Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Szkoda, że książka jest napisana w układzie: jeden rozdział teraźniejszość, jeden rozdział historia Róży. Zdecydowanie bardziej podobała mi się historia Róży a teraźniejszość była dla mnie niepotrzebnym przerywnikiem. Czasem nawet mijałam te rozdziały, aby dopiero później do nich wrócić. Opowieść o Róży: historia rozpoczyna się jak po zesłaniu ojca na Sybir, mała dziewczynka musiała wraz z matką opuścić Polskę aby udać się do wuja mieszkającego w Paryżu. Róża wówczas miała kilka lat i była niemową. U wuja mieszka im się wygodnie, wiodą miłe życie choć obydwie tęsknią za mężem i ojcem. Pewnego dnia wuj Izydor po nieudanych inwestycjach zostaje bankrutem i popełnia samobójstwo. Dziewczynka i matka zostają w trudnym położeniu. Przenoszą się do uboższej dzielnicy i "klepią biedę". Pewnego dnia idąc ulicą z matką rozwiązuje jej się bucik, a więc schyla się i go zawiązuje, spostrzega, że jest obserwowana przez młodych mężczyzn siedzących przy stoliku w kawiarni. Po pewnym czasie udaje się z matką do galerii sztuki i jakie jest jej zdziwienie, że widzi obraz przedstawiający ją samą w chwili wiązania bucika. Jest oczarowana. Tak rodzi się w niej późniejsza miłość do malarstwa i autora obrazu. Książka (a raczej 2 tomy) jest bardzo ciekawa i dużo się dzieje. Róża miała burzliwe życie i nie do końca szczęśliwe. Książkę warto przeczytać.

Szkoda, że książka jest napisana w układzie: jeden rozdział teraźniejszość, jeden rozdział historia Róży. Zdecydowanie bardziej podobała mi się historia Róży a teraźniejszość była dla mnie niepotrzebnym przerywnikiem. Czasem nawet mijałam te rozdziały, aby dopiero później do nich wrócić. Opowieść o Róży: historia rozpoczyna się jak po zesłaniu ojca na Sybir, mała...

Szkoda, że książka jest napisana w układzie: jeden rozdział teraźniejszość, jeden rozdział historia Róży. Zdecydowanie bardziej podobała mi się historia Róży a teraźniejszość była dla mnie niepotrzebnym przerywnikiem. Czasem nawet mijałam te rozdziały, aby dopiero później do nich wrócić. Opowieść o Róży: historia rozpoczyna się jak po zesłaniu ojca na Sybir, mała dziewczynka musiała wraz z matką opuścić Polskę aby udać się do wuja mieszkającego w Paryżu. Róża wówczas miała kilka lat i była niemową. U wuja mieszka im się wygodnie, wiodą miłe życie choć obydwie tęsknią za mężem i ojcem. Pewnego dnia wuj Izydor po nieudanych inwestycjach zostaje bankrutem i popełnia samobójstwo. Dziewczynka i matka zostają w trudnym położeniu. Przenoszą się do uboższej dzielnicy i "klepią biedę". Pewnego dnia idąc ulicą z matką rozwiązuje jej się bucik, a więc schyla się i go zawiązuje, spostrzega, że jest obserwowana przez młodych mężczyzn siedzących przy stoliku w kawiarni. Po pewnym czasie udaje się z matką do galerii sztuki i jakie jest jej zdziwienie, że widzi obraz przedstawiający ją samą w chwili wiązania bucika. Jest oczarowana. Tak rodzi się w niej późniejsza miłość do malarstwa i autora obrazu. Książka (a raczej 2 tomy) jest bardzo ciekawa i dużo się dzieje. Róża miała burzliwe życie i nie do końca szczęśliwe. Książkę warto przeczytać.

Szkoda, że książka jest napisana w układzie: jeden rozdział teraźniejszość, jeden rozdział historia Róży. Zdecydowanie bardziej podobała mi się historia Róży a teraźniejszość była dla mnie niepotrzebnym przerywnikiem. Czasem nawet mijałam te rozdziały, aby dopiero później do nich wrócić. Opowieść o Róży: historia rozpoczyna się jak po zesłaniu ojca na Sybir, mała...

Niestety sporo gorsza część. Trochę naciągana już historia. Ale zakończyła się w tak dramatycznym momencie, że muszę dalej czytać bo ciekawa jestem jak się to wszystko zakończy, więc właśnie sięgam po 3 część.

Niestety sporo gorsza część. Trochę naciągana już historia. Ale zakończyła się w tak dramatycznym momencie, że muszę dalej czytać bo ciekawa jestem jak się to wszystko zakończy, więc właśnie sięgam po 3 część.

Bardzo odpowiada mi styl pisarski pani Cygler. Książka nie jest może jakimś arcydziełem ale bardzo przyjemnie się czyta. Wciągnęłam się w uczuciowe rozterki i życiowe zakręty głównej bohaterki Zosi. Jej losy skłaniają do refleksji - jak często życie "nie idzie po naszej myśli". Zosia jest może trochę naiwna i dziecinna, ale młodość ma to do siebie. Klimat lat 80-tych jest dodatkowym atutem, bo są to "moje czasy" :)

Bardzo odpowiada mi styl pisarski pani Cygler. Książka nie jest może jakimś arcydziełem ale bardzo przyjemnie się czyta. Wciągnęłam się w uczuciowe rozterki i życiowe zakręty głównej bohaterki Zosi. Jej losy skłaniają do refleksji - jak często życie "nie idzie po naszej myśli". Zosia jest może trochę naiwna i dziecinna, ale młodość ma to do siebie. Klimat lat 80-tych jest...

No, no, no tego się po tej książce nie spodziewałam. Owszem miało być czytadło ale TAKIE?! Jest szaleńcza miłość, sensacja, obyczaj, humor, akcja, "momenty". Ani jednej dłużyzny. Książkę dosłownie się połyka w całości. Pisarski styl pani Cygler zauroczył mnie, gdybym pisała książki to właśnie tak! Podpisano: Wierna Fanka.

No, no, no tego się po tej książce nie spodziewałam. Owszem miało być czytadło ale TAKIE?! Jest szaleńcza miłość, sensacja, obyczaj, humor, akcja, "momenty". Ani jednej dłużyzny. Książkę dosłownie się połyka w całości. Pisarski styl pani Cygler zauroczył mnie, gdybym pisała książki to właśnie tak! Podpisano: Wierna Fanka.

No proszę, jak wspaniale z książką spędziłam czas. Mało czytam polskich autorów, jakoś ich chyba nie doceniałam. A tu taka miła niespodzianka. Dwie książki w jednej: historia pisarki Gabrysi i jej problemów małżeńskich oraz ta która powstaje "na naszych oczach" pisana przez naszą bohaterkę Gabrysię - ta podobała mi się chyba nawet bardziej - może dlatego że osadzona jest w XIX w. ? (jestem trochę zboczona lubię kostiumowe filmy i książki). Proszę nie zabierać się do czytania jak macie jakieś sprawy do zrobienia! Ostrzegam :)))

No proszę, jak wspaniale z książką spędziłam czas. Mało czytam polskich autorów, jakoś ich chyba nie doceniałam. A tu taka miła niespodzianka. Dwie książki w jednej: historia pisarki Gabrysi i jej problemów małżeńskich oraz ta która powstaje "na naszych oczach" pisana przez naszą bohaterkę Gabrysię - ta podobała mi się chyba nawet bardziej - może dlatego że osadzona jest w...