Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sięgając po tę książkę, wiązałam z nią duże nadzieje i było to moje pierwsze spotkanie z steampunkiem. Opis też brzmiał interesująco, więc czemu nie sięgnąć po tę pozycję? Cóż... Jednak piękna okładka i zachęcające streszczenie z tyłu nie zawsze odzwierciedlają to, co jest w środku. Bez obawy nie było tak źle, jak mogliście pomyśleć przez poprzednie zdanie ;) .

Na wstępie powiem, że powieść rozgrywa się w latach '60 XX wieku. Pierwsze, co przychodzi mi na myśl, to początki rocka, szafy grające i sukienki w grochy. W książce jednak zostały przedstawione w innych barwach: mamy tu reżim ze strony Nadzorców i szalejący nekrowirus, a nocą po mieście przemieszczają się istoty z koszmarów. Akcja rozwija się stopniowo (szczególnie nudnych jest kilka pierwszych stron), ale gdy czytelnik zapozna się z przedstawionym światem, wydarzenia zaczynają nabierać tępa.

Bohaterowie są świetnie wykreowani, a wraz z rozwojem wydarzeń zachodzą w nich pewne przemiany. Aoife jest postacią z mocnym charakterem i nie ma liczyć na to, że pozwoli sobą pomiatać. Autorka już na początku zaznacza, że dziewczyna niejednokrotnie nas zaskoczy i tak się właśnie stało. Główną bohaterkę można by posądzić o naiwność, ale w sytuacji w jakiej się znalazła, ja również nie wiedziałabym komu zaufać i jaką podjąć decyzję. Dean to typowy zły chłopiec ze specyficznym poczuciem humoru, ale kiedy pojawił się na kartach powieści, od razu go polubiłam. Cóż, kobiety kochają drani... Co do Cala, na początku trochę mnie irytował, ale potem zmieniłam o nim zdanie i chłopak zyskał w moich oczach.

Narratorem historii jest Aoife, dzięki czemu możemy poznać myśli i uczucia dziewczyny. Caitlin Kittredge inspirowała się mitologią Lovecrafta i nie starała się tego ukryć. Fani tego autora mogą znaleźć podobieństwa do jego twórczości, samo miasto w książce nazywa się Lovecraft! Ja się na tym nie skupiałam i czerpałam przyjemność z czytania lektury. Jednak od samego początku coś w powieści zgrzytało i był to niestety język, jakim została ona napisana. Nie wiem, czy to wina tłumacza czy autorki, ale styl wydawał się ciężki i toporny. Niejednokrotnie zmuszałam się do czytania książki mimo porywającej fabuły.

Żelazny cierń otrzymał ode mnie ocenę 7/10. Wszystko byłoby dobrze gdyby nie wyżej wspomniana toporność języka. Myślę, że książka przypadnie do gustu osobom, które tak jak ja dopiero rozpoczynają swoją przygodę z steampunkiem. Z chęcią zapoznałabym się z dalszymi losami Aoife Grayson, ale w Polsce został wydany tylko pierwszy tom trylogii. Mam nadzieję, że wydawnictwo wkrótce wyda następne części.

http://ksiazekmiasto.blogspot.com/2015/06/zelazny-ciern-caitlin-kittredge.html

Sięgając po tę książkę, wiązałam z nią duże nadzieje i było to moje pierwsze spotkanie z steampunkiem. Opis też brzmiał interesująco, więc czemu nie sięgnąć po tę pozycję? Cóż... Jednak piękna okładka i zachęcające streszczenie z tyłu nie zawsze odzwierciedlają to, co jest w środku. Bez obawy nie było tak źle, jak mogliście pomyśleć przez poprzednie zdanie ;) .

Na wstępie...