Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tak bardzo lubię ten tom jak bardzo irytuje mnie w nim Harry...

Tak bardzo lubię ten tom jak bardzo irytuje mnie w nim Harry...

Zamiast czuć grozę byłam rzez 3/4 książki zirytowana. Przez chwileczkę czułam "muśnięcie" klimatem "Szeliny" J.Kariki ale była to jedynie złudna nadzieja. Przeczytałam do końca tylko dlatego, że to jedno z moich ulubionych wydawnictw i miałam nadzieję, że tam za rogiem/już na następnej stronie czai się jakaś bomba, która totalnie zwali z fotela ale niestety nie doczekałam się...

Zamiast czuć grozę byłam rzez 3/4 książki zirytowana. Przez chwileczkę czułam "muśnięcie" klimatem "Szeliny" J.Kariki ale była to jedynie złudna nadzieja. Przeczytałam do końca tylko dlatego, że to jedno z moich ulubionych wydawnictw i miałam nadzieję, że tam za rogiem/już na następnej stronie czai się jakaś bomba, która totalnie zwali z fotela ale niestety nie doczekałam...

Potrafię sobie wyobrazić sentyment osób, które czytały "Sagę..." w latach nastoletnich ale pierwsze podejście do tej serii mając lat 30+ sprawia, że nie pojmuję fenomenu, który towarzyszy tej serii... Spodziewałam się oczywiście historii miłosnej ale na nieco dalszym planie ;) Naiwność, szerokie ramiona i poczucie zażenowania pewnie pozostaną ze mną jeszcze przez jakiś czas ale z drugiej strony coś sprawiło, że dobrnęłam do końca. Co więcej, nie wykluczam tego, że za jakiś czas sięgnę po kolejną część czysto w ramach guilty pleasure ;)

Potrafię sobie wyobrazić sentyment osób, które czytały "Sagę..." w latach nastoletnich ale pierwsze podejście do tej serii mając lat 30+ sprawia, że nie pojmuję fenomenu, który towarzyszy tej serii... Spodziewałam się oczywiście historii miłosnej ale na nieco dalszym planie ;) Naiwność, szerokie ramiona i poczucie zażenowania pewnie pozostaną ze mną jeszcze przez jakiś czas...

Gwiazdka wyżej za świetne zakończenie :)

Gwiazdka wyżej za świetne zakończenie :)

"To" to podobno jedna z najlepszych książek Kinga i jeśli tak jest rzeczywiście to nie rozumiem fenomenu tego autora. Dla mnie przeciętniak, z którego usunęłabym przynajmniej 200 - 300 stron. Na początku książka mnie nudziła i musiałam się zmuszać do czytania, potem zaczęła intrygować i momentami nawet wciągać, żeby na końcu zniesmaczyć pewnymi rozwiązaniami i znowu znużyć... Były fragmenty, od których nie mogłam się oderwać dlatego 7/10 ale zaczynam rozumieć o co chodzi w powiedzeniu, że "King nie umie w zakończenia".

"To" to podobno jedna z najlepszych książek Kinga i jeśli tak jest rzeczywiście to nie rozumiem fenomenu tego autora. Dla mnie przeciętniak, z którego usunęłabym przynajmniej 200 - 300 stron. Na początku książka mnie nudziła i musiałam się zmuszać do czytania, potem zaczęła intrygować i momentami nawet wciągać, żeby na końcu zniesmaczyć pewnymi rozwiązaniami i znowu...

"Zapach cedru" utwierdził mnie w przekonaniu, że naprawdę warto czytać do końca. Na początku książka mnie wciągnęła, później delikatnie zirytowała (przede wszystkim postać Jakuba), dalej się trochę pogubiłam ale gdy już wyszłam na prostą mniej więcej w połowie, naprawdę nie mogłam się oderwać.
Nie jest łatwa. Kiedy czytam kryminał zdarzy mi się zrozumieć co kierowało bohaterami ale tutaj postacie postawione są w takich sytuacjach, które ciężko jest sobie wyobrazić człowiekowi, którego życie wolne jest od tragedii. Tym samym niemożliwa jest ocena bohaterów. Zachowania (szczególnie dziewczynek), które oburzają, z reguły mają swoje przyczyny. Bo jak Franciszka po swoich przeżyciach miała być subtelną i wesołą nastolatką...
Sama forma narracji również nie należy do łatwych. I dobrze, bo na prostych i oczywistych zdaniach opowieść dużo straciłaby ze swojego uroku.
Jeśli ktoś w połowie czytania ma ochotę rzucić książkę w kąt, to zdecydowanie odradzam. Chociażby po to żeby przeczytać wspomnienia Katarzyny w jej Pamiętniczku...

"Zapach cedru" utwierdził mnie w przekonaniu, że naprawdę warto czytać do końca. Na początku książka mnie wciągnęła, później delikatnie zirytowała (przede wszystkim postać Jakuba), dalej się trochę pogubiłam ale gdy już wyszłam na prostą mniej więcej w połowie, naprawdę nie mogłam się oderwać.
Nie jest łatwa. Kiedy czytam kryminał zdarzy mi się zrozumieć co kierowało...

Gdyby ta książka nie była lekturą szkolną już dawno byłaby przeze mnie przeczytana. Ale, że z zasady, to co obowiązkowe, nie jest szczególnie atrakcyjne (dotyczy to niestety w szczególności lektur szkolnych, dzięki czemu wiele naprawdę wartych uwagi pozycji nie przeczytałam do końca, a nawet wstyd się przyznać, w ogóle), sięgnęłam po nią dopiero teraz. I nawet nie żałuję, ponieważ gdybym przeczytała ja w liceum do końca, nie wiem, czy sięgnęłabym po nią ponownie, bo na pewno byłaby przeczytana "na szybko", jako jedna z wielu. Pamiętam, że przeraziły i trochę też irytowały mnie przydługawe opisy oraz analizy Raskolnikowa. Teraz po przeczytaniu książki w całości zauważyłam, że bez tych opisów i analiz "Zbrodnia i kara" nie miałaby sensu, bo jest to w końcu analiza psychiki człowieka myślącego innymi kategoriami niż reszta społeczeństwa, i po prostu niemożliwym jest napisanie tego na takim poziomie w kilku zdaniach. Moim zdaniem jest to fascynująca książka, która napisana dzisiaj nie byłaby "ciężką lekturą szkolną" czytaną zazwyczaj z przymusu ale prawdziwym bestselerem. Jest tu wszystko: kryminał, momentami nawet thriller i sensacja, głęboka psychologia (nic z kategorii "dlaczego mężczyźni kochają zołzy") a nawet odrobina romansu.
Gorąco polecam wszystkim. Natomiast licealistom proponuję potraktowanie tej książki nie jako jednej z wielu w pośpiechu i taśmowo czytanych lektur ale wymagającej większego skupienia i zastanowienia. Bo warto doczytać do końca :)

Gdyby ta książka nie była lekturą szkolną już dawno byłaby przeze mnie przeczytana. Ale, że z zasady, to co obowiązkowe, nie jest szczególnie atrakcyjne (dotyczy to niestety w szczególności lektur szkolnych, dzięki czemu wiele naprawdę wartych uwagi pozycji nie przeczytałam do końca, a nawet wstyd się przyznać, w ogóle), sięgnęłam po nią dopiero teraz. I nawet nie żałuję,...