Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tak naprawdę to nie jest żadna powieść, a dwie nowele. Pierwsza, tytułowa, jest autorstwa de Campa i opowiada o młodzieńcu, który zostaje przeniesiony w świat, w którym wszystko funkcjonuje w systemie zerojedynkowym. Przykładowo - jest kolor biały i czarny, ale żadnych pośrednich szarości. Jak są góry, to wszystkie takie same. I tak dalej. Zgodnie z przewidywaniami ratuje księżniczkę zagrożoną pożarciem przez androsfinksa, a potem - wciąż wbrew sobie, bo najchętniej to by stąd nawiał - zdobywa coraz większe znaczenie w królestwie i w sąsiednich państwach. Nowelka jest mocno infantylna i w sumie głupiutka, a do tego drażni upartym bronieniem się bohatera przed związkiem z piękną i mądrą księżniczką (bo jest "zatwardziałym kawalerem"),ale jednocześnie w nieuchwytny sposób budzi sympatię i potrafi rozbawić. Druga nowelka, "Zaczarowany królik", jest autorstwa Davida Drake'a i jest czymś w rodzaju hołdu złożonego de Campowi. Główny bohater również zostaje przeniesiony w inny świat, i również ma uratować kogoś - tym razem księcia - przed potworem, za którego robi smoko-krokodyl. Tekst ma generalnie wszystkie wady i zalety poprzednika, tyle że na dokładkę irytuje pretekstowością fabuły. Bo tak naprawdę bohater działa nie tyle z własnej woli i inwencji, ile jest zwykłym popychlem jakiejś innowymiarowej siły. Równie dobrze mógłby więc w jego roli wystąpić wigilijny karp, brzydkie kaczątko czy pies, który jeździł koleją - bo efekt by był i tak ten sam, jeśli chodzi o losy rodziny królewskiej. Mimo to lekturę uznaję w sumie za udaną.