Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niby takie nic, a jednak wybitne.
Sposób narracji u Dostojewskiego jak zwykle na najwyższym poziomie. Aż czuje się klimat Petersburga, można się przenieść do niego, poczuć jak daleko prowadzą wiorsty, poczuć zapach rubli i kopiejek...
Myślałam na początku że te opowiadania nie pozostaną u mnie na długo w pamięci. A jednak zostały.
Polecam, chociaż tak na prawdę nie wiem komu. Ale warto, serio, bo ta groteska, ta makabra (nie tak widoczna i mroczna jak u Poego, ale jednak jest), ten humor, ten dramat. Ta cała filozofia... Ja się rozpływam, więc jeszcze raz polecam!

Niby takie nic, a jednak wybitne.
Sposób narracji u Dostojewskiego jak zwykle na najwyższym poziomie. Aż czuje się klimat Petersburga, można się przenieść do niego, poczuć jak daleko prowadzą wiorsty, poczuć zapach rubli i kopiejek...
Myślałam na początku że te opowiadania nie pozostaną u mnie na długo w pamięci. A jednak zostały.
Polecam, chociaż tak na prawdę nie wiem...