Po kilku stronach cz.II pobiegłam po cz.I. Ale po III już nie sięgnę bo w sumie... to nie wiem o czym traktuje ta książka..

Po kilku stronach cz.II pobiegłam po cz.I. Ale po III już nie sięgnę bo w sumie... to nie wiem o czym traktuje ta książka..

„Deklinacja męska/żeńska” to dalszy ciąg losów Zosi Knyszewskiej. Hanna Cygler przedstawiła nam główną bohaterkę w „Trybie warunkowym”, a wszystkie części tryptyku (bo jest też „Przyszły niedokonany”) składają się na powieść obyczajową rozgrywającą się na przestrzeni kilkudziesięciu lat.
W pierwszej części Zosia jako młoda studentka anglistyki wkracza w dorosłe życie zawodowe i uczuciowe. Podczas gdy to pierwsze układa się całkiem znośnie, jednakowoż to drugie jawi się nad wyraz pogmatwane, co krok pojawiają się perturbacje różnego autoramentu (szczegółów nie zdradzę),czas płynie, emocje raz rosną, a raz opadają jak sinusoida, kluczą zawiłymi ścieżkami przeżyć, unoszą się na linii Warszawa-Londyn, mącą w głowie, by na koniec z tej przewrotnej mieszanki powstał obraz zupełnie odmienny od oczekiwanego.
W drugiej części, gdy wydawałoby się, że eliminacja jednego z głównych bohaterów pozwoli uspokoić nieco fabułę, autorka znowu wikła historię Zosi i Witka. A to wszystko ma miejsce na przełomie burzliwych lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych. W tle pojawiają się strajki, konspiracja, Solidarność, internowania. Bohaterowie krążą między Gdańskiem, Warszawą a Wielką Brytanią, czas mija wartko i trzeba przyznać, iż na nudę w powieści czytelnicy nie mogą się skarżyć, ponieważ wydarzenia z życia prywatnego bohaterów z powodzeniem dotrzymują kroku wydarzeniom rozgrywającym się na arenie publicznej. Nie brak tu dramatycznych sytuacji, nie brak spełnionej i namiętnej miłości, nie brak też rozterek, wątpliwości czy obaw. Po prostu samo jądro życia.
Hanna Cygler nie lubi inercji, statycznych scen, unika nadmiernych dłużyzn, nie znajdziemy tu też zbyt wiele analitycznych roztrząsań. Jej bohaterowie są w ciągłym ruchu, przemieszczają się po Polsce, jeżdżą po Europie, pracują, działają, prowadzą dom, pielęgnują przyjaźnie i na wszystko znajdują czas. Ma się wrażenie, że chwilami aż trudno za nimi nadążyć. Autorka dozuje dynamikę akcji jednak na tyle umiejętnie, aby czytelnika ani nie znużyć, ani też nadmiernie nie zmęczyć perypetiami w opowieści. Nawet kłopoty bohaterów przedstawione są w taki sposób, by raczej nie działały ani na nich samych, ani tym bardziej na odbiorcę nazbyt przygnębiająco i by ogólnie nie burzyły optymistycznego wydźwięku fabuły. Nierzadko też autorka sięga po zabawne dygresje, co nadaje pewnej swobody i lekkości stylistyce, a przykre wydarzenia od razu wydają się mniej dotkliwe. Dialogi pełne są realizmu, rozmowy rozwijają się dynamicznie i są kształtnie skrojone zarówno do charakteru rozmówcy, jak i do nastroju okoliczności.
Jak już wcześniej wspominałam, ze względu na stan licznika mojego PESELu raczej nie znajduję się w tzw. target grupie odbiorców, do których kierowana jest książka (choć niektórzy burzą się twierdząc, że grupa docelowa to wymysł stricte teoretyczny),jednak przyznam, że „Deklinację męsko/żeńską” czytało mi się przyjemniej niż „Tryb warunkowy”. Może dlatego, że Zosia dojrzała? Albo może dlatego, że łatwiej mi było zaakceptować styl książki i jej bohaterów mając pierwszą część powieści już za sobą? W czymkolwiek tkwi przyczyna, jest to w mojej ocenie akuratna lektura, gdy poszukujemy czegoś atrakcyjnego na wolne popołudnia lub wieczory, co nie będzie wymagało od nas dogłębnych przemyśleń czy analizy zachowań postaci, a co ponadto sprawi, że spędzony przy książce czas będzie obfitował w ciekawą fabułę, frapujących bohaterów oraz momenty, które nie raz i nie dwa wywołają uśmiech na twarzy. A jeśli trzeba będzie z jakichś powodów oderwać się od powieści, to z dużym zaciekawieniem wrócimy do niej po przerwie. „Tryb warunkowy” i „Deklinacja męsko/żeńska” ujęły mnie na tyle skutecznie, że gdy tylko znajdę się w potrzebie przeżywania pogodnych i ciepłych emocji ze zgrabną domieszką drobnych smuteczków, niewątpliwie sięgnę po kolejną część, czyli po „Przyszły niedokonany”.

„Deklinacja męska/żeńska” to dalszy ciąg losów Zosi Knyszewskiej. Hanna Cygler przedstawiła nam główną bohaterkę w „Trybie warunkowym”, a wszystkie części tryptyku (bo jest też „Przyszły niedokonany”) składają się na powieść obyczajową rozgrywającą się na przestrzeni kilkudziesięciu lat.
W pierwszej części Zosia jako młoda studentka anglistyki wkracza w dorosłe życie...

Druga część życiowych perypetii Zosi Knyszewskiej, bardziej przypominająca bajkę, aniżeli powieść obyczajową dla kobiet. Nigdzie nie jest powiedziane, że po niezłym debiucie, musi przyjść równie dobra kolejna powieść...
Jeśli zamiarem autorki było urozmaicenie i podkolorowanie losów swojej bohaterki, to zdecydowanie przedobrzyła. Wyszła z tego naiwna opowieść, wystawiająca na ciężką próbę cierpliwość czytelnika. Pośród gąszczu bardzo realnych i prawdopodobnych sytuacji, kryją się oderwane od rzeczywistości elementy, które wywołują głośne zgrzyty.
Mimo to, wciąż z zaciekawieniem śledziłam losy Zosi, lata emigracji, powrót do kraju i próbę ułożenia sobie tutaj zawodowego życia, a także perypetie z Witkiem, który naraz okazał się być miłością jej życia. Jak to się ma do poprzedniej części, gdzie tą miłością był kuzyn Marcin? Wyjątkowo kochliwa okazała się główna bohaterka... Są w relacji kochanków momenty tragiczne, które również nie znajdują u mnie łatwego uzasadnienia i wydają się naciągane na potrzeby podnoszenia napięcia w książce. Czasem zachowania nijak nie przystają do uczuć bohaterów, o których to uczuciach tyle pisze autorka. No nic, w każdym razie warstwa psychologiczna nie dociera do mnie w pełni, czasem wydawała mi się mocno niedopracowana, bohaterowie rozchwiani emocjonalnie, czasem wręcz rozdygotani i odrealnieni.
Powodowana ciekawością co do finału całej historii, szczęśliwie dotarłam do końca, jednak bez wyraźnej satysfakcji.
Co do fabuły. Po tragedii jaka spotkała Zosią w finale pierwszej części tryptyku, ta postanawia znów wyjechać do Londynu, by tam w spokoju przemyśleć i przewartościować swoje życie. Poznaje nowych ludzi, zyskuj uznanie w pracy, a także wciąż tęskni za Witkiem. Kiedy wraca do kraju, spotkanie z nim wydaje się nieuchronne. Próbuje zorganizować sobie pracę, znaleźć miejsce na ziemi. Pomoże jej w tym ukochany mężczyzna, tylko kto nim jest, jak długo potrwa sielanka, co czeka wrażliwą Zosię w dalszym życiu?
Mimo wspomnianych zgrzytów szybko i przyjemnie przebrniecie prze kolejny tom sagi Hanny Cygler, jednak bez zachwytów.

buchbuchbicher.blogspot.com

Druga część życiowych perypetii Zosi Knyszewskiej, bardziej przypominająca bajkę, aniżeli powieść obyczajową dla kobiet. Nigdzie nie jest powiedziane, że po niezłym debiucie, musi przyjść równie dobra kolejna powieść...
Jeśli zamiarem autorki było urozmaicenie i podkolorowanie losów swojej bohaterki, to zdecydowanie przedobrzyła. Wyszła z tego naiwna opowieść, wystawiająca...

Z wielką ciekawością sięgnęłam po kolejną część opowiadającą dalsze losy Zosi Knyszewskiej. Druga część tak samo ciekawa jak pierwsza to przez lekki styl i intrygująca fabułę którą czyta się jednym tchem.Wraz z bohaterką przeżywamy rozterki i radości burzliwych lat 80 w tle.Życie rodziny i znajomych Knyszewskich jest momentami bardzo wciągające ze nie można się wręcz oderwać od czytania.Kibicuję bohaterce od samego początku w jej wyborach które nie zawsze są dla niej dobre Polecam.

Z wielką ciekawością sięgnęłam po kolejną część opowiadającą dalsze losy Zosi Knyszewskiej. Druga część tak samo ciekawa jak pierwsza to przez lekki styl i intrygująca fabułę którą czyta się jednym tchem.Wraz z bohaterką przeżywamy rozterki i radości burzliwych lat 80 w tle.Życie rodziny i znajomych Knyszewskich jest momentami bardzo wciągające ze nie można się wręcz...

Przyznam szczerze, że męczyłam się z tą książką. Sięgnęłam po nią, bo byłam ciekawa, jak potoczą się dalsze losy Zosi Knyszewskiej, której do tej pory życie nie oszczędzało. teraz wcale nie jest lepiej. Znów mamy w powieści do czynienia z życiowymi zawirowaniami splecionymi z trudną historią naszego kraju (i nie tylko, bo pojawia się tu także motyw wojny w byłej Jugosławii),znów mamy wyrazistych bohaterów i przede wszystkim uczuciowe zawirowania - wciągające, bo takie prawdziwe, realne, jakich każdy z nas mógłby doświadczyć. A jednak... momentami zmuszałam się do tego, by czytać dalej.
Denerwowała mnie zwłaszcza główna bohaterka - jej postawa momentami mocno roszczeniowa i egoistyczna. I te ciągłe niedopowiedzenia, które tak bardzo niszczyły życie bohaterów. I to ciągłe miotanie się, tworzenie problemów na własne życzenie i na własne życzenie komplikowanie sobie życia...
Być może to jest tak, że w wielu sytuacjach opisanych w książce widziałam siebie i dlatego tak bardzo mnie denerwowały. Bo trudno czyta się o błędach, które samemu tez się kiedyś popełniło. A może po prostu coraz więcej wymagam od literatury i taka powieść trochę o niczym, bez jakiegoś głębszego dna już mnie satysfakcjonuje?
Przede mną jeszcze trzeci tom tej historii. Na razie jednak odpuszczam. Pewnie przeczytam kiedyś, nie teraz. teraz trochę szkoda mi czasu...

Przyznam szczerze, że męczyłam się z tą książką. Sięgnęłam po nią, bo byłam ciekawa, jak potoczą się dalsze losy Zosi Knyszewskiej, której do tej pory życie nie oszczędzało. teraz wcale nie jest lepiej. Znów mamy w powieści do czynienia z życiowymi zawirowaniami splecionymi z trudną historią naszego kraju (i nie tylko, bo pojawia się tu także motyw wojny w byłej...

Przeczytałam jednym tchem. Druga cześć przygód Zosi ciekawiej napisana niż pierwsza. Wciąż w trakcie książki przeliczałam wiek bohaterów, bo wydawało mi się, że historyczne wydarzenia w Polsce dzieją się szybciej niż dorosłe życie bohaterów. Ciekawie się czyta książkę, w której bohaterką (wiekowo) mogłaby być np. twoja mama, ciotka, czy nawet babcia...

Przeczytałam jednym tchem. Druga cześć przygód Zosi ciekawiej napisana niż pierwsza. Wciąż w trakcie książki przeliczałam wiek bohaterów, bo wydawało mi się, że historyczne wydarzenia w Polsce dzieją się szybciej niż dorosłe życie bohaterów. Ciekawie się czyta książkę, w której bohaterką (wiekowo) mogłaby być np. twoja mama, ciotka, czy nawet babcia...

Dalsze pogmatwane uczuciowe losy Zosi i Witka. Obok rodzina i przyjaciele.
Druga część wydaje mi się lepsza.
Akcja toczy się na tle przemian zachodzących w Polsce w latach 80-tych i 90-tych.
Opowieść bardzo mnie wciągnęła, dobrze się czytało. Autorka zaskakiwała, nie dała się nudzić. Pełna uczuć, sprzeczności, trudnych wyborów, zagubienia, radości i smutku...
Zaraz sięgam po część trzecią :)

Dalsze pogmatwane uczuciowe losy Zosi i Witka. Obok rodzina i przyjaciele.
Druga część wydaje mi się lepsza.
Akcja toczy się na tle przemian zachodzących w Polsce w latach 80-tych i 90-tych.
Opowieść bardzo mnie wciągnęła, dobrze się czytało. Autorka zaskakiwała, nie dała się nudzić. Pełna uczuć, sprzeczności, trudnych wyborów, zagubienia, radości i smutku...
Zaraz sięgam...

Namiętna miłość Zosi Knyszewskiej i Witka Halmana owocuje małżeństwem i narodzinami Wiktorii. Kariera zawodowa Zosi nie przebiega harmonijnie. Przed Witkiem perspektywy wydają się obiecujące, ale, na fali skrzeczącej politycznej rzeczywistości, zanim znajdzie swoje miejsce, gdzie go docenią, przechodzi ciężkie chwile. Szczęście osobiste też nie trwa wiecznie. Jak to w życiu.

Już kiedy w biblioteczce Zosi Witek znajduje Lady Chatterley’s Lover, książkę, która w pierwszej połowie dwudziestego wieku uchodziła za wysoce niemoralną, można się spodziewać, że i w sadze o Zosi Knyszewskiej nastąpi erupcja erotyzmu. Tym bardziej, że temperament bohaterki ujawnił się także w pierwszym tomie. Jednak, prawdę mówiąc, sceny erotyczne, choć jest ich sporo, są - w porównaniu z innymi literackimi dokonaniami w tej dziedzinie - oględne i dość jednostajne. Lepiej wypada zgłębianie osobowości Zosi w zderzeniu z jej wyzwaniami zawodowymi, szczególnie wobec burzliwej kariery męża.

Ciekawe, i niestety wiarygodne, są w powieści ważne wątki polityczno-społeczne, podszyta antysemityzmem lustracja, korupcja, tabloidyzacja mediów. To w Polsce. W Europie toczy się wojna na Bałkanach, o czym Zosia w bolesny sposób dowiaduje się od swego bliskiego przyjaciela, Mata, urodzonego w Sarajewie, postaci skądinąd niezwykle sympatycznej. Interesujących, drugoplanowych bohaterów jest zresztą w powieści więcej.

Mimo powtarzalności i naiwności niektórych fabularnych rozwiązań, jest to lektura przyjemna, jak na romantyczną powieść obyczajową przystało.

Namiętna miłość Zosi Knyszewskiej i Witka Halmana owocuje małżeństwem i narodzinami Wiktorii. Kariera zawodowa Zosi nie przebiega harmonijnie. Przed Witkiem perspektywy wydają się obiecujące, ale, na fali skrzeczącej politycznej rzeczywistości, zanim znajdzie swoje miejsce, gdzie go docenią, przechodzi ciężkie chwile. Szczęście osobiste też nie trwa wiecznie. Jak to w...

Kolejna pochłaniająca czytelnika książka z serii o Zosi K. Łyknęłam wszystkie tego roku na wczasach.
Polecam!!!

Kolejna pochłaniająca czytelnika książka z serii o Zosi K. Łyknęłam wszystkie tego roku na wczasach.
Polecam!!!

Po śmierci Marcina Zosia nie może się odnaleźć w kraju i postanawia wyjechać do Anglii. Znowu na jej drodze pojawia się Witek, z którym Zosia postanawia związać swoje życie. W kraju powstaje Solidarność i Witek angażuje się w politykę.

Po śmierci Marcina Zosia nie może się odnaleźć w kraju i postanawia wyjechać do Anglii. Znowu na jej drodze pojawia się Witek, z którym Zosia postanawia związać swoje życie. W kraju powstaje Solidarność i Witek angażuje się w politykę.