Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka jest niesamowicie ciężka nie tylko ze względu na charakter opisywanych linczów i morderstw, ale też dlatego, że dobitnie pokazuje, do czego może doprowadzić przyzwolenie na przemoc i nienawistną propagandę. Przedstawione sytuacje tymbardziej zapadają w pamięć, że autorka opowiada nam historie konkretnych ludzi (lub nawet całych rodzin) i załącza zdjęcia wymienionych osób. Powołuje się na niezliczone źródła, ale też polemizuje z relacjami świadków które nie do końca mają potwierdzenie. To wszystko składa się na treść, której - mam nadzieję - żaden czytelnik nie będzie w stanie wyprzeć z pamięci.
Mimo, że pogrom w Jedwabnem wydarzył się niemal co do dnia 80 lat temu - można by pomyśleć, że upłynęło sporo czasu, nadeszło nowe pokolenie, świat się zmienił - to co parę stron wracałam myślami do czasów teraźniejszych. Bo przecież to w kraju, w którym miało miejsce tyle opisywanego okrucieństwa, kolejny raz w ciągu dwóch tygodni (!) zdewastowano żydowski cmentarz. W wielu miastach przy głównych ulicach można zauważyć świeżo namalowane swastyki. Jak bumerang niemal codziennie wracają do mediów wypowiedzi polityków partii rządzącej o tym, że osoby o odmiennej orientacji nie uważa się za prawdziwych ludzi. Dlaczego nie jesteśmy w stanie - lub nie chcemy - wynosić więcej lekcji z historii? Z takim pytaniem skończyłam czytać tę książkę.
Zdecydowanie jeden z najlepszych reportaży, jakie czytałam.

Ta książka jest niesamowicie ciężka nie tylko ze względu na charakter opisywanych linczów i morderstw, ale też dlatego, że dobitnie pokazuje, do czego może doprowadzić przyzwolenie na przemoc i nienawistną propagandę. Przedstawione sytuacje tymbardziej zapadają w pamięć, że autorka opowiada nam historie konkretnych ludzi (lub nawet całych rodzin) i załącza zdjęcia...

Po lekturze polskiego tłumaczenia stwierdzam, że - mimo poważnej tematyki - książka została napisana w okropnie infantylny sposób. Nie miałam okazji przeczytać oryginału, więc ciężko mi stwierdzić, czy to wina tłumaczy czy samej autorki. Pomysł na książkę - super, realizacja - totalny niewypał.

Po lekturze polskiego tłumaczenia stwierdzam, że - mimo poważnej tematyki - książka została napisana w okropnie infantylny sposób. Nie miałam okazji przeczytać oryginału, więc ciężko mi stwierdzić, czy to wina tłumaczy czy samej autorki. Pomysł na książkę - super, realizacja - totalny niewypał.

Książkę mogłabym podsumować jako zbiór obserwacji i negatywnych myśli autorki na temat kobiecości. Pani Chollet balansuje między prowokowaniem czytelnika do myślenia a kompletnym zrażeniem go do dalszej lektury - książkę skończyłam czytać z żalem, że nikt nie zwróci mi tych paru dni, które jej poświęciłam.
Bardzo nie podobają mi się skłonności autorki do generalizowania - według jej czarnych wizji, wszystkie kobiety tracą na wartości w momencie kiedy stają się matkami, a macierzyństwo jest największym wrogiem szczęścia wynikającego z samorealizacji; kobiety nie mają również ambicji (lub nawet naturalnie uwarunkowanych możliwości) wyspecjalizowania się w jakimkolwiek zawodzie, a kontrolne wizyty u ginekologa stanowią spisek mający na celu ich ubezwłasnowolnienie.
Po obiecującym wstępie liczyłam na bardziej dogłębną analizę tytułowych czarownic, ale już w 1/3 tekstu wiedziałam, że to byłoby na tyle z prawd historycznych. Im dalej w treść, tym większa ilość absurdów.
Mając na koncie wiele przeczytanych feministycznych książek muszę niestety stwierdzić, że to była pierwsza z nich, która omal wyprowadziła mnie z równowagi. Zdecydowanie nie jest to reprezentatywny przykład feministycznej literatury. Zainteresowanym czytelnikom proponuję wybrać coś bardziej wartościowego do przeczytania, a pani Chollet życzę więcej szczęścia w życiu.

Książkę mogłabym podsumować jako zbiór obserwacji i negatywnych myśli autorki na temat kobiecości. Pani Chollet balansuje między prowokowaniem czytelnika do myślenia a kompletnym zrażeniem go do dalszej lektury - książkę skończyłam czytać z żalem, że nikt nie zwróci mi tych paru dni, które jej poświęciłam.
Bardzo nie podobają mi się skłonności autorki do generalizowania -...