Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bywały wieczory, kiedy idąc miastem, aby się udać do restauracji, tak tęskniłem do Pani Guermantes, że ledwie mogłem oddychać; można by rzec, że biegły anatom wyciął i usunął część mojej piersi, zastępując ją partią niematerialnego cierpienia, ekwiwalentem tęsknoty i miłości. I mimo że starannie zeszyto ranę, dość trudno jest żyć, kiedy żal za daną istotą wstawiono zamiast trzewi; sprawia on uczucie, że zajmuje więcej miejsca od nich, czujemy go ustawicznie; a przy tym cóż za dziwna rzecz musieć myśleć część swojego ciała!

Bywały wieczory, kiedy idąc miastem, aby się udać do restauracji, tak tęskniłem do Pani Guermantes, że ledwie mogłem oddychać; można by rzec...

Być rozdartym między sprzeczne lojalności, to żałosny los niemal każdej ludzkiej istoty.Panu Bogu palić świeczkę, a diabłu ogarek. Być rozdartym między ciałem a duchem, między miłością a obowiązkiem, rozumem a pustym przesądem. Konflikt ten w swoich rozlicznych formach jest tematem każdego dramatu. Chociaż bowiem uczymy się odczuwać niesmak na widok walki byków, egzekucji czy zmagań gladiatorów nadal przyglądamy się z rozkoszą, jak w mękach duchowych wiją się bliźni. Gdzieś w odległej przyszłości, kiedy społeczeństwo zostanie zorganizowane w sposób racjonalny, tak że każda jednostka będzie zajmowała pozycję i wykonywała pracę, do jakiej przeznaczają ją jej zdolności, kiedy wykształcenie przestanie sączyć w młode umysły fantastyczne przesądy zamiast prawd, kiedy nauczymy gruczoły wewnętrznego wydzielania funkcjonować w doskonałej harmonii i uporamy się z chorobami, cała nasza literatura konfliktu i nieszczęścia wyda się dziwnie niepojęta, a nasze upodobanie w widoku tortury umysłowej będzie uznane za nieprzyzwoitą perwersję, której szanujący się człowiek winien się wstydzić. Jako główny temat sztuki radość zajmie miejsce cierpienia. Możliwe, że w tym procesie sztuka przestanie istnieć. Szczęśliwy naród, jak dziś mówimy, nie ma historii. I być może, dodamy kiedyś: szczęśliwe jednostki nie mają literatury.

Być rozdartym między sprzeczne lojalności, to żałosny los niemal każdej ludzkiej istoty.Panu Bogu palić świeczkę, a diabłu ogarek. Być rozda...

Panie doktorze - mówię - wszystko zależy od tego, co rozumiemy przez życie! Przez życie pozostawiające po sobie jakiś osad, nie to z pożółkłego albumu, życie, które jak mi Bóg miły, może nawet nie być wspaniałe, historyczne, niezapomniane. Pan rozumie, doktorze, chodzi mi o prawdziwe życie. Może to być życie prostej matki albo życie wielkiego myśliciela, pioniera, który pozostawia jakiś osad w historii świata, sądzę jednak, że może tak nie być, że nie chodzi tu o nasze znaczenie. Trudno powiedzieć, od czego zależy, żeby życie było prawdziwym życiem. Nazywam to rzeczywistością, ale cóż to znaczy! Może pan również powiedzieć: żeby ktoś był identyczny z samym sobą. Bo inaczej nigdy go nie było.

Panie doktorze - mówię - wszystko zależy od tego, co rozumiemy przez życie! Przez życie pozostawiające po sobie jakiś osad, nie to z pożółkł...