Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Stół był gruntowanie zastawiony butelkami. -Chodzi o to... chodzi o to... - mówił Crowley, starając się skupić wzrok na Azirafalu. - No, chodzi o to... - powtórzył, zastanawiając się, o co mu chodzi. Chodzi mi o... - przerwał i jaśniej dokończył: -delfiny. I o to mi chodzi. -Jakieś ryby - wtrącił Azirafal. -Nnnie. - Crowley kiwnął palcem. - To... jest... ssak. Najprawdziwszy s... sy... ssak. A różnica jest w... w... - Mózg Crowleya przypominał nieprzenikniony gąszcz, w którym trudno odszukać cokolwiek, a co dopiero jakąś różnicę. - A różnica polega na tym, że... -Odbywają gody na lądzie? - podsunął Azirafal. Crowley zmarszczył brwi. -Nie. Raczej na pewnoe nie. Chodzi o coś z młodymi. Zresztą wszystko jedno - powierdział, pozbierał myśli i sięgnął po butelkę, dokończył: - Chodzi o ich mózgi. -O co chodzi z mózgami? -To wielkie mózgi. Jak... stodoła. I o to chodzi. A są wieloryby i mają jeszcze większe mózgi. Słowo daję. Cały ocean mózgów. -Szajs - mruknął Azirafal, zaglądając melancholijnie w swoją szklankę. Crowley spojrzał chłodno, dając mu do zrozumienia, że ta ostatnia uwaga była wsadzeniem kija w szprychy przedniego koła rozpędzonego roweru. -Że niby jak? -Szajs. I banialuki. On przecie w głębinie spoczywa, gdy nad nim przetacza się grom. Pod nieprzebytą warstwą polipty... polity... policy, no, tych cholernych wodorostów. I ma się wynurzyć dopiero na koniec, jak się woda zagotuje w oceanie. -Tak? -To są fakty! -No i masz, czegoś chciał. - Crowley wyprostował się. - Ocean bulgoce, delfiniaki rozgotowane na papkę, nic nikogo nie obchodzi. To samo z gorylami. Patrzą, patrzą i mówią: O rety! niebi czerwone, gwiazdy lecą jedna za drugą; co one wyrabiają, te banany? A potem... -Budują gniazda. Goryle, znaczy - wtrącił anioł, gdy udało mu się nalać do szklanki już za trzecim podejściem. -E... tam. -Jak Bóg na niebie. Było na filmie. Robią gniazda. -Chyba chodzi o ptaki - nie dowierzał Crowley. -Gniazda - upieral się Azirafal.

Stół był gruntowanie zastawiony butelkami. -Chodzi o to... chodzi o to... - mówił Crowley, starając się skupić wzrok na Azirafalu. - No, chodzi o to... - powtórzył, zastanawiając się, o co mu chodzi. Chodzi mi o... - przerwał i jaśniej dokończył: -delfiny. I o to mi chodzi. -Jakieś ryby - wtrącił Azirafal. -Nnnie. - Crowley kiwnął palcem. - To... jest... ssak. Najprawdziwszy s....

- Możemy już jechać? - zapytał kąśliwie Crowley. - Dobranoc, panienko. Wsiadaj aniele. Teraz wszystko jasne, stwierdziła. Nic jej nie groziło od samego początku.

- Możemy już jechać? - zapytał kąśliwie Crowley. - Dobranoc, panienko. Wsiadaj aniele. Teraz wszystko jasne, stwierdziła. Nic jej nie groziło od samego początku.

Im mniej kto znaczy, tym bardziej jego miłość własna wyda się wszystkim wokół niestosowna.

Im mniej kto znaczy, tym bardziej jego miłość własna wyda się wszystkim wokół niestosowna.

Zajrzawszy w pustkę własnego losu, trudno brnąć dalej."

Zajrzawszy w pustkę własnego losu, trudno brnąć dalej."

Nic tak łatwo nie staje się oczywistością jak to, że jesteśmy nikim i tym będziemy, i nie ma dla nas innych widoków na przyszłość.

Nic tak łatwo nie staje się oczywistością jak to, że jesteśmy nikim i tym będziemy, i nie ma dla nas innych widoków na przyszłość.

Trudno mu było podważyć powszechne mniemanie, że poród jest ważniejszy. Lecz budzi w nim gniew ta zatwardziała stronniczość ogółu, jego arogancka łaska, lgnąca do istot maleńkich i różowych, które budzą swoją bezbronnością obłudne wzruszenia, póki nie podrosną i nie zbrzydną, póki nie zszarzeją, jak wszystko wokół. Łaska ogółu jest nieskora do poświęceń: obyczaj każe, by za jej szlachetne porywy zapłacił ten, kogo ominęła.

Trudno mu było podważyć powszechne mniemanie, że poród jest ważniejszy. Lecz budzi w nim gniew ta zatwardziała stronniczość ogółu, jego arogancka łaska, lgnąca do istot maleńkich i różowych, które budzą swoją bezbronnością obłudne wzruszenia, póki nie podrosną i nie zbrzydną, póki nie zszarzeją, jak wszystko wokół. Łaska ogółu jest nieskora do poświęceń: obyczaj każe, by za jej...

You wrong me, Madame Lefoux. I never gossip. I observe. And then relay my observations to practically everyone.

You wrong me, Madame Lefoux. I never gossip. I observe. And then relay my observations to practically everyone.