Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bernhard obnaża nieredukowalną nicość obecną w rzeczywistości, z którą zmuszeni są mierzyć się niektórzy ludzie wykluczeni ze społeczeństwa poprzez sam fakt przenikliwej i wyjątkowej myśli, stającej się ich przekleństwem. Arcydzieło stylu pozwalające w pełni współodczuwać i rozumieć nihilistyczne stany emocjonalne bohaterów. Chodzenie jest opowiadaniem kompletnym, Amras miejscami ociera się o pretensjonalność.

Bernhard obnaża nieredukowalną nicość obecną w rzeczywistości, z którą zmuszeni są mierzyć się niektórzy ludzie wykluczeni ze społeczeństwa poprzez sam fakt przenikliwej i wyjątkowej myśli, stającej się ich przekleństwem. Arcydzieło stylu pozwalające w pełni współodczuwać i rozumieć nihilistyczne stany emocjonalne bohaterów. Chodzenie jest opowiadaniem kompletnym, Amras...

Hipnotyczny i przerażający, z doskonałym wyczuciem szczegółu. Niepokojący zapis tragedii każdego pokolenia. W trakcie lektury człowiek ma ochotę zerwać się, uciekać, zmieniać swoje życie, wyrzucać rzeczy i marzenia przez okno.

Hipnotyczny i przerażający, z doskonałym wyczuciem szczegółu. Niepokojący zapis tragedii każdego pokolenia. W trakcie lektury człowiek ma ochotę zerwać się, uciekać, zmieniać swoje życie, wyrzucać rzeczy i marzenia przez okno.

Książka rzeczywiście stanowi odrobinę ponadprzeciętny erotyk. Dzieło mocno niedojrzałe, miejscami tylko antycypujące poważne tematy w dalszej twórczości Witkacego.

Książka rzeczywiście stanowi odrobinę ponadprzeciętny erotyk. Dzieło mocno niedojrzałe, miejscami tylko antycypujące poważne tematy w dalszej twórczości Witkacego.