Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyznam, że czytając tę książkę, a nawet krótko po zamknięciu jej i odłożeniu na półkę podchodziłem do niej trochę lekceważąco. Ot historyjka o kasie, miłości i przypudrowanych noskach, której wariacjami i kopiami przesyciłem się już dawno temu. Jednak kiedy wraca do mnie i czasami zastanowię się nad postacią Gatsby'ego wpadam w melancholię, bo tak często łapiemy się na to samo. Wracamy myślami do przeszłości zdecydowanie zbyt często, dajemy sprawom dawno skończonym wpływać na te, które się jeszcze nie zaczęły. I chociaż zdajemy sobie sprawę, że raz przeżytych chwil nie da się przeżyć ponownie to zapominamy, że zbyt częste wspomnienia i marzenie o powrocie do pewnych rzeczy są bez sensu. Nasza wyobraźnia zdążyła już przeinaczyć fakty, a nasze myśli i oczekiwania smakują lepiej niż rzeczywistość, która przynieść może tylko rozczarowanie.

Przyznam, że czytając tę książkę, a nawet krótko po zamknięciu jej i odłożeniu na półkę podchodziłem do niej trochę lekceważąco. Ot historyjka o kasie, miłości i przypudrowanych noskach, której wariacjami i kopiami przesyciłem się już dawno temu. Jednak kiedy wraca do mnie i czasami zastanowię się nad postacią Gatsby'ego wpadam w melancholię, bo tak często łapiemy się na to...

Na początek wskazówka dla ludzi, którzy zastanawiają się czy sięgnąć po "Przygody fryzjera damskiego" i mają ten sam problem co ja. Jest to III tom serii o fryzjerze, ale spokojnie można na nim zacząć i na nim skończyć. Zaczynając czytać nie czułem jakbym zaczynał w połowie narracji, nie ma tu też żadnych odniesień do poprzednich tomów ani otwartego zakończenia.

Jedyną motywacją do przeczytania tej książki było polecenie mi jej przez osobę z którą lubię dyskutować na każdy możliwy temat, ten ceniony przeze mnie typ ludzi, który reaguje błyskiem w oku i niekłamanym uśmiechem na rozmowę o czymś takim jak książka. Jak tu nie skorzystać z okazji. Nie jest to jakaś wyjątkowo solidna lektura, ale zabawna, taka na odstresowanie, wyluzowanie, przyda ci się jako odskocznia od tych twoich Dostojewskich - tak jak z pamięci tutaj zacytowałem to mniej więcej brzmiało.

I trudno się nie zgodzić. Pewien osobnik nie do końca jeszcze normalny, zostaje po wielu latach wypisany - a raczej wykopany - z domu wariatów (nie bawmy się w eufemizmy o tak późnej porze), ponieważ ordynator założył spółkę i planuje w miejscu szpitala postawić supermarket. Wyrusza następnie do Barcelony w poszukiwaniu swojej siostry, ale Barcelona i jej mieszkańcy wcale nie wydają się dużo zdrowsi na umyśle. Czy to więksi wariaci żyją poza murami? A może to narracja oczami chorego zniekształca rzeczywistość? Potem rusza typowy kryminał. Brzmi ciekawie? O tak, początek jest bardzo obiecujący, ale po zamknięciu książki miałem mieszane uczucia. Największym fiaskiem okazała się tutaj nieumiejętność wykreowania postaci z krwi i kości, autor uległ dość typowej dla pisarzy o lewicowej wrażliwości skłonności do opierania rysów postaci na stereotypach i ogólnej narracji ideologicznej. I tak mamy dwie kobiety, ładną i głupią w opozycji do brzydkiej i mądrej, prezydenta miasta, który jest oczywiście gruby i głupi, przedsiębiorców kombinatorów, prawnik to wypisz wymaluj Saul Goodman, a czarny imigrant to złoty człowiek, bohater i ofiara zarazem. Nie chcę tutaj zanudzać analizami, ani wchodzić w temat postmodernizmu i wszystkich post, które za nim idą, bo w końcu jedyny powód dla jakiego zacząłem to czytać był humor. I tutaj krótko: jest dobrze, jest dużo, śmiech w głos, Frank Sinatra, pianino i płatki śniadaniowe.

Podsumowując chociaż nie jest to literatura, którą chciałbym czytać zbyt często mogę śmiało polecić tymi samymi słowami, jakimi mnie ją polecono, ale ostatecznie zrobię to po swojemu. Jeśli chcesz poczytać sobie coś niezobowiązującego, pośmiać się przy okazji i nie przeszkadza ci papierowość postaci i świata przedstawionego to do dzieła.

Na początek wskazówka dla ludzi, którzy zastanawiają się czy sięgnąć po "Przygody fryzjera damskiego" i mają ten sam problem co ja. Jest to III tom serii o fryzjerze, ale spokojnie można na nim zacząć i na nim skończyć. Zaczynając czytać nie czułem jakbym zaczynał w połowie narracji, nie ma tu też żadnych odniesień do poprzednich tomów ani otwartego zakończenia.

Jedyną...

"O co nas pytają wielcy filozofowie" to taka przekąska wśród książek o filozofii. Leszek Kołakowski nie stara się tutaj wykładać dogmatów czy zagłębiać się w założenia całych systemów filozoficznych, a raczej zmusić do myślenia, chwili zadumy nad pytaniami, które wyciąga z zarysów poglądów głoszonych przez 10 wybranych przez siebie wielkich myślicieli z okresu od antyku po późne średniowiecze.

Opisy są aż nadto przystępne, pytania trafne i rzeczywiście można się złapać na dłuższym zamyśleniu nawet jeżeli założenia i pytania danego filozofa są nam już znane. Warto odnotować też, że całość przyprawiona jest bardzo dobrymi anegdotkami jak choćby ta o cyniku Diogenesie z Syropy, który teorię Zenona z Elei o niemożliwości ruchu i wielości obalał przechadzając się.

"O co nas pytają wielcy filozofowie" to taka przekąska wśród książek o filozofii. Leszek Kołakowski nie stara się tutaj wykładać dogmatów czy zagłębiać się w założenia całych systemów filozoficznych, a raczej zmusić do myślenia, chwili zadumy nad pytaniami, które wyciąga z zarysów poglądów głoszonych przez 10 wybranych przez siebie wielkich myślicieli z okresu od antyku po...