Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świat Ovego zatrzymał się dawno temu. Wtedy, kiedy byli prawdziwi mężczyźni i prawdziwe kobiety. Ludzie umieli odpowietrzyć grzejnik czy naprawić auto. Dzisiaj niektórzy dorośli nie mają nawet prawa jazdy albo (o zgrozo!) posiadają samochód z automatyczną skrzynią biegów. Jak do tego doszło? Ove nie wie i chyba nawet wiedzieć nie chce. Teraz świat stoi w sprzeczności z jego zasadami, a to w zupełności wystarczy by okazywać mu swą niechęć. Mężczyzna imieniem Ove, nawet gdy nazywa kogoś partaczem (a robi to często), na swój oschły sposób, okazuje troskę. Ten tetryk, w głębi serca nie gardzi światem (wyjątek stanowią białe koszule) on tylko nie wie, jak go kochać. Nie do końca też wie, jak miłość przyjąć, a tej bardzo potrzebuje i to sprawia, że wszystko jest nieco trudniejsze.

Książka ma swoje minusy, ale narracja wynagradza je w dużym stopniu. Może fabuła jest nieco naiwna, a bohaterowie przerysowani, ale nie ma to zbyt wielkiego znaczenia. Uroniłam wiele łez, wiele razy uśmiechałam się do Ovego i jego sąsiadów. Słodko-gorzka historia o życiu mężczyzny, który zyskał to, za czym tęsknił, w chwili gdy zupełnie się poddał.

Świat Ovego zatrzymał się dawno temu. Wtedy, kiedy byli prawdziwi mężczyźni i prawdziwe kobiety. Ludzie umieli odpowietrzyć grzejnik czy naprawić auto. Dzisiaj niektórzy dorośli nie mają nawet prawa jazdy albo (o zgrozo!) posiadają samochód z automatyczną skrzynią biegów. Jak do tego doszło? Ove nie wie i chyba nawet wiedzieć nie chce. Teraz świat stoi w sprzeczności z...

Są relacje, w których pomimo bliskości, na zawsze pozostaniemy samotni. Zamknięci w swoich światach, nie będziemy wiedzieć o czym myśli druga osoba, nie dostrzeżemy jej nawet, gdy stanie obok. Książka opisuje właśnie taką więź - poznajemy matkę i córkę podczas ich wspólnej wycieczki do Japonii... chociaż, tak naprawdę ciężko mówić tu o poznaniu kobiet, gdyż główna bohaterka prowadzić będzie jedynie rozważania nad odbytymi rozmowami. Zaprezentuje ona czytelnikowi swój punkt widzenia, swoje oczekiwania oraz interpretacje. Świat który zobaczymy jej oczyma pełen będzie niej samej.

Otrzymujemy tylko jeden moment, którego kobiety doświadczają wspólnie. Jest to prosty gest troski ze strony córki, ale zarazem prawdopodobnie najbardziej intymna chwila, jaką dzielą w czasie wyprawy. Gest prosty, ale niosący ogromny ładunek emocjonalny. Nie pokazuje niestety kierunku zmiany tej relacji. Wygląda raczej na jednorazowy zryw serca, mający więcej się nie powtórzyć.

Miałam nadzieję, że retrospektywny charakter narracji, doprowadzi bohaterki w kierunku pomostu pomiędzy przeszłością a teraźniejszością. Będą one miały tym samym, możliwość dotarcia do wspólnej przyszłości. Taki zwrot akcji nie ma miejsca. Pojawia się kilka momentów, w których serce zabiło mi mocniej i miałam nadzieję, że oto pojawia się nowy kierunek tej historii. Z uczuciem wielkiego zawodu dobrnęłam do końca, który niczego nie wniósł. Opowieść została urwana tak nagle, jak się zaczęła.

Są relacje, w których pomimo bliskości, na zawsze pozostaniemy samotni. Zamknięci w swoich światach, nie będziemy wiedzieć o czym myśli druga osoba, nie dostrzeżemy jej nawet, gdy stanie obok. Książka opisuje właśnie taką więź - poznajemy matkę i córkę podczas ich wspólnej wycieczki do Japonii... chociaż, tak naprawdę ciężko mówić tu o poznaniu kobiet, gdyż główna...

Upalne lato daje się we znaki. Niemal czujemy ukąszenia komarów, słyszymy cykady śpiewające w trzcinach. Czy to wszystko wydarzyło się naprawdę? Gdzie jest granica pomiędzy snem a jawą? Czytelnik sam musi odpowiedzieć sobie na to oraz wiele innych pytań. Autor co prawda podaje kilka wskazówek, jednak ich interpretacja spocznie na nas. Czy będzie to proste zadanie? Zdecydowanie nie. Obrazy z przeszłości zniekształca przecież błędnące już poczucie winy, a rzeczywistość ma płynny charakter. Czy właśnie w ten sposób czas leczy rany?

Ta piękna i oniryczna opowieść jest swojego rodzaju studium nad ludzka pamięcią - gratka dla osób zainteresowanych tematem oraz miłośników literatury azjatyckiej.

Upalne lato daje się we znaki. Niemal czujemy ukąszenia komarów, słyszymy cykady śpiewające w trzcinach. Czy to wszystko wydarzyło się naprawdę? Gdzie jest granica pomiędzy snem a jawą? Czytelnik sam musi odpowiedzieć sobie na to oraz wiele innych pytań. Autor co prawda podaje kilka wskazówek, jednak ich interpretacja spocznie na nas. Czy będzie to proste zadanie?...