Jesteśmy społecznością, która kocha książki

http://www.youtube.com/watch?v=qrktXYFu-BA&feature=c4-overview&list=UUMJ9Y7-PFnB_2R7Lymk4LfA

Cześć i Chwała Bohaterom.

http://www.youtube.com/watch?v=qrktXYFu-BA&feature=c4-overview&list=UUMJ9Y7-PFnB_2R7Lymk4LfA

Cześć i Chwała Bohaterom.

Ksiązka godna polecenia,chociaż wg. mnie było tam czegos za duzo i jednocześnie czegos za mało.
Niepotrzebnie został tam chyba wplatany watek miłości homoseksualnej do Christopera-rozumiem,że opowieśc o trzech pisarzach jidysz autor pragnął również odniesc do swoich pogmatwanych losów,niewiadomych korzenii i skomplikowanych uczuć-mnie jednak ten wątek jakos przeszkadzał,a nawet raził-w kontekście całej ksiązki i Holocaustu.
Temat splątanych losów trzech przyjaciół na tle tragicznych losów Europy w czasie dwóch swiatowych wojen,komunistycznego raju i pogromów dokonywanych jeszcze w carskiej Rosji -ukazany został dośc płytko,podobnie jak i całe ich tło -srodowiska literackiego(o wiele lepiej zostało ono pokazane w ksiazce Agaty Tuszyńskiej -Singer.Pejzaże pamięci),a zaginiony swiat żydowskich sztetli no i całej kultury jezyka jidysz,w sumie został tylko nieznacznie zarysowany.
Świat ten jest mi dosyc bliski(po częsci ze wzgledu na dalekie powiązania rodzinne-brat mojego dziadka ożenił sie z czestochowską Zydówką -córką fabrykanta włókienniczego),jak i ze wzgledu na osobiste zainteresowania.
Jeszcze podczas studiów miałem mozliwośc uczestniczyc w wykładach prof literatury jidysz: Chone Shmeruka-Historia literatury jidysz.
Prof niezwykle barwnie i plastycznie potrafił ukazać własnie te wszystkie zagadnienia ,które autor starał sie poruszyć w swej ksiązce zwłaszcza,że opierał sie na własnych wspomnieniach ,gdyż sam był czynnym uczestnikiem tamtego przedwojennego swiata(znał np osobiscie obu Singerów-zresztą starszy Israel Joszua,był o wiele bardziej utalentowany niz jego brat póżniejszy jak wiadomo lauret Nobla -Isaac Bashevis Singer(właś.Zynger,proszę przy okazji przeczytać jak śmiało i bez żadnej żenady opisuje Singer jak lobby żydowskie załatwiło mu Nobla,którego tak bardzo pragnął,gdyby Gombrowicz miał takie lobby to tęż by miał Nobla,a jemu się akurat należał)
Czytając wiec ksiazkę Z kraju bez miłości-żywo miałem w pamięci wspaniałe opowieści niezyjacego już prof Shmeruka.
Temat zaginionego świata jest mi równiez bliski chociazby ze wzgledu na przedmiot moich studiów. Pomagałem również dwóm znajomym przy sporzadzaniu monografii cmentarza żydowskiego w Pilicy i w zwiazku z tym odwiedzic musiałem kilkakrotnie ŻIH.
Ksiezka więc jak jak dla mnie pozostawiła mi dośc duży niedosyt,ale i tak uważam ją i tak za bardzo dobrą i z czystym sumieniem polecam ją do przeczytania każdemu,zarówna temu który zamordowany swiat jezyka jidysz zna jak i temu kto po raz pierwszy zetknał sie z tym tematem.

Ksiązka godna polecenia,chociaż wg. mnie było tam czegos za duzo i jednocześnie czegos za mało.
Niepotrzebnie został tam chyba wplatany watek miłości homoseksualnej do Christopera-rozumiem,że opowieśc o trzech pisarzach jidysz autor pragnął również odniesc do swoich pogmatwanych losów,niewiadomych korzenii i skomplikowanych uczuć-mnie jednak ten wątek jakos przeszkadzał,a...