzianki? Dowiemy się się z tej części o sadze De Beers.

Po przeczytaniu pierwszej czesci nie bylam przekonana czy chce kontynuowac czytanie tej serii jednak postanowiłam spróbować i nie zaluje. Drugi tom zdecydowanie bardziej mi sie podobal niz pierwszy. Co do Lindena to mialam przeczucie, ze to sie moze zle skończyć;)

Po przeczytaniu pierwszej czesci nie bylam przekonana czy chce kontynuowac czytanie tej serii jednak postanowiłam spróbować i nie zaluje. Drugi tom zdecydowanie bardziej mi sie podobal niz pierwszy. Co do Lindena to mialam przeczucie, ze to sie moze zle skończyć;)

Mimo iż jest to historia Willow De Beers, to jednak zaglądamy tutaj do problemów Lindena oraz jego mrocznej strony, która od pierwszej części jest nie odkryta, w tajemnicy, pisanej pod znakiem zapytania. Co mu siedzi w głowie? Jakie Linden ma zamiary? Czy jego zamiary są szczere? Odpowiedzi na wszystkie pytania, które w nas siedzą dotyczące tego oto chłopaka znajdziemy w tej części. To tutaj poznamy do czego zdolne jest jego oblicze, co w nim siedzi i jakie poniesie to za sobą konsekwencje. Moim zdaniem Linden jest psychologiczną zagadką, która tworzy tę książkę ciekawszą, mroczniejszą i bardziej porywczą.
Oczywiście znajdziemy tutaj również odpowiedź czy w świecie, w którym rządzi pieniądz, intrygi i ludzka zawiść można znaleść szczęście? Czy sprawy rodzinne pozostaną bezpieczne w społeczeństwie, gdzie opinia publiczna jest najważniejsza? Czy Willow da się wkręcić w zepsuty świat elity z Palm Beach czy wręcz przeciwnie będzie z nim walczyć?
Historie Pani Andrews znane są ze swych mrocznych rozdziałów, przepełnionych niepokojem. Tutaj jednak mamy zaserwowaną cząstkę gotyckiego klimatu, co powoduje że ta niewielka część utożsamia z autorką. Tą część mogłabym śmiało porównać z losami rodziny Casteel, aczkolwiek do Dollagenów czegoś jej jednak brakuje, co oczywiście absolutnie nie skreśla tej historii.

Mimo iż jest to historia Willow De Beers, to jednak zaglądamy tutaj do problemów Lindena oraz jego mrocznej strony, która od pierwszej części jest nie odkryta, w tajemnicy, pisanej pod znakiem zapytania. Co mu siedzi w głowie? Jakie Linden ma zamiary? Czy jego zamiary są szczere? Odpowiedzi na wszystkie pytania, które w nas siedzą dotyczące tego oto chłopaka znajdziemy w...

Tak jak po przeczytaniu I tomu i tutaj pozostaje przy 6 gwiazdkach - co w mojej skali dla tej autorki to niezbyt dobra ocena. II tom czyta się z większą ciekawością niż I, ale zbyt dużo w treści jest przewidywalności co mnie dziwi u tej autorki. Dosyć ciekawą postacią jest Holden, psychicznie zaburzony , zagubiony pomiędzy realnym światem, a swoją artystyczną wizją malarską, obciążony bagażem "dziecka urodzonego z gwałtu" - to właściwie jego postać wzbudza delikatny dreszcz, którego zazwyczaj spodziewam się w książkach p. Andrews. Pozostałe wątki choć ciekawie splątane są potraktowane zbyt płasko - matka Willow jest bezbarwna, bez charakteru, a przecież przeżyła niejeden "upadek" - społeczny, moralny, straciła swoją wielką miłość - takie bohaterki są "jakieś" - dobre lub złe, ale pełne kolorytu.
Główna bohaterka też kryje w sobie wiele sprzeczności - odziedziczyła po ojcu talent do rozwiązywania zagadek jakie stawia ludzka psychika, a jednak sama jakby przecząc własnym przekonaniom i logice wikła się w romans i małżeństwo z bogatym i wziętym prawnikiem, który ewidentnie od początku znajomości nią manipuluje i nagina do własnych zasad.
Pomimo wszystko zachęcam do przeczytania.

Tak jak po przeczytaniu I tomu i tutaj pozostaje przy 6 gwiazdkach - co w mojej skali dla tej autorki to niezbyt dobra ocena. II tom czyta się z większą ciekawością niż I, ale zbyt dużo w treści jest przewidywalności co mnie dziwi u tej autorki. Dosyć ciekawą postacią jest Holden, psychicznie zaburzony , zagubiony pomiędzy realnym światem, a swoją artystyczną wizją...

Po przeczytaniu pierwszej części liczyłam na coś innego. Książka jest dość przewidywalna, bohaterowie płascy, nie przekonujący. Bardzo irytuje mnie fakt że każdy mężczyzna pojawiajacy sie w fabule jest seksowny i przystojny, oraz zauroczony Willow. A juz zachowanie Holdena to dla mnie jakies kuriozum. Jednakże książke czyta się dobrze, nabiera tempa dopiero na kilku ostatnich stronach. Mimo wszystko sięgnę zapewne po trzecią część. Jeszcze słowo o okładce: zupełnie nie przystaje do treści, nie podoba mi się to.

Po przeczytaniu pierwszej części liczyłam na coś innego. Książka jest dość przewidywalna, bohaterowie płascy, nie przekonujący. Bardzo irytuje mnie fakt że każdy mężczyzna pojawiajacy sie w fabule jest seksowny i przystojny, oraz zauroczony Willow. A juz zachowanie Holdena to dla mnie jakies kuriozum. Jednakże książke czyta się dobrze, nabiera tempa dopiero na kilku...

"Mroczny las" to powieść o poszukiwaniu szczęścia i prawdziwej miłości w świecie bogactwa, przepychu i moralnego zepsucia. Książka jest napisana naprawdę pięknym językiem, dużo tu metafor, mądrości i cytatów do zaznaczenia, jednak jak na współczesną opowieść chwilami frazy wygłaszane przez bohaterów wydawały mi się zbyt podniosłe i pompatyczne, co pozbawiało historię naturalności. Niektóre fragmenty zbijały mnie z tropu i miałam wątpliwości w jakim czasie powinnam umiejscowić tą historię. Niestety opis książki zdradza niemal całą fabułę, bardzo niewiele było tu zwrotów akcji i zaskoczeń, a zapowiadany mrok choć gęstniał przez całą powieść ostatecznie rozwiał się bardzo szybko pozostawiając wrażenie niedosytu. Jeśli oczekujecie wciągającej i pięknie napisanej historii obyczajowej będziecie zadowoleni.Polecam.

"Mroczny las" to powieść o poszukiwaniu szczęścia i prawdziwej miłości w świecie bogactwa, przepychu i moralnego zepsucia. Książka jest napisana naprawdę pięknym językiem, dużo tu metafor, mądrości i cytatów do zaznaczenia, jednak jak na współczesną opowieść chwilami frazy wygłaszane przez bohaterów wydawały mi się zbyt podniosłe i pompatyczne, co pozbawiało historię...

,,Mroczny las" to drugi tom serii o rodzinie De Beers, której główną bohaterką jest Willow, która decyduje się pozostać z matką i bratem w Palm Beach. Kiedy Thatcher, przystojny adwokat z pierwszej części się jej oświadcza, ma wrażenie że chwyciła Pana Boga za nogi. Niestety nie wszystko układa się po myśli głównej bohaterki. Musi zmierzyć się wieloma sprawami: problemami zdrowotnymi matki, chorobą psychiczną przyrodniego brata i tajemnicami jakie skrywa jej bliskie otoczenie.

Muszę przyznać, że zawiodłam się na tej książce. Początkowo było mi żal głównej bohaterki, ale z czasem jej naiwność mnie coraz bardziej irytowała. Dziewczyna studiująca psychologię, powinna dużo wcześniej zauważać pewne rzeczy. Poza tym przeszkadzało mi nazewnictwo rozdziałów, które woła o pomstę do nieba: lunch z Withney, grom z jasnego nieba itp. Czemu miał służyć ten zabieg? Wolę sobie na to pytanie nie odpowiadać.

Ach byłabym zapomniała. Znalazłam jakiś pozytyw - bardzo fajny cytat: ,,Miłość jest jak dobra książka - odwracasz strony o marzysz, żeby nie dojść do ostatniej.

,,Mroczny las" to drugi tom serii o rodzinie De Beers, której główną bohaterką jest Willow, która decyduje się pozostać z matką i bratem w Palm Beach. Kiedy Thatcher, przystojny adwokat z pierwszej części się jej oświadcza, ma wrażenie że chwyciła Pana Boga za nogi. Niestety nie wszystko układa się po myśli głównej bohaterki. Musi zmierzyć się wieloma sprawami: problemami...

http://www.kulturatka.pl/2017/07/06/swiat-blichtru-snobizmu-i-ogromnych-fortun-mroczny-las-recenzja/
___________________________________
„Mroczny las” to już druga część sagi rodziny de Beers, wydana długo po śmierci autorki, choć – jak wiele osób zaznacza – nie tak dobra jak jej poprzednie książki. Główna bohaterka Willow, przeprowadza się do Palm Beach, by wspólnie ze swoją biologiczną matką i przyrodnim bratem rozpocząć nowe życie. Szybko dowiadujemy się, że stosunki jakie ich łączą są nieco bardziej skomplikowane – kobieta została adoptowana, a po śmierci zastępczych rodziców postanowiła odnaleźć swoją prawdziwą rodzinę i razem z nią zamieszkać. Zamknęła stary rozdział swojego życia i odważnie wkroczyła w zupełnie nowy i nieznany dotąd świat – przepełniony kłamstwami, intrygami, mrocznymi tajemnicami, blichtrem i próżnością. Zawiłe relacje, jakie łączyły bohaterów książki, początkowo mogą przysporzyć czytelnikowi trudności, zwłaszcza gdy ktoś – tak jak i ja – nie czytał pierwszej części sagi. Niemniej jednak, autorka bardzo zręcznie porusza się w świecie przeszłości i wciąga nas w kolejne historie.

Narratorem powieści jest główna bohaterka – Willow i to jej oczami śledzimy przebieg wydarzeń rozgrywających się w Palm Beach. To właśnie tutaj kobieta poznaje przystojnego prawnika Thatchera Eatona, z którym szybko zaczyna wiązać swoje przyszłe plany. Zakochuje się w mężczyźnie, jej życie zamienia się bajkę i w końcu zapomina o problemach z przeszłości. Dobrze jednak wiemy, że nic nie trwa wiecznie i wszystkie bajki kiedyś muszą się skończyć. Czy życie Willow znowu straci blask? Jak sobie poradzi z tym, że po raz kolejny los wystawi ją na próbę? Czy uda się jej odbudować szczęście?

Virginia C. Andrews napisała bardzo lekką i prostą książkę. Pomimo zawiłych relacji rodzinnych, czyta się ją bardzo szybko i przyjemnie – choć muszę przyznać – niektóre dialogi między bohaterami wydawały mi się być zbędne i nieco przesadzone. Niemniej jednak, lekturę pochłania się błyskawicznie – miłośniczki literatury kobiecej powinny być usatysfakcjonowane.

„Mroczny las” nie jest typowym romansem – historia tam opisana jest nieco bardziej skomplikowana – co nie zmienia faktu, że pewne schematy wydają się być mocno przewidywalne. Wiele dylematów i rozterek głównej bohaterki mogą, dla niektórych okazać się bardziej lub mniej nużące. Znajdziemy tam wątki typowe dla książek Virginii C. Andrews – trudna miłość, kazirodcze stosunki, nierozwiązane i tajemnicze sprawy. Jednak bez względu na to, gdzie tę książkę otworzymy – czy w zatłoczonej ulicy, czy w zaciszu domowym – momentalnie przenosimy się do jej świata. Wciąga i chwilami nabiera szybszego tempa. Nie zabrakło w niej psychologicznych rozterek – sama bohaterka jest córką psychiatry i – podobnie, jak ojciec chce rozwijać się w tym kierunku.

„Mroczny las” to lektura o rodzinie, a także sile i odwadze jaką każdy człowiek powinien się wykazywać. Historia o przezwyciężaniu własnych lęków, która pokazuje nam, że z każdej sytuacji jest zawsze jakieś rozwiązanie. Książka momentami potrafi zaskoczyć, dzięki czemu możemy choć na moment oderwać się od otaczającej nas rzeczywistości. Miłośniczki literatury kobiecej nie powinny być rozczarowane.
________________________________________________
*czytaj całość: http://www.kulturatka.pl/2017/07/06/swiat-blichtru-snobizmu-i-ogromnych-fortun-mroczny-las-recenzja/

http://www.kulturatka.pl/2017/07/06/swiat-blichtru-snobizmu-i-ogromnych-fortun-mroczny-las-recenzja/
___________________________________
„Mroczny las” to już druga część sagi rodziny de Beers, wydana długo po śmierci autorki, choć – jak wiele osób zaznacza – nie tak dobra jak jej poprzednie książki. Główna bohaterka Willow, przeprowadza się do Palm Beach, by wspólnie ze...

O niebo lepsza od pierwszej części, jednak ciągle brakuje mi czegoś...
Jednakże książka bardzo dobra.

O niebo lepsza od pierwszej części, jednak ciągle brakuje mi czegoś...
Jednakże książka bardzo dobra.

Willow De Beers postanawia zacząć nowe życie. Sprzedaje dom swojego ojca w Karolinie Południowej i przenosi się na stałe do luksusowego Palm Beach, by zamieszkać z matką i przyrodnim bratem. Powrót do Palm Beach to też ponowne spotkanie z Thatcherem Eatonem, w którym Willow się zakochała. Jednak sekrety i różnice między światami zakochanych sprawiają, że Willow zaczyna się zastanawiać nad sensem tego związku. Sytuację komplikuje fakt, że Linden, brat Willow, wyraźnie daje dziewczynie do zrozumienia, że darzy ją uczuciem innym niż braterskie. Na szczęście, w życiowych dramatach Willow może liczyć na pomoc matki i swojego wykładowcy, Migueala.

W poprzedniej recenzji zastanawiałam się, kto jest naprawdę autorem późniejszych powieści Andrews – ona sama czy jej ghostwriter. Naprawdę nie zauważyłam dużych różnic między ,,Kwiatami na poddaszu” a ,,Ruby” czy ,,Bramami raju”. Natomiast w serii o Willow De Beers jednak pewne różnice widzę. Przede wszystkim nie ma tu tak wyraźnego nastroju tajemnicy. Praktycznie nie ma tu żadnych tajemnic, a jeśli już się pojawią to są one w rodzaju ,,czy mój mąż mnie zdradza”. Nie ma tu też tak wartkiej akcji jak w sagach o Dollangangerach czy Casteelach. Połowę książki zajmują opisy przygotowań do ślubu Willow i wynikające z nich porównania życia bogatych elit a zamożnych, ale żyjących przeciętnie pracowników umysłowych do których zaliczał się ojciec Willow. I może byłoby to ciekawe, gdybyśmy mieli do czynienia z powieścią społeczno – obyczajową. Ale książki Virginii Cleo Andrews(i te wydawane pod jej nazwiskiem) to gotyckie sagi rodzinne i po nich oczekuję czegoś innego. Oczekuję tajemnic do odkrycia, ciągłych zwrotów akcji i tego dreszczyku niepokoju.

I chociaż zawsze narzekam, że w książkach Andrews jest tyle patologii i chorych sytuacji, a chwilami miałam wrażenie, że autorka próbuje usprawiedliwiać wiele rzeczy, które dla mnie są nie do pomyślenia, to tym razem się ucieszyłam, kiedy ta patologia znowu się zaczęła. W połowie książka się rozkręca i zaczyna się skupiać na uczuciach Lindena wobec Willow. Zachowania chłopaka naprawdę nie można było przewidzieć, chwilami czułam gęsią skórkę na myśl o tym do czego jeszcze się posunie. Z jednej strony, żal mi Lindena, który nie miał w życiu lekko, ale jednocześnie nie mogę zrozumieć tego, co robił siostrze i ciężko mi go usprawiedliwić. Jego stosunek do siostry to połączenie zachowania Paula z trzeciej części serii o rodzinie Landry i Chrisa w ,,Płatkach na wietrze”. Totalna obsesja na punkcie siostry i próba wzniesienia tego uczucia na piedestał pomimo jego kazirodczego charakteru, a może właśnie z tego powodu?(może genezy dzieł Andrews trzeba szukać w starych mitologiach, gdzie kazirodztwo często miało wymiar boski) Na szczęście, Willow w przeciwieństwie do Cathy Dollanganger nie brnie w tą relację i zdaje sobie sprawę, że to jest chore. Wreszcie kazirodztwo zostało przedstawione jako zaburzenie, a nie coś dobrego i pięknego. I chociaż cieszy mnie ta odmiana, to muszę jeszcze coś powiedzieć o postawie Willow. Była trochę nieodpowiedzialna. Dziewczyna chce zostać psychologiem, analizuje zachowania innych i jest przekonana, że umie pomagać ludziom, ale protestuje przeciwko wysłaniu brata do specjalisty. Może miało to być odzwierciedlenie powiedzenia, że szewc bez butów chodzi, a bliskich lekarzy nie ma kto leczyć, ale w pewnym sensie Willow sama doprowadziła do tego, że obsesja Lindena jeszcze wzrosła.

Dużym plusem książki jest też to, że w przeciwieństwie do innych książek Andrews jest bardzo ciepła i sporo w niej dobrego. Bardzo przyjemnie czyta się o miłości Willow do swojej matki i tęsknocie dziewczyny za zmarłym ojcem, który jest dla niej ogromnym autorytetem. Zauważyłam, że we wszystkich seriach Andrews jeśli matka żyła, to była tym złym rodzicem. W ,,Rodzinie De Beers” też trochę tak jest, gdyż Willow wychowała się z matką adopcyjną, która jej nie kochała i traktowała jak podrzutka, ale miło wreszcie poczytać o jakieś pozytywnej, bliskiej relacji matki i córki. Grace jest fantastyczną postacią i z chęcią przeczytam powieść o jej życiu, chociaż obawiam się, że po części będzie to kopia ,,W matni marzeń”. Natomiast Thatcher… Thatcher w tym tomie stracił moją sympatię. Broniłam go przez całą książkę i liczyłam, że pokaże Willow jak mu na niej zależy, ale tego, co ostatecznie zrobił nie jestem w stanie mu wybaczyć. Chociaż w ,,Willow” kibicowałam tej parze, chyba nie mieli szansy na bycie razem. Za wiele było między nimi niedopowiedzeń. Jednak wybieram Miguela – ciepłego, odpowiedzialnego i troszczącego się o bliskich człowieka.

Pomimo, że w serii o rodzinie De Beers brakuje mi tych emocji, których doświadczyłam przy innych powieściach Andrews, z zapałem będę kontynuować czytanie i myślę, że z czystym sumieniem mogę polecić ,,Mroczny Las” wszystkim fanom autorki. Ta część w sumie okazała się lepsza od poprzedniej. No, i postawa Willow znacznie bardziej pasuje mi do filozofii powieści Andrews, które sławią wewnętrzną siłę człowieka i jego walkę o szczęście. Bo w poprzednich powieściach często bohaterki chociaż twierdziły, że są takie silne, ostatecznie nie potrafiły wygrać ze swoimi demonami(albo zaburzeniami osobowości). Dzięki temu ,,Mroczny Las” mimo zawartego w nim zła i tytułowego mroku, naprawdę pozostawia czytelnika z nadzieją.

,, Może prawdziwa miłość jest wtedy, kiedy wiemy, że jest niedoskonała, ale trzymamy się jej i wspieramy ją całym sercem.”

Ps. Pod koniec poprzedniej części mogliśmy przeczytać list Annie, głównej bohaterki książki ,,Bramy Raju”, do Willow. W tym tomie znajdziemy list od Melody, bohaterki sagi o rodzinie Logan. Pierwsza część jej przygód ogromnie mi się podobała i bardzo żałowałam, że pozostałe tomy nie zostały wydane w Polsce. Jednak w liście do Willow znajdują się przetłumaczone tytuły tych książek, więc mam nadzieję, że kiedy Prószyński wyda już całą serię o rodzinie De Beers zabierze się od początku za Loganów.

Willow De Beers postanawia zacząć nowe życie. Sprzedaje dom swojego ojca w Karolinie Południowej i przenosi się na stałe do luksusowego Palm Beach, by zamieszkać z matką i przyrodnim bratem. Powrót do Palm Beach to też ponowne spotkanie z Thatcherem Eatonem, w którym Willow się zakochała. Jednak sekrety i różnice między światami zakochanych sprawiają, że Willow zaczyna się...