Jesteśmy społecznością, która kocha książki

tęsknota, miłość, tragedie, wojna, trauma, chwile szczęścia i refleksji, przyjaźń i zdrada zobaczone w tej książce przez wszystkie emocje świata. Piękna.

tęsknota, miłość, tragedie, wojna, trauma, chwile szczęścia i refleksji, przyjaźń i zdrada zobaczone w tej książce przez wszystkie emocje świata. Piękna.

historia przemiany, refleksji nad własnymi wyborami, nad tym co było ważne i co ważne jest teraz, droga do konkretnych wniosków ,wrażliwość i inteligencja .

Pólka: czytelnicza uczta:)

historia przemiany, refleksji nad własnymi wyborami, nad tym co było ważne i co ważne jest teraz, droga do konkretnych wniosków ,wrażliwość i inteligencja .

Pólka: czytelnicza uczta:)

nieprawdopodobna historia, ale dla mnie, bardzo chaotycznie opisana.

nieprawdopodobna historia, ale dla mnie, bardzo chaotycznie opisana.

Nie sądziłam, że w towarzystwie tak irytującego głównego bohatera dotrwam do końca tej książki, a jednak. Oprócz świetnego tekstu w książce jest coś hipnotyzującego, rozczulającego i nierealnego.
To smutna historia człowieka opętanego poczuciem nieomylności. Bardzo chciałam, żeby chociaż jedna z rzeczy w którą wierzył okazała się prawdą.

Nie sądziłam, że w towarzystwie tak irytującego głównego bohatera dotrwam do końca tej książki, a jednak. Oprócz świetnego tekstu w książce jest coś hipnotyzującego, rozczulającego i nierealnego.
To smutna historia człowieka opętanego poczuciem nieomylności. Bardzo chciałam, żeby chociaż jedna z rzeczy w którą wierzył okazała się prawdą.

Dla mnie to historia o potężnej sile kobiet.
Pomimo biedy, strachu, niewiedzy i pracy ponad ludzką wytrzymałość to one się buntowały , to właśnie one chciały więcej niż dostały od losu, to właśnie one wprowadzały wbrew ojcom, mężom, panom i księżom wszystkie zmiany, które teraz są pokłosiem ich wielkiej heroicznej walki o godność człowieka.
Były same kiedy chciały kształcić swoje dzieci, kiedy starały się o pożywienie, kiedy były krzywdzone, kiedy rodziły dzieci i kiedy umierały z wycieńczenia.
Chyle głowię i dziękuję.

Dla mnie to historia o potężnej sile kobiet.
Pomimo biedy, strachu, niewiedzy i pracy ponad ludzką wytrzymałość to one się buntowały , to właśnie one chciały więcej niż dostały od losu, to właśnie one wprowadzały wbrew ojcom, mężom, panom i księżom wszystkie zmiany, które teraz są pokłosiem ich wielkiej heroicznej walki o godność człowieka.
Były same kiedy chciały...

Nabyłam kryminał a dostałam cudną mieszankę tajemnicy, psychologii, pięknie opisanej przyrody i ludzkich losów.
Bardzo dobra książka.

Nabyłam kryminał a dostałam cudną mieszankę tajemnicy, psychologii, pięknie opisanej przyrody i ludzkich losów.
Bardzo dobra książka.

do samego końca trzymająca w napięciu i dobrze napisana.

do samego końca trzymająca w napięciu i dobrze napisana.

W tej książce jest wszystko, czego chce doświadczać czytając.
Zachwyt nad każdym zdaniem, emocje które chcę zapamiętać, obraz pod zamkniętymi powiekami i poczucie że długo nie przeczytam nic równie poruszającego.
Ślady to splątane ludzkie życia i los czekający w postaci drugiego człowieka, walącego się podczas burzy muru, wojny, uśmiechu pięknej kobiety lub wymarzonej motocyklowej podróży .
Piękna!

W tej książce jest wszystko, czego chce doświadczać czytając.
Zachwyt nad każdym zdaniem, emocje które chcę zapamiętać, obraz pod zamkniętymi powiekami i poczucie że długo nie przeczytam nic równie poruszającego.
Ślady to splątane ludzkie życia i los czekający w postaci drugiego człowieka, walącego się podczas burzy muru, wojny, uśmiechu pięknej kobiety lub wymarzonej...

Czekałam na tę książkę, ale zachwytu brak. Temat potraktowany raczej powierzchownie. Dla mnie, każdy rozdział w sprzeczności z poprzednim i następnym. Zdecydowanie utrwaliłam się w przekonaniu, że jestem zwolennikiem tego co w duszy gra a nie tego co należy.

Czekałam na tę książkę, ale zachwytu brak. Temat potraktowany raczej powierzchownie. Dla mnie, każdy rozdział w sprzeczności z poprzednim i następnym. Zdecydowanie utrwaliłam się w przekonaniu, że jestem zwolennikiem tego co w duszy gra a nie tego co należy.

Piękna jak rzeka, smutna jak rzeka, wzruszająca jak rzeka leniwa i porywająca jak rzeka.
Niesamowita lektura. Czytałam ją wolno i z namaszczeniem. Nie chciałam uronić nawet jednego zdania, bo wszystko w tej książce jest po coś.
Jestem oczarowana i wdzięczna że trafiła w moje ręce i na zawsze do mojej pamięci.

Piękna jak rzeka, smutna jak rzeka, wzruszająca jak rzeka leniwa i porywająca jak rzeka.
Niesamowita lektura. Czytałam ją wolno i z namaszczeniem. Nie chciałam uronić nawet jednego zdania, bo wszystko w tej książce jest po coś.
Jestem oczarowana i wdzięczna że trafiła w moje ręce i na zawsze do mojej pamięci.

Książka lustro w którym można się przejrzeć, pomyśleć a później z tym co się czyta utożsamić.

Książka lustro w którym można się przejrzeć, pomyśleć a później z tym co się czyta utożsamić.

Czytając książki Pana W. Myśliwskiego dzieje się we mnie coś pięknego. Zawsze, na każdej stronie mam wrażenie, że obcuję z najważniejszymi sprawami tego świata, ubranymi w słowa w ten niepowtarzalny, piękny, trafny i wyjątkowy sposób.

Czytając książki Pana W. Myśliwskiego dzieje się we mnie coś pięknego. Zawsze, na każdej stronie mam wrażenie, że obcuję z najważniejszymi sprawami tego świata, ubranymi w słowa w ten niepowtarzalny, piękny, trafny i wyjątkowy sposób.

mało odkrywcza, ale niezmiennie przypominająca o tym, o czym tak łatwo w pędzie zwykłych dni zapominamy: O NAS SAMYCH.

mało odkrywcza, ale niezmiennie przypominająca o tym, o czym tak łatwo w pędzie zwykłych dni zapominamy: O NAS SAMYCH.

ani dobra ani zła. Tę historię czytałam bez większych emocji a nawet, co trochę dziwne w przypadku kryminału, ciekowości jak się skończy.

ani dobra ani zła. Tę historię czytałam bez większych emocji a nawet, co trochę dziwne w przypadku kryminału, ciekowości jak się skończy.

Jak każda książka JL Wiśniewskiego przepełniona emocjami, ale ja, teraz, w tej chwili, nie miałam chyba ochoty na taką lekturę.

Jak każda książka JL Wiśniewskiego przepełniona emocjami, ale ja, teraz, w tej chwili, nie miałam chyba ochoty na taką lekturę.

Infantylna, nudna, płaska.

Infantylna, nudna, płaska.

Fakt że dzisiaj jest dobrze nie daje gwarancji, że jutro nie będzie źle. To cala tajemnica tej książki, odkrywana na kolejnych 700 stron. Osobiście miałam wrażenie, że czytam o samych oczywistościach.
Plus za fajny, trochę dowcipny, trochę ironiczny język.

Fakt że dzisiaj jest dobrze nie daje gwarancji, że jutro nie będzie źle. To cala tajemnica tej książki, odkrywana na kolejnych 700 stron. Osobiście miałam wrażenie, że czytam o samych oczywistościach.
Plus za fajny, trochę dowcipny, trochę ironiczny język.

Saturnin to opowieść o losach ludzi potarganych przez wojnę i o sile jaką trzeba w sobie mieć, żeby nauczyć się po niej żyć.
Piękna. W książkach J. Małeckiego najbardziej lubię ten niekontrolowany wyrzut emocji.

Saturnin to opowieść o losach ludzi potarganych przez wojnę i o sile jaką trzeba w sobie mieć, żeby nauczyć się po niej żyć.
Piękna. W książkach J. Małeckiego najbardziej lubię ten niekontrolowany wyrzut emocji.

Wstydliwa część naszej historii. Smutna i porażająca. Jeżeli można zatracić swoje człowieczeństwo dla zysku i dla wygody to kim my jesteśmy. Czym jest dostęp do nauki, jeżeli jedynej wykszatłconej, społecznej grupie tak łatwo przychodziło upodlenie drugiego człowieka. Czym jest religia, jeżeli w imię Boga i podobno na jego wyraźne życzenie okradano i gnębiono tych co to stworzeni są na jego wzór i podobieństwo?.
Nie mogę przestać myśleć o tej książce

Wstydliwa część naszej historii. Smutna i porażająca. Jeżeli można zatracić swoje człowieczeństwo dla zysku i dla wygody to kim my jesteśmy. Czym jest dostęp do nauki, jeżeli jedynej wykszatłconej, społecznej grupie tak łatwo przychodziło upodlenie drugiego człowieka. Czym jest religia, jeżeli w imię Boga i podobno na jego wyraźne życzenie okradano i gnębiono tych co to...

Jakub Małecki na tle innej historii opowiada o niekończącej się konsekwencji strachu i wyrzutów sumienia.
Nikt nie rodzi się po to, żeby zabijać a każda książka o wojnie staje się automatycznie pozycją przeciwko niej.

Jakub Małecki na tle innej historii opowiada o niekończącej się konsekwencji strachu i wyrzutów sumienia.
Nikt nie rodzi się po to, żeby zabijać a każda książka o wojnie staje się automatycznie pozycją przeciwko niej.