Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie tak zła jak Morfina, nie tak dobra jak Pokora czy Król.

Nie tak zła jak Morfina, nie tak dobra jak Pokora czy Król.

Pierwsze moje spotkanie z Panem Hrabalem i nie wiem czy nie ostatnie. Styl pisania zupełnie do mnie nie przemówił tylko wymęczył i miałam poczucie, że w kółko czytam to samo. Króciutka lektura a czuje się jakbym przeczytała 600 stron, ledwo skończyłam.

Pierwsze moje spotkanie z Panem Hrabalem i nie wiem czy nie ostatnie. Styl pisania zupełnie do mnie nie przemówił tylko wymęczył i miałam poczucie, że w kółko czytam to samo. Króciutka lektura a czuje się jakbym przeczytała 600 stron, ledwo skończyłam.

Najsłabsza książka, jaką przeczytałam w ciągu ostatnich kilku lat. Po pierwsze - tytuł i opis z okładki obiecują nam inną lekturę niż to co dostajemy. Nie dowiemy się, jak się żyło w stanie wojennym, natomiast niechcący przeczytamy kronikę historyczną stanu wojennego rok po roku, z przytłaczającą ilością notek biograficznych, statystyk, spisów nazwisk, informacji kto był internowany kiedy i ile czasu. Całość faktycznie poprzetykana kilkoma historiami "szarych ludzi", które jednak toną w tym morzu faktów i nie są też zbyt ciekawe (bohaterowie mylili mi się przez całą lekturę).
Druga rzecz, to język tej książki. W moim odczuciu książka jest napisana bardzo źle - oficjalne, bezosobowe fragmenty autorka próbuje na siłę zmiękczać wciskaną tu i ówdzie mową potoczną. Całość wychodzi sztucznie i ledwo daje się czytać.
Po trzecie, brak w tej książce jakiegoś zamysłu, motywu przewodniego. Tak jakby Pani Mieszczanek uzbierała do książki bardzo dużo materiału i sama nie wiedziała, co jest ważne a co można pominąć, więc ostatecznie wrzuciła do książki wszystko w kolejności chronologicznej.
Całość dla mnie niejadalna, skończyłam głównie po to, by upewnić się, że książka od początku do końca jest równie zła i z czystym sumieniem móc wystawić tę opinię.

Najsłabsza książka, jaką przeczytałam w ciągu ostatnich kilku lat. Po pierwsze - tytuł i opis z okładki obiecują nam inną lekturę niż to co dostajemy. Nie dowiemy się, jak się żyło w stanie wojennym, natomiast niechcący przeczytamy kronikę historyczną stanu wojennego rok po roku, z przytłaczającą ilością notek biograficznych, statystyk, spisów nazwisk, informacji kto był...