Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyjaciółka " to trzecia przeczytana przeze mnie książka od B.A. Paris.
"Za zamkniętymi drzwiami" trafiła do topki, bo wbiła mnie w fotel, natomiast "Dylemat" trafił do najgorszych książek przeczytanych w całym moim życiu. Miałam obawy co do kolejnej pozycji i mocno się zastanawiałam czy się w ogóle za nią zabierać i sobie to robić.

Iris i Gabriel są spokojnym małżeństwem. Mają córkę Beth i bliskich przyjaciół Laure i Pierre'a. Ich codzienność się zmienia kiedy Gabriel znajduje zwłoki młodego chłopaka. Mężczyzna bardzom to przeżywa, co doprowadza do kryzysu w związku. Natomiast Laura ich przyjaciółka staje się po kłótni z mężem ich współlokatorką. Zaczyna czuć się w ich domu aż za dobrze i osacza Iris. Po czasie wszyscy mają już całej sytuacji. dość. Iris i Gabriel poznają nowych mieszkańców Esme i Hugh oraz ich ogrodnika Josepha, który odegra ważną role w wydarzeniach.

Początkowo mamy dosyć długi portret psychologiczny bohaterów, do połowy książki akcja sunie powoli (bywa nudnawo), żeby pod koniec nabrać tempa. Atmosfera z kolejnymi stronami się zagęszcza, niedomówienia się piętrzą i już sami nie wiemy kto, gdzie z kim po co i dlaczego. Autorka trochę wodzi nas za nos i przekazuje dodatkowe informacje partiami.

Odnoszę wrażenie, że książka stylem niestety podobna jest do "Dylematu". Jednak co pocieszające jest ciekawsza.
Ponownie domyśliłam się zakończenia, poza jedną kwestią. Dla mnie taki średniak, można przeczytać. Był potencjał i można było poprowadzić akcję ciekawiej i trochę mniej romansowo.

Zakończę cytatem “(...)żal jest marnowaniem emocji. Bez względu jak bardzo tego chcemy , nie możemy zmienić przeszłości. Musimy przyznać się do popełnionych błędów, ale nie wolno nam pozwolić, żeby kładły się cieniem na każdą chwilę naszego życia."

Instagram @zmowaksiazkowa

Przyjaciółka " to trzecia przeczytana przeze mnie książka od B.A. Paris.
"Za zamkniętymi drzwiami" trafiła do topki, bo wbiła mnie w fotel, natomiast "Dylemat" trafił do najgorszych książek przeczytanych w całym moim życiu. Miałam obawy co do kolejnej pozycji i moc...

Rozwiń Zwiń

"Terapeuci par. Historie z gabinetów" to zapis rozmów dziennikarki Marty Szarejko z 17 terapeutami par.
Lubię czytać o prawdziwych historiach ,które dzieją się za drzwiami gabinetu.

Na pochwałę zasługuje bardzo szerokie spektrum poruszanych tematów: od bliskości, komunikacji, ciekawości, empatii, po kwestie żałoby, problemy par na emigracji oraz par jednopłciowych. Tematów dużo, objętość książkowa mała i mamy wrażenie, że troszkę się po tych tematach ślizgamy. Forma jest bardzo zwięzła, terapeuci mają różne rodzaje pracy i poglądy, ale jednak brakowało mi zdecydowanie pogłębienia wielu aspektów.

Poznajemy także kulisy pracy terapeuty. Dostajemy odpowiedzi czy przenoszą oni pracę do domu, czy śnią się im ich klienci i czy wiedzą od razu czy parze uda się utrzymać związek i czy zdarza się im mijać się z prawdą.
Momentami przytaczane są ciekawe wydarzenia z gabinetu np. para się kłóci, mężczyzna rzuca krzesłem wychodzi itd. Pozdajemy także perspektywę terapeutów, którzy pracują z osobami np. przemocowymi, bo nie każdy terapeuta się tego podejmuje.

Książka skłania do refleksji, pokazuje szerzej, że zazwyczaj w kłótniach par nie chodzi o przysłowiowe rozrzucone skarpetki.
Problem jest głębiej. Podkreślona zostaje waga schematów jakie wynosimy z domu. Często pomimo naszej wiedzy i chęci i tak odgrywamy znane nam role. To w domu rodzinnym uczymy się konkretnych sposobów myślenia, działania i wyrażania emocji.

Para natomiast musi włożyć dużo wysiłku i zaangażowania, aby terapia była efektywna.
Zacytuję fragment książki "Trudno o jakiś postęp, w sytuacji gdy obwiniająca osoba w ogóle nie widzi swojego udziału w konflikcie. A ta obwiniana rzadko się odzywa, bo już dawno stwierdziła, że to nie ma sensu".

Zarzuty jakie mam do wydania książkowego, to brak odstępu między pytaniami a odpowiedziami.
Mamy wrażenie ścisku na stronie. Na szczęście pytania Pani Marty są krótkie i bardzo ciekawe i różnorodne, a odpowiedzi terapeutów stosunkowo zwięzłe.
Uważam także iż notka biograficzna o terapeucie powinna znajdować się po tytule rozdziału, a nie na samym końcu rozdziału.

Książka warta przeczytania, ale uważam, że są lepsze pozycje na rynku poruszające temat terapii.

IG @zmowaksiazkowa

"Terapeuci par. Historie z gabinetów" to zapis rozmów dziennikarki Marty Szarejko z 17 terapeutami par.
Lubię czytać o prawdziwych historiach ,które dzieją się za drzwiami gabinetu.

Na pochwałę zasługuje bardzo szerokie spektrum poruszanych tematów: od bliskości, komunikacji, c...

Rozwiń Zwiń

"Nasz umysł działa przez 24 godziny na dobę, cały czas myślimy. Jakość myśli określa jakość naszego życia" tymi słowami Bernardo Stamateas rozpoczyna książkę "Węzły mentalne". 🔗🔗🔗

Wiele z naszych myśli i przekonań to węzły mentalne. Często sprawiają nam ból i cierpienie, a jednocześnie nas ograniczają.

Większość węzłów jesteśmy w stanie rozwiązać sami, ale niektóre sprawiają , że nasza jakość życia się pogarsza.
Autor pokazuje jak można zmienić punkt patrzenia na dany problem, co pozwoli nam na rozwikłanie węzła.

W książce przestawionych jest 30 węzłów ( m.in. lęki, przejmuję się tym co ludzie mówią o mnie, żyję znudzony, utrata ukochanej osoby: żałoba, nie jestem szczęśliwy, jestem chory, przeżywam kryzys itd.).

Poruszanych jest wiele tematów od perfekcjonizmu i problemów z opanowaniem gniewu, po ustalenie priorytetów, radzenie sobie z kryzysem i obsesyjnymi myślami.

Książka jak przystało na autora jest zwięzła i przejrzysta. W każdym rozdziale poruszany jest jeden temat. Znajdziemy objaśnienie danego zagadnienia, czasem jakąś historię lub anegdotę z tym związaną, która skłania nas do zatrzymania się i przemyślenia danej kwestii.
Po owym wstępie, następuje kilka pytań odnośnie omawianego tematu. Na pytania udzielone są krótkie i zwięzłe odpowiedzi. Wszystko jasno, prosto, bez zbędnego przedłużania.✊💥

Autor daje doskonałe przykłady i także pokazuje jak za pomocą pewnych narzędzi możemy ułatwić sobie życie. Zmiana perspektywy i patrzenia na pewne sytuacje może zmienić wszystko. Jak na poradnik książka jest naprawdę godna uwagi. Każdy rozdział można czytać oddzielnie, bo dotyczy zupełnie innych zagadnień. Nie trzeba mieć szerokiej wiedzy psychologicznej, żeby zrozumieć o czym jest mowa. Czasami pojawią się typowe hasła coachingowe, jednak one nas nie przytłaczają. To było moje drugie spotkanie z autorem. Oba uważam, za całkiem udane.💕💕💕💕

IG @zmowaksiazkowa

"Nasz umysł działa przez 24 godziny na dobę, cały czas myślimy. Jakość myśli określa jakość naszego życia" tymi słowami Bernardo Stamateas rozpoczyna książkę "Węzły mentalne". 🔗🔗🔗

Wiele z naszych myśli i przekonań to węzły mentalne. Często sprawiają nam ból i cierpieni...

Rozwiń Zwiń

„Uzależniona od dupków” to nowy poradnik, który pokazuje jak rozpoznać toksyczne osoby w naszym otoczeniu.

Cukierkowy róż na okładce oraz dosadny tytuł przykuwają uwagę czytelnika.

Autorka zwraca się głównie do kobiet. Pokazuje nam typ toksycznych osób, która potrafią zatruć nam życie, a uwolnienie się z takiego związku może być rzeczą bardzo trudną, a dla niektórych wręcz nie wykonalną. Odpowiedzialna za to jest biochemia mózgu, a trudne i skomplikowane dzieciństwo stwarza większe ryzyko wejścia w taki związek.

Lara Ferriero podkreśla rolę terapii, która pozwala nam na pracę nad naszymi traumami i przekonaniami. Często bez zrozumienia podłoża naszych problemów lądujemy raz za razem w kolejnym toksycznym związku.

Wiele kobiet w nadziei, na zmianę „królewicza” z koszmarów czeka zbyt długo. Całymi latami dają się oszukiwać, są bite, zdradzane itp. Najważniejsze to przyznać się przed sobą, że związek źle na nas wpływa, a później szukać pomocy, aby przerwać to emocjonalne uzależnienie. Taki toksyczny związek trwający latami powoduje cierpienie, niestabilność emocjonalną, frustrację, a na koniec czujemy się wykończone i udręczone.

Książkę czyta się szybko i jak na poradnik w krótkiej formie wyczerpuje dosyć dogłębnie zagadnienie toksycznych mężczyzn jakich możemy spotkać na naszej drodze. Znajdziemy także wskazówki jak się uwolnić jak przejść detoks i nie wrócić ponownie do partnera. Uzależnienie emocjonalne potrafi być bardzo silne tak samo jak uzależnienie od innych substancji.


Z poradnika dowiemy się jak pokochać siebie i jak zbudować trwały i satysfakcjonujący związek. Autorka wyraża się w sposób jasny, klarowny, momentami bardzo dosadny i sarkastyczny.
Uważam, że zbyt często traktuje toksyków jak i swoje pacjentki bardzo mocno zero jedynkowo. Nawet w tej toksycznej osobie też zapewne znajdą się zalety. Rozumiem zamysł i wyolbrzymienie problemów, tak aby się nad pewnymi rzeczami zastanowić, ale delikatnie mi to przeszkadzało.

Podsumowując czasami „lepiej, żebyś odeszła i zaczęła budować w innym miejscu, gdzie nie będzie ruchomych piasków, najdalej od niego jak się da”.
Książka daje nadzieję, że można walczyć o siebie i odzyskać swoje życie. Nie będzie łatwo, ale na pewno warto.

„Uzależniona od dupków” to nowy poradnik, który pokazuje jak rozpoznać toksyczne osoby w naszym otoczeniu.

Cukierkowy róż na okładce oraz dosadny tytuł przykuwają uwagę czytelnika.

Autorka zwraca się głównie do kobiet. Pokazuje nam typ toksycznych osób, która potrafią zatruć nam życie, ...

Rozwiń Zwiń