Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytałam zaledwie 30 stron i nawet mi się podoba.

Fryderyk pisał wspaniałe listy do rodziców, np. o bójce kaczora i gęsi. Nigdy nie spodziewałam się, że poznam Chopina jako wyluzowanego, rozbawionego, dorastającego młodzieńca.

Mało tego, zadziwiło mnie że nastoletni muzyk mógł pić wino bez ograniczeń a także jego nauczyciel gry na fortepianie nigdy się nie mył:) Czekam do momentu, aż autor stwierdzi, że ulubionymi cukierkami Polako-Francuza są karmelki, bo kiedyś już coś takiego przeczytałam.

Obawiam się jednak, iż będzie to opowieść o wielkim talencie kompozytora opisana w samych superlatywach, czy Jego rodzina i On sam nie mieli wad?

Przeczytałam zaledwie 30 stron i nawet mi się podoba.

Fryderyk pisał wspaniałe listy do rodziców, np. o bójce kaczora i gęsi. Nigdy nie spodziewałam się, że poznam Chopina jako wyluzowanego, rozbawionego, dorastającego młodzieńca.

Mało tego, zadziwiło mnie że nastoletni muzyk mógł pić wino bez ograniczeń a także jego nauczyciel gry na fortepianie nigdy się nie mył:)...

Gdzie się zapodziała - nie wiem, i nie mogę skończyć. Jest naprawdę dobra. Początek opisuje między innymi działania wojenne na przykładzie żołnierzy czy wyrostków niczym w filmie Cienka czerwona linia, tylko ciekawsza. Wcale nie przyjemne, gdy czyta się o spadającej trumnie na walczących, zatem wzbudzające emocje do bólu włącznie.

Gdzie się zapodziała - nie wiem, i nie mogę skończyć. Jest naprawdę dobra. Początek opisuje między innymi działania wojenne na przykładzie żołnierzy czy wyrostków niczym w filmie Cienka czerwona linia, tylko ciekawsza. Wcale nie przyjemne, gdy czyta się o spadającej trumnie na walczących, zatem wzbudzające emocje do bólu włącznie.

Mam wydanie z 1983 r. Narazie wącham.

Mam wydanie z 1983 r. Narazie wącham.