Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mimo, że książka nie należy do gatunku horroru, nie jest to historia, po której można spać spokojnie. Fabuła oparta na faktach, opowiada o skandalu na miarę światową. Małe dzieci są urocze, szczególnie dziewczynki ubrane w kolorowe sukienki. Dla tych mężczyzn, są bezbronnymi owieczkami, które szybko zamieniają się w ofiary. Czy można sobie wyobrazić, że tacy ludzie żyją wśród nas? Że sprawa może dotyczyć nas osobiście? Naszych dzieci, rodzeństwo, naszą rodzinę? Bogaci, ustawieni, z możliwościami, znajomościami, wykorzystującymi luki w prawie tzw. "grube ryby biznesu" lubiące małe dziewczynki lub dojrzewające nastolatki. Właśnie o tym jest ta książka.

Mimo, że książka nie należy do gatunku horroru, nie jest to historia, po której można spać spokojnie. Fabuła oparta na faktach, opowiada o skandalu na miarę światową. Małe dzieci są urocze, szczególnie dziewczynki ubrane w kolorowe sukienki. Dla tych mężczyzn, są bezbronnymi owieczkami, które szybko zamieniają się w ofiary. Czy można sobie wyobrazić, że tacy ludzie żyją...

Czy gdyby pewnego dnia, ktoś do was podszedł i powiedział, że macie jedną, jedyną szansę, żeby zmienić swoje życie, uwierzylibyście? A może wzięlibyście go za totalnego głupka? A gdyby na szali stały wasze marzenia? Czy jesteście absolutnie pewni, że są one najważniejsze i robicie dokładnie wszystko, by je osiągnąć? Jak zmienić swoje życie o 360 stopni, dowiecie się od głównego bohatera Charles'a James'a.

Charles James można powiedzieć, że ma wszystko. Sława, bogactwo, uwielbienie fanów, wszystko w jego garści. Czerpanie z życia wszystkich owoców ma opanowane do perfekcji, a fakt, że przy tym nie zawsze jest uczciwy, łatwo zretuszować. Trzeba przyznać, że marzenie z dzieciństwa - żeby kochał go cały świat, zostało spełnione. Jako dziecko był bity i poniżany przez ojca. Odrzucony przez rówieśników, jedzenie zdobywał grzebiąc w śmietniku. W tym czasie rodziła się w nim zemsta i pragnienie osiągnięcia władzy, bycia ponad wszystkimi. Gdy w wieku 17 lat opuszcza dom, zostaje asystentem znanego mistrza sprzedaży. Krótko potem, zostaje jednym z najpopularniejszych, najbardziej cenionych mistrzów w swoim fachu. Nic jednak nie trwa wiecznie i spotkanie z dawnym znajomym sprawia, że wszystko się diametralnie zmienia, niekoniecznie na dobre.

Sprzedawca marzeń Evansa to intrygująca, choć bolesna historia o upadku i próbie rozpoczęcia życia na nowo. Dzięki autorowi mamy możliwość wczuć się w życie głównego bohatera, przeżywać jego upadki oraz być przy cudownym odrodzeniu. Postać jest wykreowana w ten sposób, aby dzięki niej czytelnik będący w życiowej usterce, był w stanie zatrzymać się na moment i zastanowić nad swoim życiem, a nawet zobaczyć jak może wyglądać za jakiś czas. Nie raz, każdy boryka się z problemami nie do rozwiązania, co jak się okazuje z czasem, jest drobnostką i nieznaczącą cząsteczką naszego życia. Jeśli więc jesteś w zerowym punkcie i nie wiesz jak ruszyć, albo podnieść się z życiowej porażki, ta opowieść może pomóc zacząć od nowa. Oczywiście nie jest to poradnik z serii "Jak zacząć nowe życie”, lecz historia, która ukazuje, że wszystko można zmienić, nie ma rzeczy niemożliwych i tylko chęci są najważniejsze. Nie ma, na co czekać, zacznij już dziś.

Czy gdyby pewnego dnia, ktoś do was podszedł i powiedział, że macie jedną, jedyną szansę, żeby zmienić swoje życie, uwierzylibyście? A może wzięlibyście go za totalnego głupka? A gdyby na szali stały wasze marzenia? Czy jesteście absolutnie pewni, że są one najważniejsze i robicie dokładnie wszystko, by je osiągnąć? Jak zmienić swoje życie o 360 stopni, dowiecie się od...

Rodzina może być trudna, o czym przekonała się główna bohaterka Mia. Odbierając telefon od komisarza Prudena, jest przekonana, że to matka znowu dźgnęła nożem kolejnego pensjonariusza domu opieki. Niestety tym razem chodzi o jej brata, Lucaasa. Czy można do tego stopnia odciąć pępowinę, by stać się emocjonalnie martwym na losy rodziny? Okazuje się, że nie, szczególnie, gdy do głosu dochodzi ludzkość i serce.

Po powrocie do Wayoaty, rodzinnego miasta, Mia dowiaduje się, że Lucas oskarżony jest o zamordowanie swojej uczennicy. W oczyszczeniu zarzutów nie pomaga fakt, że chłopak zniknął. Gdzie się podziewa i czy zniknięcie utwierdza jego winę? Nikt nie zna prawdy, ale dziewczyna wie, że jej brat nie byłby w stanie dopuścić się do takiego czynu. Rozpoczyna, więc śledztwo na własną rękę. Do czego doprowadzi jej wytrwałość? I dlaczego ktoś za wszelką cenę chce jej przeszkodzić?
Jako, że ostatnio na tapecie kryminały, nie mogłam pominąć i tego. Narracja pierwszoosobowa w dużym stopniu pomaga nam utożsamić się z bohaterką. Możemy dzięki temu odczuwać jej emocje i spojrzeć na całą sprawę jej oczami. Sherri Smith podeszła do tej powieści na spokojnie. Widać, że nie śpieszyła się z kreowaniem historii, a efekt końcowy okazuje się spokojną fabułą, która przyciąga i intryguje swoją prostotą. Nie znajdziemy tam zwrotów akcji, wybuchów i fajerwerków, ale brak oczekiwań zostaje wynagrodzony niesamowicie wciągającą historią.

Przyznam, że książka miło mnie zaskoczyła. Choć przez początkowe rozdziały ciężko mi było przemknąć, w dalszej części autorka serwuje nam lekki kryminał, z dobrze przemyślaną zagadką. Spacer na krawędzi to logiczna i nieskomplikowana historia, która z łatwością ciągnie w swoje sidła. To idealna pozycja na spędzenie wieczoru z książką, która z niecierpliwością czeka na odkrycie zagadki.

Rodzina może być trudna, o czym przekonała się główna bohaterka Mia. Odbierając telefon od komisarza Prudena, jest przekonana, że to matka znowu dźgnęła nożem kolejnego pensjonariusza domu opieki. Niestety tym razem chodzi o jej brata, Lucaasa. Czy można do tego stopnia odciąć pępowinę, by stać się emocjonalnie martwym na losy rodziny? Okazuje się, że nie, szczególnie, gdy...

Fabuła, z którą mamy do czynienia jest niezwykle wciągająca, a jej bogactwo, rozwinięcie wątków i klimat, jaki nadał autor jest czymś w rodzaju arkadii, kiedy możemy poczuć wewnętrzny perfekcjonizm i dopracowanie dzieła. Po przeczytaniu tej książki, można odczuć spory szacunek do autorów fantastyki, świat nadprzyrodzony przez cały czas niesie za sobą tajemnice i jedynie ludzki umysł oraz lekkie pióro są w stanie odkrywać i dopełniać coś, co w finalnym odczuciu będzie podziwiane przez wszystkich. I tak właśnie było tym razem. Dlatego też gorąco polecam tę nad wyraz zimową, lecz prześnioną ciepłem historię, nie tylko fanom fantastyki, lecz również głodnych akcji czytelnikom.

Fabuła, z którą mamy do czynienia jest niezwykle wciągająca, a jej bogactwo, rozwinięcie wątków i klimat, jaki nadał autor jest czymś w rodzaju arkadii, kiedy możemy poczuć wewnętrzny perfekcjonizm i dopracowanie dzieła. Po przeczytaniu tej książki, można odczuć spory szacunek do autorów fantastyki, świat nadprzyrodzony przez cały czas niesie za sobą tajemnice i jedynie...

Ostatnio bardzo polubiłam thrillery. Może dlatego, że znudziły mi się kolorowe romanse, czy świat nadprzyrodzony, a objawił się we mnie instynkt psychopatyczny.

Każdy ma coś z psychopaty. Jeden mniej, drugi więcej. Jeden, jedynie szuka godnej zemsty, a drugi ucieka się do takich myśli, jak zabijanie ludzi napotkanych na drodze, albo wymyślaniu rozmaitych tortur. Nie jest to dziwne, dopóki myśli nie zostają uzewnętrznione i zamienione w czyn.

Książka pt. Czwarta Małpa powstała w oparciu o ideologię znajdującą się w Japonii. Mowa tutaj o trzech małpkach wyrzeźbionych nad drzwiami świątyni Tosho-gu, w Nikko. Uważane są za zilustrowanie cyklu ludzkiego życia.
Ich imiona, czyli
Mizaru oznacza "Nie widzę nic złego" i małpka zasłania oczy
Kizaru "Nie słyszę nic złego", ta zaś zasłania uszy
Oraz Iwazaru "Nie mówię nic złego" i zwierzątko zasłania twarz
Są trzy małpki, a tytuł dotyczy czterech. Czym jest, więc czwarta małpa? Pierwsze trzy małpki symbolizują, w jaki sposób powinniśmy żyć, ale jest też czwarta. Shizaru, co oznacza "Nie czynię nic złego" i to ona jest najważniejsza. Dlaczego? Jeżeli ktoś zobaczy lub usłyszy coś złego, nie ma na to większego wpływu, jeśli powie coś złego, ponosi odpowiedzialność za swoje słowa, zaś co do czynów, one nie mają prawa zostać wybaczone. Jaki więc ma to związek z treścią książki?

Historia rozpoczyna się od śmierci potencjalnego mordercy zwanego Zabójcą Czwartej Małpy (#4MK). Przy jego zwłokach znaleziony zostaje pamiętnik, który rozpoczyna cała zabawę.
Skąd wiadomo, że to morderca, którego przez blisko 5 lat poszukuje detektyw Porter, wraz z ekipą? Znakiem rozpoznawczym tego człowieka jest białe pudełko, przewiązane czarną wstążką. Po jego zawartości można ocenić, na jakim etapie jest morderca. Detektyw doskonale zdawał sobie sprawę z tego, co tam znajdzie. To miała być wiadomość o kolejnym porwaniu. Śmierć mordercy pod kołami autobusu oznaczała, że uprowadzona osoba jeszcze żyje i jak najszybciej trzeba do niej dotrzeć. Porter musi jak najszybciej dostać się do ofiary. Pomóc w tym mają mu wskazówki pozostawione przez mordercę.

Skoro historia małpek, jest nam już doskonale znana, dlaczego spostrzegamy, że zabójca nie trzyma się tych schematów? Wszystko wyjaśnia jego pamiętnik, który przenośni nas do czasów jego dzieciństwa. Niezwykłego dzieciństwa.

Akcja toczy się z dokładnie czterech perspektyw:
Portera, czyli głównego działacza tropiącego #4MK
Clair jego partnerki zawodowej
#4MK, a dokładniej jego pamiętnika gdzie wszystko się zaczęło
Oraz Emory, jego kolejnej ofiary

Historia stworzona przez J.D. Barker nie jest czymś zwyczajnym. Czasami czytając książki tego gatunku, zastanawiam się, w jaki sposób ona powstała. Skąd autor wziął tak idealne szczegóły? Jak udało mu się stworzyć fabułę mrożącą krew w żyłach? I jakim sposobem obrazuje wszystko, jakby tam był i widział to na własne oczy?

W tej historii wszystko idealnie składa się w jedną całość. Wielowątkowość nawet w najmniejszym stopniu nie staje się zagmatwana i niespójna. Miałam wrażenie, że autor z taką precyzją dobierał słowa, że całość nabierała jeszcze większego i ciekawszego efektu, do tego stopnia, że obrazy stawały przed oczami. Doskonałość przechodzenia między wątkami autor z pewnością doprowadził do perfekcji. Gdy może się wydawać, że akcja zaczyna stawać w miejscu, następuje gigantyczny zwrot i wszystko, co do tej pory mamy pewne, wywraca się do góry nogami, doprowadzając do tego, że trzeba zacząć od nowa poszukiwania. Na koniec, gdy wydaje się, że cała historia już się ułożyła, następuje moment, w którym ma się ochotę krzyknąć do autora z wyrzutem "Jak mogłeś zakończyć ją w takim momencie"
Jeśli chcesz zatracić się w myślach mordercy i przejść przez emocjonalny rollercoaster, ta książka to coś dla ciebie.

Ostatnio bardzo polubiłam thrillery. Może dlatego, że znudziły mi się kolorowe romanse, czy świat nadprzyrodzony, a objawił się we mnie instynkt psychopatyczny.

Każdy ma coś z psychopaty. Jeden mniej, drugi więcej. Jeden, jedynie szuka godnej zemsty, a drugi ucieka się do takich myśli, jak zabijanie ludzi napotkanych na drodze, albo wymyślaniu rozmaitych tortur. Nie...

Każdy w swoim życiu przeżył utratę kogoś bliskiego, jest to zjawisko nieuniknione, ktoś się rodzi, ktoś umiera i choć dobrze wiemy, że taka kolej rzeczy, ciężko nam pogodzić się z faktem, że to właśnie ktoś bliski dla nas, odszedł. Nie można tego przewidzieć, ani temu zapobiec, a mimo to ciężko z tym żyć.

Poznajcie Melanie i Damona. Oboje stracili dla siebie kogoś ważnego. Melanie, jest zamkniętą w sobie duszą artystyczną. Zaczęła malować, wyrzucając z siebie ból po stracie matki, która zmarła na skutek raka. Miała nadzieję, że w ten sposób się z nią połączy, zaś Damon po śmierci swojego przyjaciela Carlosa, wierzył, że dzięki zdjęciom zrozumie pasję przyjaciela i to pomoże mu odkryć, dlaczego podjął taka decyzje, jaką było odebranie sobie życia. Można powiedzieć, że nastolatkowe poznali się w idealnym momencie, aby dopełniać się i pocieszać w smutku. Połączyła ich sztuka. Czy coś będzie w stanie ich rozdzielić?



Wszystkie emocje tłumione przez Damona, były utkwione w pewnego rodzaju balonie, który w pewnym momencie musiałby pęknąć. Swoje ukojenie Bohater znalazł w roli Otella, w sztuce Szekspira, granej w szkolnym teatrze, która nie wymagała aż tak dużego zaangażowania, ale bohaterowi przyniosła ogromną ulgę w radzeniu sobie z emocjami.

Mogłoby się wydawać, że Mów do mnie, to kolejne kolorowe romansidło, w którym wszystko jest cudowne, cukierkowe i tęczowe. Nic bardziej mylnego, książka ta jest pełna bólu, cierpienia i wspomnień. To właśnie w swoich ramionach nastolatkowe znajdują ukojenie i wreszcie doznają szczęścia.


W książce poruszane są dwa odrębne rodzaje bólu. Melanie wiedziała, że mama czuła się coraz gorzej i w jakimś stopniu była przygotowana na fakt, iż matka ją opuści, tym bardziej, że nie działały już żadne sposoby leczenia. Mogła się tylko przyglądać, jak najbliższa jej osoba blednie w oczach i musiała się z tym pogodzić. Carlos, przyjaciel głównego bohatera odszedł niespodziewanie, nikt nie miał pojęcia o zamiarach nastolatka, dopiero na moment przed tragedią, przez telefon Damon dowiedział się, że to koniec, a po przyjacielu zostały tylko zdjęcia i aparat. Strata kogoś w wyniku samobójstwa może wydawać się dużo gorsza, z tego względu, że rodzą nam się w głowie pytania, na które nigdy nie będziemy w stanie odpowiedzieć. Co nim kierowało? Dlaczego do tego doszło? Czy nikt nie zauważył? W takich momentach zastanawiamy się, czy w choć najmniejszym stopniu nie mieliśmy wpływu na taką decyzję. Autorka podejmując taką tematykę wzięła na siebie ogromne wyzwanie, poruszyła bardzo bolesne tematy, przez które bardzo ciężko dojść do siebie, ale dala radę. Ukazała, że z każdym rodzajem bólu można sobie radzić i mimo wszystko, życie toczy się dalej i nadal musimy brnąć do przodu, a nie zadręczać się przeszłością, której nie zmienimy lub wydarzeniami, na które nie mieliśmy wpływu i nie mogliśmy nic zaradzić.

Autorka idealnie odzwierciedla uczucia bohaterów, ponieważ kreowała ich w oparciu o przeżytą przez siebie tragedię. Mało tego, w bardzo ciekawy sposób wplotła sztukę tak wybitnego twórcy, jakim jest Szekspir i moim zdaniem ukazała, że właśnie w momencie krytycznym, jakie wystąpiło w naszym życiu możemy znaleźć ukojenie w sztuce teatralnej, malowaniu, czy fotografii.

Każdy w swoim życiu przeżył utratę kogoś bliskiego, jest to zjawisko nieuniknione, ktoś się rodzi, ktoś umiera i choć dobrze wiemy, że taka kolej rzeczy, ciężko nam pogodzić się z faktem, że to właśnie ktoś bliski dla nas, odszedł. Nie można tego przewidzieć, ani temu zapobiec, a mimo to ciężko z tym żyć.

Poznajcie Melanie i Damona. Oboje stracili dla siebie kogoś...

Po kłótni z żoną, ojciec wraz z małą Alice wychodzi z domu, twierdząc, że wybiera się na wakacje do dawnych znajomych. Clare, siostra dziewczynki ma przeczucie, że już nigdy nie wrócą. Rodzina pogrążona w rozpaczy nie daje za wygraną. Po długich poszukiwaniach odpuszczają, ale nie tracą nadziei. Wciąż wierzą, że ukochana córeczka i siostra wróci do domu. W końcu, po 20 latach oczekiwań dostają list, który zmienia ich życie. Alice, jako dwudziestokilkulatka odnajduje swoją rodzinę, co więcej, koniecznie chce się spotkać. Wszystko dzieje się w zastraszającym tempie, już po krótkim czasie dziewczyna na powrót znajduje się w swoim rodzinnym domu. Matka przyjęła ją ochoczo, Clare jednak ma pewne obawy, co do rzekomej siostrzyczki. Nie jest pewna czy to na pewno ona, czy może zwinna manipulantka. Nie pomaga fakt, że Alice nie ma żadnych wspomnień związanych z rodziną, tłumacząc to wiekiem.

Dlaczego sięgnęłam po tę książkę? Czytając Lokatorkę strasznie spodobały mi się thrillery psychologiczne, już od jakiegoś czasu ciągnęło mnie do zagadkowych historii z nutką tajemnicy. Nie jestem w tej kwestii doświadczona i bałam się, że mogę się zrazić do tego gatunku, ale przyznam szczerze, że nie żałuję. Autorka sprytnie splotła wiele wątków w jedną całość i trzeba przyznać, że udało jej się przytrzymać czytelnika do samego końca, a historia wchłonęła się z niesamowitą prędkością, zostawiając nas z niedosytem i wewnętrznym chaosem. Mimo iż zakończenie wydaje się oczywiste, finał sam w sobie jest nie przewidywalny , dzięki czemu czytelnik może doznać szoku.

Oczywiście plusem jest dreszcz niepewności oraz tajemniczość, jednak historia byłaby niczym bez bohaterów. Alice wywołała spore zamieszanie swoim powrotem, natomiast Clare nie daje spokoju zachowanie siostry i rozpoczyna swoje prywatne śledztwo. Każdy członek rodziny jest zachwycony postawą młodszej z nich i nie wierzy w odkrywane fakty, twierdząc, że to wymysł i paranoja. Jedna zyskuje, idealnie zwodząc wszystkich wokół, druga popada w desperację i obsesję. Która z nich ma rację? Która z nich kłamie, a która mówi prawdę?

Po kłótni z żoną, ojciec wraz z małą Alice wychodzi z domu, twierdząc, że wybiera się na wakacje do dawnych znajomych. Clare, siostra dziewczynki ma przeczucie, że już nigdy nie wrócą. Rodzina pogrążona w rozpaczy nie daje za wygraną. Po długich poszukiwaniach odpuszczają, ale nie tracą nadziei. Wciąż wierzą, że ukochana córeczka i siostra wróci do domu. W końcu, po 20...

Ślub jak z bajki to marzenie, każdej dziewczynki. Książę na białym koniu, ogromna, biała suknia i bajkowa atmosfera. Czy to nie za dużo? Nie dla każdego bo przecież ten dzień ma być najcudowniejszy na świecie, jeden z piękniejszych w życiu. Co jednak w sytuacji, gdy ma się po dziurki tej bajkowej atmosfery i żyje się przekonaniem, że nic dobrego nie spotka nas w życiu?

Bohaterką tej historii jest Louna, 17-letnia uczennica ostatniej klasy liceum. Dziewczyna na pierwszy rzut oka wydaje się być zwykłą nastolatką, ale po bliższym poznaniu okazuje się, że jest charakterna i posiada dość ciekawą i zauważalną osobowość. Louna jest córką cenionej i bardzo popularnej konsultantki ślubnej. Pomaga w firmie i pracuje wraz z matką oraz jej współpracownikiem Williamem, który już od wielu lat jest bliskim przyjacielem rodziny. To dzięki niej nastolatka w niecodzienny sposób weszła w świat dorosłych jakim jest wstępowanie na nową drogę życia. Jednak to co jest spełnieniem marzeń dla każdej dziewczyny, dla Louny jest wręcz agonią, biorąc pod uwagę fakt, że jej prywatna historia życiowa okazała się wielkim niepowodzeniem, chce się odciąć od cukierkowych historii miłosnych, nie utożsamia się z klientami i traktuje swoją pracę jak każdą inną.
Kiedy na jednym z wesel, odczas pracy Louna poznaje przystojnego Ambrose'a nie ma pojęcia, że po tym spotkaniu jej świat przewróci się do góry nogami. Chłopak, którego poznała, bez wątpienia przypomina księcia z bajki, ale beztroski z niego podrywacz i często pakuje się w niezłe kłopoty. Dziewczyna nie ma zamiaru wdawać się z nim w jakiekolwiek kontakty, jednak jej matka sprawia, że jest na niego skazana.

Traumatyczne doświadczenia sprawiają, że nastolatka sceptycznie podchodzi do kontaktów z płcią przeciwną, ale nowa znajomość i jego poczucie humoru coraz bardziej wciągają je w bliższe stosunki. Nadal ma jednak pewne obawy, przecież Ambrose nie należy do chłopaków ustabilizowanych, a ciągle szuka nowych przygód. Jak potoczy się historia tych dwojga? Czy Louna uwierzy w miłość od pierwszego wejrzenia? Czy w końcu przekona się, że i ją może dosięgnąć szczęście?

Sarah Dessen swoją powieścią udowodniła, że nie każda historia miłosna młodych ludzi jest taka sama i zaczyna się od zwykłego "Hej". Śmiało mogę stwierdzić, że jest jedną z lepszych autorek powieści dla młodzieży. Fabuła owej książki nie jest kolejnym słodkim romansidłem, ale prawdziwym i szczerym obrazem miłości młodych ludzi. "Raz na zawsze" jest książką do której chce się wracać, to jedna z tych, którą czyta się wraz z kocem i kakao z ręku. Do dojrzała i wiarygodna historia prawdziwego życia, która motywuje, intryguje i daje szansę na znalezienie własnego szczęścia, choć na samym początku w ogóle się tego nie spodziewamy. Cóż mogę więcej powiedzieć, biegiem do księgarni!

http://mojpowodbyoddychac.blogspot.com/2018/01/raz-na-zawsze-sarah-dessen.html

Ślub jak z bajki to marzenie, każdej dziewczynki. Książę na białym koniu, ogromna, biała suknia i bajkowa atmosfera. Czy to nie za dużo? Nie dla każdego bo przecież ten dzień ma być najcudowniejszy na świecie, jeden z piękniejszych w życiu. Co jednak w sytuacji, gdy ma się po dziurki tej bajkowej atmosfery i żyje się przekonaniem, że nic dobrego nie spotka nas w życiu?

...

Nie tak dawno temu, mogliście zaznajomić się z pierwszym tomem tejże serii i poznać moje zdanie na jej temat. Ci z was, którzy na moją opinię poświęcili trochę czasu wiedzą, że uznałam ją za bardzo przyjemną książkę, dlatego też dzisiaj przychodzę do was z drugą częścią, którą jestem równie zachwycona.

Kirsty Moseley tworzy bardzo cukierkowe historie, tworzy taką miłość, którą każdy, niezależnie od wieku, chciałby przeżyć. Romans, z pozoru prosty gatunek, dzięki tej autorce jest czymś zupełnie nowym i wyjątkowym. Śmiało mogę stwierdzić, że dorównuje ona Colleen Hoover. Niby nic niezwykłego wymyślić historię dwóch kochających się osób i zakończyć happy endem. Niestety nie jest to takie łatwe. Autorka w historię bohaterów wplata wiele cudownych wątków, jak również takich, które wystawiają na próbę miłość prawdziwych kochanków.

Nate doskonale wie, że Rosie jest tą jedyną. Musi teraz tylko sprawić, aby dziewczyna poczuła to samo. Nie jest to łatwe zadanie, biorąc pod uwagę fakt, że została ona niejednokrotnie zraniona i przestała ufać mężczyznom, poza tym nadal uważa, że szybko się nią znudzi i po prostu zostawi, lecz chłopak nie próbuje zdobyć tylko jej ciała, ale także serce, które jest dla niego najważniejsze. Rosie widząc jego starania, coraz bardziej zaczyna się otwierać, a ich relacja z dnia na dzień staje się poważniejsza.

Szczerze się cieszę, że mogłam poznać kontynuację losów głównych bohaterów. Polubiłam Nate'a i Rosie i nie ukrywam, że chętnie kontynuowałabym tę serię. Dziewczyna ma za sobą trudną przeszłość, ale dzięki takiej osobie, jaką jest główny bohater, ma wiarę, że wszystko się ułoży i mimo pewnych obaw, próbuje na nowo bezgranicznie zaufać. Obawy bohaterki sprawiła, że autorka miała ogromne pole do popisu kreując Nate'a. Stworzyła mężczyznę wręcz idealnego, tym samym sprawiając, że nabrał on w oczach czytelniczek.

Sądzę, że zakończenie powieści was zaskoczy. Obrót wydarzeń sprawia, że książka staje się uzależnieniem, od którego nie da się uwolnić. Mam nadzieję, że się skusicie.

Nie tak dawno temu, mogliście zaznajomić się z pierwszym tomem tejże serii i poznać moje zdanie na jej temat. Ci z was, którzy na moją opinię poświęcili trochę czasu wiedzą, że uznałam ją za bardzo przyjemną książkę, dlatego też dzisiaj przychodzę do was z drugą częścią, którą jestem równie zachwycona.

Kirsty Moseley tworzy bardzo cukierkowe historie, tworzy taką...

W życiu bardzo często dokonujemy wyborów. Z ich konsekwencjami nie raz musimy zmagać się bardzo długo, a przecież nie każdy wybór jest trafiony, bywa tak, że ich żałujemy. Czasem, coś co jest dobre dla innych, niekoniecznie jest dobre dla nas. Tenley dokonała wyboru, ale czy jest z niego zadowolona?

Ten zakańczając swoje Pierwsze życie musiała dokonać wyboru, albo sprzymierzy się z Trojką, albo z Miriadą, z jednym z niesamowitych światów, w których istnieje życie po śmierci. Wybór był trudny, ale padło na Trojke. Niestety w skutek tego musiała rozstać się z chłopakiem, którego obdarzyła uczuciem. Chłopakiem, który pomimo tego, że jest z przeciwnego świata, nadal naraża swoje życie, aby jej pomóc. Początkowo Ten jest szczęśliwa, że w końcu spotyka sporą część swojej rodziny, jednak nie każdy jest dla niej życzliwy. Uczucie darzące do chłopaka z Miriady zdecydowanie nie poprawia jej wizerunku. Musi więc ciężko pracować na to, aby zdobyć szacunek w oczach Trojkan. Kiedy w końcu jej się to udaje i tak nie jest łatwo. Ten musi przejść szkolenie, jest jedynym Przewodnikiem, musi także złamać swój Klucz, a nie ma na to zbyt wiele czasu. Bardzo szybko przydzielana jest do zadań, misji, które ją przytłaczają. Wszystko to wydaje się zbyt wielkim ciężarem dla tak młodej dziewczyny. Wielką pociechą jest dla niej fakt, że znów może zaufać Killianowi. Tym czasem walka pomiędzy obiema krainami staje się coraz bardziej zacięta. Konflikt eskaluje dzięki odkryciu Miriady, jakim jest Półcień. Wykorzystują zakażone osoby, by manipulować poczynaniami Trojki. Atmosfera się zagęszcza, tym bardziej, że po stronie Światła znalazł się szpieg Ciemności.

Krew życia to dobra kontynuacja. Pisana z pomysłem i dedykowana młodzieży. Początkowo skupia się na ukazaniu wykreowanego świata. Autorka zawarła wiele szczegółowych opisów miejsca do którego trafiła Ten i codziennego życia po śmierci. Co nie sprawia, że książka jest nudna, a pozwala nam głębiej wczuć się w akcję i nie śpieszy się z wydarzeniami. Małymi krokami odkrywa poszczególne karty. Tworzy kilka wątków i je rozwija. W trakcie czytania rodzi się ciekawy, magiczny klimat, ale także wiele niepewności i znaków zapytania. Autorka tak manewruje bohaterami, że z czasem nie wiadomo komu ufać, a na kogo wziąć rezerwę.

Muszę przyznać, że Gena mnie zaskoczyła. Mało tego sprawiła, że nie od tej książki nie da się oderwać. Posiada nieograniczoną wyobraźnię i kiedy masz wrażenie, że nic Cię nie zdziwi, nagle dzieje się coś czego się nie spodziewasz. To druga książka tej autorki jaką miałam możliwość przeczytać i szczerze powiem, że nie żałuję. Jest to książka napisana z genialnym wyczuciem i smakiem. Zawiera jednocześnie mądrości jak i zmaga się z wyimaginowanymi problemami nastoletnich bohaterów.

Powiem szczerze, że z niecierpliwością będę czekać na ciąg dalszy tej historii. Rozwój fabuły oraz głównej bohaterki, jest bardzo dobrym atutem, aby polecić tę książkę innym czytelnikom. Tym bardziej, że nie każda kontynuacja tworzy spójną całość. Jako plus uznaję również to, że przedstawiony konflikt pomiędzy Miriadą, a Trojką wnosi wiele do tej historii, dzięki temu jesteśmy w stanie wyczuć wszystkie emocje bohaterki, począwszy od strachu po waleczność. Jak dla mnie Lifeblood. Krew życia jest dobrą powieścią sama w sobie. Trudno się tu doszukać jakichś minusów. Jako kontynuacja jest wręcz znakomita.

W życiu bardzo często dokonujemy wyborów. Z ich konsekwencjami nie raz musimy zmagać się bardzo długo, a przecież nie każdy wybór jest trafiony, bywa tak, że ich żałujemy. Czasem, coś co jest dobre dla innych, niekoniecznie jest dobre dla nas. Tenley dokonała wyboru, ale czy jest z niego zadowolona?

Ten zakańczając swoje Pierwsze życie musiała dokonać wyboru, albo...

Z głównym bohaterem Natem Petersem, autorka poznała nas już w poprzedniej swojej serii "Nic do stracenia". Pamiętacie go? Przyjaciel Ashtona Taylora, niepoprawny podrywacz o nieziemskiej urodzie. Nie przepuści niczego co się rusza i jest płcią przeciwną. Przekonany o swojej doskonałości, pewny siebie, nieraz arogancki, łamacz kobiecych serc. W momencie gdy Annie i Ashtonowi rodzi się dziecko, Natowi zaczyna brakować stabilizacji i kobiety, która zawsze byłaby obok, ale z drugiej strony, dlaczego miałby zrezygnować z jednorazowych przygód, zakrapianych imprez i niezależności? Jego zdaniem jeszcze nie dorósł do tego stanu. Jednak gdy poznaje Rosie, przyjaciółkę Anny, wszystko się zmienia. Okazuje się, że nie jest ona dziewczyną, jakie poznawał dotychczas. Nie ulega jego zalotom, nie wykazuje żadnego zainteresowania i nie jest na pstryknięcie palców. Jego ego zostaje boleśnie zdeptane. Nate jednak nie daje za wygraną, walczy o uwagę i uczucie pięknej dziewczyny. W końcu przekonuje się, że to Ta wyjątkowa.

Autorka dała nam wgląd w jego pracę. W to jak ją wykonuje, ale również jakie emocje mu towarzyszą po zrealizowanej akcji.
Rosie również została przedstawiona w dość szczegółowy sposób. Silna, młoda kobieta, która już raz w życiu upadła, ale podniosła się z dwa razy większą siłą i postawiła sobie zasady. Pomimo tego, na pozór silna, skrywa w sercu maskę wrażliwej, zranionej kobiety, która boi się swoich uczuć. Nie myśli tylko o sobie, ale bierze również pod uwagę osobę najbliższą jej sercu.

Nie trudno nie zwrócić uwagi na fakt, że wszystkie historie które wypłynęły spod pióra Kirsty, są bardzo cukierkowe, ale właśnie to ją charakteryzuje. Autorka zna się na tym, wie jak pisać, aby czytelnik ze śmiechu przeszedł do łez goryczy i odwrotnie, a to nie jest łatwe zadanie. Mówi się, że jej książki są przewidywalne, ale to sprawia, że są lekkie, przyjemne i chcemy jak najszybciej dowiedzieć się, czy taki scenariusz jaki my ustaliliśmy, na pewno się spełni.

Mnie osobiście książka przypadła do gustu i z całego serca mogę ją polecić. Każdy ma czasem ochotę przeczytać romansidło, które ukazuje jak idealne mogą być relacje między dwojgiem ludzi i spójrzmy prawdzie w oczy, to autorka przez którą po przeczytaniu książki chce się więcej i więcej.

Z głównym bohaterem Natem Petersem, autorka poznała nas już w poprzedniej swojej serii "Nic do stracenia". Pamiętacie go? Przyjaciel Ashtona Taylora, niepoprawny podrywacz o nieziemskiej urodzie. Nie przepuści niczego co się rusza i jest płcią przeciwną. Przekonany o swojej doskonałości, pewny siebie, nieraz arogancki, łamacz kobiecych serc. W momencie gdy Annie i...

Losy tytułowej Absolwentki Julii oraz Stephena poznajemy w pierwszej części jaką jest "Debiutant". Nie zdając sobie sprawy o istnieniu pierwszego tomu, sięgnęłam po drugi i muszę przyznać, że szybko odnalazłam się w fabule.
Dawno nie czytałam żadnego erotyka, a tym bardziej dobrego. Dlatego postanowiłam się skusić na "Absolwentkę". Czarno-biała okładka z wyróżnionymi jedynie czerwonymi akcentami jakimi są usta i tytuł bardzo kusiła, jak również zapowiadała nieziemskie przygody dwojga kochanków. Co myślę na temat tej książki ?

Stephen ma trzydzieści trzy lata i jest wykładowcą literatury angielskiej. Jest postrzegany jako nudny i beznadziejnie ubierający się staruszek, czego zasługą jest między innymi muszka ojca, z którą się nie rozstaje. Jego młodszy brat Matt stara się go rozruszać, wciągnąć w towarzystwo, a nawet poznać z jakąś dziewczyną. Tylko czy zamiary Matta mają jakiś sens? Dlaczego, każde spotkanie wywołuje u mężczyzny ogromny stres?
Życie wykładowcy przestało być nudne i przewidywalne w momencie, gdy poznał na swoich zajęciach pannę Wilde. W bardzo krótkim czasie stała się dla niego kimś o wiele więcej, niż tylko studentką. Para rozpoczyna spotkania, które z powodu zawodu bohatera muszą pozostać w tajemnicy. Seks z młodszą o dziesięć lat dziewczyną jest dla niego czymś zupełnie innym, czego doświadczył do tej pory i zdecydowanie zmienia podejście do sfery, która przez długi czas była tematem tabu.

To niesłychane co Julia zrobiła z tym statecznym i poważnym wykładowcą. Odważna i żądna przygód panna Wilde udowodniła, że każdego można nauczyć bycia wspaniałym kochankiem. Dzięki temu, że nie odczuwała wstydu do nagości i wprost mówiła czego oczekuje, wspólne chwile obfitowały w niespodziewane wydarzenia. Mężczyzna wiele nauczył się od swojej kochanki, która na szczęście nie krytykowała jego braku doświadczenia, tylko instruowała krok po kroku co ma zrobić, aby ich doznania miłosne obfitowały jeszcze większą namiętnością.

Z czasem wydawałoby się przelotny romans okazał się uczuciem, który zaczął być potrzebny, niemal jak tlen. Kochankowie przestali widzieć świat poza sobą. Julia po stracie dziadka nie potrafiła dojść do siebie, co zbliżyło ich jeszcze bardziej. Kiedy dziewczyna musiała przygotowywać się do sesji, na prośbę Stephena zamieszkała w jego mieszkaniu, aby móc spędzić jak najwięcej czasu razem. Po ukończeniu semestru para wreszcie publicznie mogła pokazać się razem. Jednak na Julię czekała życiowa szansa, co skutkowało długą rozłąką. Czy zdecyduje się opuścić Stephena aby spełnić marzenia? Czy ich związek przetrwa próbę czasu?

Bohaterowie zostali ukazani w bardzo scharakteryzowany sposób. Natykamy się na szczegółowy opis wyglądu jak i charakteru, co sprawia, że z większym zaangażowaniem przewracamy kolejne strony. Autorka porusza wiele wątków, jakimi są między innymi utrata bliskiej rodziny oraz obalenie tematu tabu jakim jest seks. Sceny erotyczne w powieści są doskonale opisane, choć wcale nie przypomina to poradnika dla par.

Niestety z bólem serca muszę przyznać, że ta książka nie zachwyciła mnie tak jak się tego spodziewałam i nie doczekałam się"efektów specjalnych". Fabuła w dużej mierze została ograniczona jedynie do stosunków pomiędzy Julią, a Stephenem. Autorka chyba nie zauważyła, że mimo tego, że są głównymi bohaterami, jest ich trochę za dużo.

Mimo wad książka ma również wiele zalet, jest wciągająca i czyta się ją wręcz jednym tchem. Dlatego też, jeśli ktoś ma ochotę na nutkę erotyzmu w roli głównej, to ta książka jest strzałem w dziesiątkę. Zobaczymy co autorka ma do zaoferowania w dalszych częściach.

http://mojpowodbyoddychac.blogspot.com/2017/09/absolwentka-js-hooks.html

Losy tytułowej Absolwentki Julii oraz Stephena poznajemy w pierwszej części jaką jest "Debiutant". Nie zdając sobie sprawy o istnieniu pierwszego tomu, sięgnęłam po drugi i muszę przyznać, że szybko odnalazłam się w fabule.
Dawno nie czytałam żadnego erotyka, a tym bardziej dobrego. Dlatego postanowiłam się skusić na "Absolwentkę". Czarno-biała okładka z wyróżnionymi...

W życiu jest tak, że nigdy nie wiemy czego się spodziewać. Czasem wszystko idzie po naszej myśli tylko po to, by doprowadzić nas do ślepego zaułka. Nagłe decyzje, są następstwem łańcucha wydarzeń, które gdyby nie gwałtowana myśl, w ogóle by się nie wydarzyły. Myśl przerodzona w czyn i nagle wszystko traci sens, wszystko znika bez powrotu, a Ty przestajesz walczyć i marzysz jedynie o tym aby ból minął. Chwile przepełnione łzami i sutkiem, często bywają dla nas czymś, z czym ledwo sobie radzimy. Jak mówi przysłowie "Po burzy zawsze wychodzi słońce", dlatego mimo przeciwności losu, musimy pokazać, że jesteśmy silni i damy sobie radę...

To właśnie pokazała główna bohaterka. Dominika jest dziewczyną, która w swoim życiu przeszła bardzo wiele. Można powiedzieć, że życie jej nie oszczędza i w jednej sekundzie, posypało się jak domek z kart. W jeden wieczór wszystko co do tej pory miała, nagle przestaje istnieć. Kolejna kłótnia rodziców, pijany ojciec i ogień, a następnie szpital i mnustwo bólu, nie tylko fizycznego. Ojciec siedzi w więzieniu, matka nie jest tą, za którą uważała, a ona straciła wszystkie powody do życia. To wszystko, zostawia na nastolatce siwe znaki. Kiedy Domi traci siłę do walki, robi to za nią Tomek. Lekarz stawia ją na nogi, ale nie jest w stanie uzdrowić jej duszy. Mimo kłód, jakie znalazła pod swoimi nogami i mimo tego, że próbowała się już poddać i nie wierzyła w swoją wygraną, nadal próbuje walczyć. Z nowym bagażem doświadczeń wierzy, że uda jej się zmienić swoje życie.
Na szczęście nie jest w tym wszystkim sama. Brat Tomka, Marcel, czarna owca rodziny, która wbrew wszystkiemu wniosła bezpieczeństwo i troskę w życie dziewczyny. To on cierpliwie do niej dociera, pomaga zaakceptować siebie na nowo i co najważniejsze, stara się aby w pełni zaakceptowała swoje ciało.

Pierwszy raz stykam się z twórczością tej autorki, ale muszę przyznać, że jej lekkie pióro i prosty język sprawia, że książkę czyta się z ogromną lekkością. Co nie znaczy, że fabułę można zaliczyć do lekkich, wręcz przeciwnie. Porusza ona bardzo ważne aspekty życia nastolatek. Niestety tym razem nie jest to defekt w postaci nieakceptowania ciała, przez otyłość czy niedowagę, lecz przez ogromną szkodę jaką jest ponad 50% oparzenie całego ciała. Dla dorastającej kobiety jest to ogromy cios. Spójrzmy prawdzie w oczy, każda, nie tylko młoda kobieta, uważa ciało za wizytówkę, i każdy najdrobniejszy defekt, nie jest mile widziany. Niestety tak jak nad otyłością, czy niedowagą, można pracować, tak z bliznami po oparzeniu trzeba żyć do końca życia. Bardzo cieszę się z faktu, że autorka uwzględniła w swoim dziele osobę, mężczyznę, który nie dość, że w pełni zaakceptował tak dużą niedoskonałość, to jeszcze ją pokochał. Myślę, że to pokaże czytelnikom, że może być ktoś kto pokocha wbrew wszystkiemu. W życiu wiele razy spotykamy się z odrzuceniem ze względu na wygląd. Sądzę, że nikt nie potrzebuje czyjejś akceptacji, czy oceny. Sami powinniśmy być świadomi swojej wartości i uznawać swoją niedoskonałość za unikatowość. Nie ma ludzi idealnych, dobrze to wiemy i wiemy też, że każdy posiada kompleksy, jest to przecież rzecz ludzka.

Choć Najlepszy powód, by żyć jest z gatunku New Adult, stwierdzam, że wyłamuje się ona z ram oraz typowych schematów charakterystycznych dla tego gatunku. Dlaczego tak myślę? Dlatego, że w tej opowieści głównym wątkiem nie jest miłość dwojga nastolatków lecz problem jaki dotknął Dominikę oraz próba zaakceptowania go dzięki pomocy właśnie Marcela. Autorka pokusiła się na przedstawienie niebywale trudnego przypadku. Napisana przez nią historia, skłania do refleksji i przemyśleń. Porusza kwestie wybaczenia, zaufania, akceptacji. Zjawisko odrzucenia wstydu, że ktoś zobaczy nasze ciało.

Muszę przyznać, że Docher osiągnęła swój cel. Przyciągnęła mnie do siebie i sprawiła, że nie mogłam się oderwać. Jest to pierwsza książka autorki z gatunku New Adult, ale z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że to jeden z lepszych tytułów, jaki było mi dane czytać. Polecam i z niecierpliwością oczekuję następnego tomu.

http://mojpowodbyoddychac.blogspot.com/2017/08/przedpremierowo-najlepszy-powod-by-zyc.html

W życiu jest tak, że nigdy nie wiemy czego się spodziewać. Czasem wszystko idzie po naszej myśli tylko po to, by doprowadzić nas do ślepego zaułka. Nagłe decyzje, są następstwem łańcucha wydarzeń, które gdyby nie gwałtowana myśl, w ogóle by się nie wydarzyły. Myśl przerodzona w czyn i nagle wszystko traci sens, wszystko znika bez powrotu, a Ty przestajesz walczyć i marzysz...

Dunkierka nie jest łatwą opowieścią. Nie trudno się dziwić. Opowiada o bardzo trudnym wydarzeniu, jeśli można tak nazwać wojnę.

Czym właściwie jest tytułowa "Dunkierka"? Słowo to, jak się okazuje ma kilka znaczeń. Przede wszystkim, jest to nazwa miasta leżącego nad kanałem La Manche na wybrzeżu Francji. Jest to również symbol olbrzymich nadziei. Jedni postrzegali Dunkierkę jako moment, w którym Brytyjski Korpus Ekspedycyjny odniósł jedyne zwycięstwo, inni zaś uważali za największy błąd Hitlera.

Operacja "Dynamo", pod takim kryptonimem rozpoczęto na przełomie maja i czerwca 1940 roku ewakuacje Brytyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego oraz części wojsk francuskich z Dunkierki. Łącznie około czterysta tysięcy żołnierzy oczekujących na pomoc przed zbliżającymi się Niemcami. Dunkierka to książka opowiadająca głównie o bohaterstwie Brytyjczyków. To obraz ich ogromnego patriotyzmu w zderzeniu z wojną, ale pomimo tego stykamy się ze zwykłymi cywilami, którzy nagle muszą stać się super bohaterami i uratować zamkniętych w potrzasku żołnierzy. Czytając ową książkę, mamy możliwość zapoznania się z kilkoma perspektywami tego wydarzenia. Możemy spojrzeć na nie oczami różnych grup, tych, którzy chcą wydostać się z Dunkierki, cywilnej załogi małej łódki mającej pomóc im wrócić do domu oraz pilotów strzegących z powietrza ich bezpieczeństwa. Jakby tego było mało, każdy z wątków toczy się w innym czasie. To może trochę komplikować sprawę, ale autor zaplanował fabułę w ten sposób, aby wszystko od początku do końca było jak najbardziej jasne.
Przede wszystkim patrzymy na jedną z największych bitew II wojny światowej.

Poznany na samym początku Tommy marzy wraz z Gibsonem oraz Alexem jedynie o ucieczce. Zrobią wszystko, aby odpłynąć z Dunkierki, a my z każdą nieudaną próbą kibicujemy im coraz bardziej. Martwimy się o nich, mimo, że przecież prawie nic o nich nie wiemy. Są to młodzi ludzie, którzy jak każdy mają plany na przyszłość, które mimo wszystko muszą spełnić bo to dla nich warto żyć.

Na morzu sytuacja nie jest lepsza. Pan Dawson jest spostrzegawczy i doświadczony, ale jego syn oraz młody George nie mają pojęcia, w co się pakują. Po drodze spotkają, chociażby pokiereszowanego przez życie żołnierz. Szczególnie Peter będzie musiał przejść ogromną przemianę w związku z tym spotkaniem.

Szczerze powiem, że fascynują mnie historie związane z II wojną światową, ale z książką o tej tematyce i tym gatunku stykam się po raz pierwszy. Nie była to łatwa lektura i śmiało mogę stwierdzić, że nie jest dla każdego. Nie chodzi tutaj o kwestię fabuły, lecz tego, że istnieje małe grono czytelników, które po te gatunki sięga. Niemniej jednak ja jako czytelnik, który można powiedzieć, ma już ją za sobą, sądzę, że jest to bardzo ciekawa lekcja historii. Jeśli nie macie ochoty wdrażać się w książkę polecam film, który jest urzeczywistnieniem wizualnym i równie bardzo trafia do odbiorców.

http://mojpowodbyoddychac.blogspot.com/2017/08/dunkierka-joshua-levine.html

Dunkierka nie jest łatwą opowieścią. Nie trudno się dziwić. Opowiada o bardzo trudnym wydarzeniu, jeśli można tak nazwać wojnę.

Czym właściwie jest tytułowa "Dunkierka"? Słowo to, jak się okazuje ma kilka znaczeń. Przede wszystkim, jest to nazwa miasta leżącego nad kanałem La Manche na wybrzeżu Francji. Jest to również symbol olbrzymich nadziei. Jedni postrzegali...

Każdą dziewczynę, od zawsze pociągali źli chłopcy, tzw "łobuzy", którzy są źli dla wszystkich, tylko nie dla swojej ukochanej i byliby w stanie oddać życie by ją ochronić. Tak też było tym razem.
Jamie to 21-latek, który ma za sobą wiele nieprzyjemnych przygód. Właśnie wyszedł z poprawczaka i tym razem planuje zupełnie inaczej rozegrać swoje życie, przede wszystkim zerwać z przestępczością, z którą igrał od dziecka. Już pierwszego dnia plany się komplikują, ale jeszcze nic straconego. Wychodząc do klubu poznaje młodą wiewióreczkę.
Dziewiętnastoletnia Ellie właśnie, po ponad dwóch latach związku, rozstała się z Millesem, najpopularniejszym chłopakiem w szkole. Cheerleaderka jest nie tylko piękna i mądra, jest również zadziorna, ale i rozważna. Czasem jednak brakuje jej wiary w siebie. Tego wieczoru, daje się wyciągnąć przez przyjaciółkę do klubu, gdzie przez drobny incydent, zmienia się jej całe dotychczasowe życie.
Jamie i Ellie są z zupełnie różnych światów. On bad boy z mroczną przeszłością, ona poukładana dziewczyna z dobrego domu.
Ich znajomość rozwija się bardzo szybko, chwilę po zapoznaniu w klubie lądują w łóżku, gdzie
przeżywają upojne chwile.
Jedna noc, jeden klub, jedno spotkanie, żadnych zobowiązań.
Ellie jest przekonana, że właśnie ma za sobą przygodę na jedną noc i to w dzień kiedy zakończyła swój poprzedni związek. Ta znajomość jednak na tym się nie kończy...
Jest zaskoczona tym jak szybko doszli do porozumienia i jak szybko rodzi się między nimi przyjaźń.
Jamie obiecał sobie, że nigdy nie wejdzie w nic takiego jak związek. Nie dotrzymuje jednak obietnicy bo wie, że nie będzie łatwo zapomnieć o rudowłosej piękności.
Jak się później okazuje, angażują się oboje. On jest dla niej kimś o kim nawet nie śniła, daje jej wiarę w siebie i pomaga spełniać marzenia, zaś ona dla niego jest oparciem i najbliższą osobą. Wie, że bez niej nie miałby siły by walczyć i próbować zmienić to co go dręczy. Bardzo szybko zaczynają snuć plany na przyszłość. Podróże, wspólne mieszkanie, rodzina... ale czy wszystko pójdzie zgodnie z planem?
Jamie zapomniał wspomnieć Ellie o swojej mrocznej przeszłości, boi się, że jeśli na tym etapie wszystko jej opowie, ona tego nie zniesie, dlatego stara się jak najdłużej to odwlekać, wie jednak, że nie może w nieskończoność ukrywać prawdy i to przed kimś, kogo bezgranicznie kocha i z kim chce spędzić resztę życia.
Czy Jamie pokona demony przeszłości i zacznie żyć swoim życiem? Czy będzie mu pisane związać się z Ellie? Co zrobi dziewczyna, gdy pozna przeszłość chłopaka? Jak potoczą się losy obojga i czy będą one wspólne?
Uważam, że Kirsty pisze dość trudne książki, nie pod względem psychologicznym, a takim który nie daje o sobie zapomnieć. W poprzednich książkach ("Nic do stracenia Początek/Wreszcie wolni") bohaterka zmagała się z demonami przeszłości, czyli gwałtem oraz molestowaniem. W tej serii jest mowa o chłopaku, który zmaga się z morderstwem i stratą najbliższej osoby. Choć jej książki nadal ociekają namiętnością, nie da się zauważyć problemów w nim zawartych. Z jednej strony Kirsty funduje nam klasyczny słodki i uroczy romans nastolatków. Z drugiej wplata w to historię niejednokrotnie dramatyczną, która wzrusza i intryguje.
Czy zatem polecam tę książkę? Oczywiście, że tak. Jeśli lubisz cukierkowe, wręcz idealne i emocjonujące romanse, w których można się uśmiać, a zaraz potem się rozpłakać, to ta pozycja jest idealnie dla was.

Każdą dziewczynę, od zawsze pociągali źli chłopcy, tzw "łobuzy", którzy są źli dla wszystkich, tylko nie dla swojej ukochanej i byliby w stanie oddać życie by ją ochronić. Tak też było tym razem.
Jamie to 21-latek, który ma za sobą wiele nieprzyjemnych przygód. Właśnie wyszedł z poprawczaka i tym razem planuje zupełnie inaczej rozegrać swoje życie, przede wszystkim...

Znowu zatapiamy się w historii Jamiego i Ellie, tym razem wygląda to zupełnie inaczej, choć zaczyna się zupełnie tak samo...

Jamie Cole wychodzi z więzienia...
Spotykają się przypadkiem w klubie...

Od rozstania Jamiego i Ellie minęło już kilka lat. Oboje bardzo ciężko to znieśli. Jamie po odsiedzeniu wyroku, znowu wplątał się w złe porachunki, twierdząc, że już nie ma się dla kogo zmieniać i nie ma nic do stracenia.
Ellie z ogromnym trudem stara się dojść do siebie. Po samotnych podróżach postanawia zatrzymać się w Londynie, gdzie stara sobie ułożyć życie u boku nowego mężczyzny - Toby'ego.

Wszystko wskazywałoby na to, że już nigdy się nie spotkają i są dla siebie zamkniętym, bolesnym rozdziałem. Jednak to jeszcze nie koniec. Wszystko wywraca się do góry nogami gdy dziewczyna dowiaduje się o tragicznej wiadomości, przez którą jest zmuszona wrócić do domu.

Jednak gdy Ellie na swojej drodze znowu spotyka Jamiego, uczucia wracają ze zdwojoną siłą. Oboje zdają sobie sprawę, że nadal się kochają. Ellie choć stara się wybaczyć uzasadnionemu zerwaniu, nadal obawia się skutków jego przeszłości. Jamie po śmierci Bretta odziedziczył cały majątek, tym samym zostając przywódcą gangu. Nie zamierza on jednak się poddać i tym razem ma zamiar całkowicie zerwać kontakt z szemranymi interesami, żeby zapewnić swej miłości bezpieczeństwo i po raz kolejny jej nie stracić. Niestety nie obyło się bez nowych wrogów, którzy nie zawahają się przed niczym i są w stanie użyć wszelkich środków, aby uprzykrzyć Młodemu Cole życie.

Co takiego wydarzyło się w rodzinie Ellie? Co stało się z Toby'm? Jakie niebezpieczeństwo na nich czyha?

Przyznam szczerze, że druga część bardziej mi się podobała niż ta pierwsza, choć sądzę, że wszystko stało się zbyt szybko. Chłopak, który o mnie walczył wraca do nas z jeszcze większą dawką uczuć. Oprócz romantycznych banałów Jamiego, autorka zafundowała nam emocjonalne tornado, negatywnych, jak i pozytywnych emocji. Ellie musi uporać się z tragedią, jaka dotknęła jej rodzinę, niesie to za sobą kwestię podjęcia decyzji co do dotychczasowego życia. Dodatkowo pojawienie się Jamiego, a wraz z nim powrót żywionych do niego uczuć, wcale nie pomaga, a wręcz przysparza kolejne problemy, z którymi zszargana emocjonalnie dziewczyna będzie musiała się zmierzyć.

Książka ta, po raz kolejny utwierdziła mnie w przekonaniu, że Kirsty Moseley jest najlepsza w tym co robi. W każdej jej książce można znaleźć nowe emocje, które sprawiają, że nie sposób o niej zapomnieć. Z końcem każdej książki, kończy się jakaś historia, szczerze żałuję, że ta z Ellie i Jamiem już się skończyła.

Znowu zatapiamy się w historii Jamiego i Ellie, tym razem wygląda to zupełnie inaczej, choć zaczyna się zupełnie tak samo...

Jamie Cole wychodzi z więzienia...
Spotykają się przypadkiem w klubie...

Od rozstania Jamiego i Ellie minęło już kilka lat. Oboje bardzo ciężko to znieśli. Jamie po odsiedzeniu wyroku, znowu wplątał się w złe porachunki, twierdząc, że już nie...

Na wstępie powiem, że książka jest jedną z tych, po których bardzo ciężko się otrząsnąć. Mowa oczywiście o "Nic do stracenia. Wreszcie wolni" - Kirsty Moseley. Nie pierwszy raz ta autorka zachwyciła mnie swoją opowieścią i muszę przyznać, że z uczuciami czytelników robi co tylko chce. Śmiejesz się, a za moment oczy zalewają Ci się łzami.
Książka, o której mowa, jest kontynuacją "Nic do stracenia. Początek". Kolejny raz spotykany się z Anabelle Spencer i Ashtonem Taylorem, a także ich bliskimi. Ojciec Anny zostaje prezydentem, co sprawia, że chłopak jeszcze bardziej musi przyłożyć się do jej ochrony. Robi to do tego stopnia, że bez opamiętania zakochuje się w "jego dziewczynce". Nie chce jednak naciskać, ponieważ doskonale wie co Anna przeszła i nie chce wystraszyć jej swoimi uczuciami. Wie również, że nadal jej serce jest wypełnione miłością do Jacka. Dlatego czeka na odpowiedni moment.
Anna zaczyna czuć się dobrze, w końcu czuje, że ma po co żyć. Jednak choć żywi takie same uczucia boi się ich okazać, bo nie wie czy są odwzajemnione, nadal twierdzi, że nie jest dla niego dość dobra. Nie ma ona pojęcia, że to nie koniec i że wszystko zacznie się od nowa. Carter ciągle wysyła jej listy z więzienia, wszyscy wierzą, że mężczyzna tam zostanie. Nie mają pojęcia co stanie się potem. Akcja nabiera tempa, a uczucie pomiędzy Ashtonem a Anną jest coraz silniejsze.
Do procesu Cartera zostają 2 tygodnie.
Do zakończenia przydziału Ashtona 4.

Jak potoczą się losy tej pary? Czy Ashton wraz z końcem przydziału zakończy przygodę z Anną? Jak będzie wyglądała sytuacja z Carterem?

Przyznam szczerze, że ta historia mnie zmiażdżyła. Tak, tak możecie pomyśleć, że znowu zachwycam się przesłodzonym romansidłem, ale to właśnie takich cukierkowych, wyimaginowanych i wyidealizowanych historii jestem ogromną fanką. Autorką zachwyciłam się po przeczytaniu bestsellera "Chłopak, który zakładał się do mnie przez okno" od razu po niej stwierdziłam, że muszę sięgnąć po wszystkie jej książki. Tak też zrobiłam.
Cała seria autorki jest cudowną odskocznią od życia codziennego. Sytuacje wręcz zapierają dech w piersiach. Czyta się lekko, dziwi mnie tylko dlaczego autorka nie zdecydowała się na połączenie serii i wydanie jej jednotomowo. Uważam, że miłość dwojga młodych ludzi zawsze jest wręcz magicznym doświadczeniem, no bo przecież każdy przeżywał i doskonale pamięta swoją pierwszą poważną miłość.

Na wstępie powiem, że książka jest jedną z tych, po których bardzo ciężko się otrząsnąć. Mowa oczywiście o "Nic do stracenia. Wreszcie wolni" - Kirsty Moseley. Nie pierwszy raz ta autorka zachwyciła mnie swoją opowieścią i muszę przyznać, że z uczuciami czytelników robi co tylko chce. Śmiejesz się, a za moment oczy zalewają Ci się łzami.
Książka, o której mowa, jest...

Anabelle (Anna) przeżyła coś okropnego. W dniu jej szesnastych urodzin jej kochany chłopak Jack, który tej nocy miał sprawić, że stanie się prawdziwą kobietą, na jej oczach zostaje brutalnie zamordowany przez Cartera Thomasa, głównego dowodzacego w grupie handlarzy narkotyków. Zaraz potem zostaje zamknięta przez Cartera w mieszaniu gdzie jest maltretowana i gwałcona przez ponad dziesięć miesięcy. Po tych zdarzeniach jej życie wywraca się do góry nogami, niegdyś piękna, wesoła i seksowna dziewczyna staje się bezuczuciową suką, ubiera się w luźne ubrania i przestaje zwracać jakąkolwiek uwagę na swój wygląd, tylko po to, aby nie kusić do siebie mężczyzn. Zaczyna chodzić na karate oraz kick boxing by więcej nie dopuścić do sytuacji, jakie miały miejsce. W trosce o jej bezpieczeństwo,przez jej bogatego ojca, przyszłego prezydenta, zostają wynajęci prywatni ochroniarze, którzy jednak nie dają sobie z nią rady...
Aż do momentu pojawienia się Ashtona Taylera, przystojnego bruneta o zielonych oczach. Zadaniem dwudziestojedno latka jest udawanie chłopaka Anny i ochrona jej na każdym kroku. To jednak nie będzie łatwe bo Anabelle to niezła sztuka i niejeden próbował lecz nikomu nie udało się zagościć na dłużej.

Jak potoczą się losy tej pary? Jak poradzi sobie z tym zniszczona psychicznie Anabelle? Czy Ashtona Tayler da radę wytrzymać z nią, aż osiem miesięcy?


Powiem tak. Jeśli Kirsty Moseley zna takich facetów jak w tej książce to pojadę nawet na koniec świata żeby ich poznać.

Jest to jeden z lepszych romansów jakie czytałam, autorka doskonale wie jak wpasowac się w kryteria nastolatek i daje nam ideałów, w każdej swojej książce.

Powieść należy do tych, dzięki którym można się śmiać przez łzy. Dzięki niej wiem dlaczego tak bardzo kocham romanse. Poraz kolejny autorka pokazała, że jest w stanie stworzyć cudowny wyciskacz łez, a szczerze mówiąc sądziłam, że nic co pojawi się po jej bestsellerze "Chłopak, który zakładał się do mnie przez okno" nie będzie w stanie mnie zaskoczyć. Myliłam się, ale to było jak najbardziej pozytywne zaskoczenie.

Z niecierpliwością czekam na kolejny tom i czy będą trzy czy dziesięć cześci, jestem pewna, że będę się nimi zachwycać tak samo jak pierwszą, a może nawet jeszcze bardziej.

http://mojpowodbyoddychac.blogspot.com/2017/05/nic-do-stracenia-poczatek-kirsty-moseley.html

Anabelle (Anna) przeżyła coś okropnego. W dniu jej szesnastych urodzin jej kochany chłopak Jack, który tej nocy miał sprawić, że stanie się prawdziwą kobietą, na jej oczach zostaje brutalnie zamordowany przez Cartera Thomasa, głównego dowodzacego w grupie handlarzy narkotyków. Zaraz potem zostaje zamknięta przez Cartera w mieszaniu gdzie jest maltretowana i gwałcona przez...

Ryder nie zna innego życia niż to w Bandzie. Traktuje ją jak rodzinę, a jedynie na czym najbardziej mu zależy i najbardziej się dla niego liczy to adrenalina i spluwa. Jest twardym facetem, nielubiącym gdy coś nie jest po jego myśli. Ryder wraz z Bandą zajmują się ratowaniem istot nadprzyrodzonych: wilkołaków, dżinów, wampirów itd. W ostatnim czasie sporo z nich zginęło, dlatego też mężczyźni mają twardy orzech do zgryzienia. Muszą wytropić i zabić sprawców zaginięć, co wcale nie jest prostym zadaniem.

W każdej historii romantycznej musi być też druga strona...
Miłość opowiedziana w tej powieści, stanowczo różni się od innych, z tego względu, że bohaterka w niej opisana nie jest zwykłą dziewczyną, lecz syreną. Tak, dobrze przeczytaliście i nie pomyliły mi się literki. Bohaterka jest SYRENĄ. Szerze mówiąc dowiedziałam się o tym dopiero w trakcie czytania książki i w tym momencie zaczęłam być do niej sceptycznie nastawiona. Jak już pisałam w poprzednim poście, nigdy nie interesowały mnie takie nadprzyrodzone stworzenia, a tym bardziej syreny, ale przyznam szczerze, że wciągnęła mnie historia tej wyjątkowej pary i mimo chęci zamknięcia książki i odstawienia niedokończonej na półkę, przeczytałam ją do końca i szczerze nie żałuję.

Nie ma potrzeby odpychania od siebie tej książki, dlatego, że wątek związany z syrenim ogonem nie jest, aż tak wyróżniony i nie przeszkadza. Syrenka zwana Eileen w dalszych losach jest normalną dziewczyną, ale nie będę zdradzać wam szczegółów. Opowieść można zaliczyć do bardzo humorystycznej, teksty jakie padają, naprawdę mogą rozbawić do łez. Sami musicie poznać historię tego niesamowitego związku i ja jako osoba biorąca w rezerwę takie opowieści serdecznie wam ją polecam.

Nie sposób nie wspomnieć o cudownym wydaniu, tj. okładce. Strasznie podoba mi się wizja jej grafika i to co dla nas stworzył. Muszę również wspomnieć, że autorka Karolina Sudoł jest młodą kobietą, a książka pt. "Ryder i Elieen" jest jej pierwszą wydaną pozycją, dlatego bardzo się cieszę, że miałam możliwość jej przeczytania.

mojpowodbyoddychac.blogspot.com

Ryder nie zna innego życia niż to w Bandzie. Traktuje ją jak rodzinę, a jedynie na czym najbardziej mu zależy i najbardziej się dla niego liczy to adrenalina i spluwa. Jest twardym facetem, nielubiącym gdy coś nie jest po jego myśli. Ryder wraz z Bandą zajmują się ratowaniem istot nadprzyrodzonych: wilkołaków, dżinów, wampirów itd. W ostatnim czasie sporo z nich zginęło,...

Książkę "Dwór cierni i róż" można nazwać uwspółcześnioną historią o Pięknej i Bestii, którą zapewne każdy pamięta z bajki Disneya. Jest to jednakże nieco odmienna opowieść.

Główna bohaterka dziewiętnastoletnia Feyra jest łowczynią, wraz z ojcem i dwoma siostrami żyją z tego, co sama upoluje. Rodzina nie należy do bogatych, a wręcz przeciwnie, ledwo wiążą koniec z końcem. Niegdyś bogaci o wysokim stopniu społecznym, teraz są zdani jedynie na umiejętności łowieckie dziewczyny. Niestety z dnia na dzień musi ona coraz bardziej oddalać się od domu, w poszukiwaniu pożywienia. Wszystko zmienia się pewnej srogiej zimy, gdy Feyra w poszukiwaniu pożywienia zapuszcza się blisko granic swego miasta i zabija ogromnego wilka, mieszkańca Prythianu, strasznej krainy zza muru. Dziewczyna jednak nie jest świadoma tego jak potężną bestię zabiła, ale zgodnie z pradawnym traktatem, Feyra musi wybrać, czy w ramach kary zgodzi się na śmierć całej rodziny, czy też przeniesie się na ziemie fae (najpotężniejszych istot w tej krainie), zamieszkanej przez czarodziejskie, nie raz przerażające istoty i na zawsze zamieszka w pałacu Tamlina, Księcia Dworu Wiosny, któremu winna jest zadośćuczynienie za śmierć przyjaciela.
Śmierć lub pobyt na ziemiach Prythianu do końca swych dni. Feyra nie ma wyboru. Wybiera los, być może gorszy od śmierci. Życie wśród magicznych, potężnych i przede wszystkim znienawidzonych istot, jest prawdziwą próbą dla jej serca.

Pozostali bohaterowie również są bardzo barwnymi postaciami i nie ukrywam, że w powieści odgrywają dużą rolę. Są nimi najróżniejsi fae, od tych zwykłych po tych Wysokiego Rodu. Istoty władające magią i umiejętnościami, które nie raz zapierają dech. Tamlin jest zagadką, którą nie sposób odgadnąć, a jego przyjaciel Lucien z czasem da się polubić. Nie brakuje również "tych złych" przez, których spokojny świat nagle obraca się do góry nogami, ale to już pozostawię wam. Mam nadzieję, że zechcecie zapoznać się z tą intrygującą opowieścią. Tylko UWAGA! Bardzo uzależnia.

Sarah J. Maas, każdy zna i kojarzy z serii "Szklany Tron", zainspirowanej baśniowym Kopciuszkiem. W tej serii również połączyła fantastyczno-baśniowy świat. Porównania narzucają się same, jednak to wyobrażenie autorki jest najważniejsze. Oczywiście nie mogło zabraknąć miłosnych rollercoasterów, czy dreszczyku emocji, bo akurat to autorka ma wyćwiczone jak nikt. Historia jest zaskakująca, z odpowiednią dawką humoru i grozy. Czytelnik zatraca się całkowicie w lekturze i nie chce kończyć, chce dalej żyć życiem Fayre. Co mogę powiedzieć na koniec? Bardzo cieszę się, że jednak coś, a raczej można powiedzieć, ktoś w taki, a nie inny sposób zachęcił mnie do przeczytania, bo serię "Dwór Cierni i Róż" dodaję do swoich ulubionych. Szerze polecam, każdemu, nie tylko fanatykowi fantasy, bo jak widać może to być początek niezwykłej przygody w świecie magii.

Całą recenzję możecie przeczytać tutaj:
Serdecznie zapraszam

mojpowodbyoddychac.blogspot.com

Książkę "Dwór cierni i róż" można nazwać uwspółcześnioną historią o Pięknej i Bestii, którą zapewne każdy pamięta z bajki Disneya. Jest to jednakże nieco odmienna opowieść.

Główna bohaterka dziewiętnastoletnia Feyra jest łowczynią, wraz z ojcem i dwoma siostrami żyją z tego, co sama upoluje. Rodzina nie należy do bogatych, a wręcz przeciwnie, ledwo wiążą koniec z...