Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie polecałbym tej książki jako pierwszej książki Nietzschego - gdyż, podobnie jak "Tako Rzecze", cierpi ona na niedostatki, które mogą zaważyć na ocenie, kładąc cień na - w innym wypadku cudownej - twórczości Nietzschego. Jeśli miałbym komuś polecać kolejność zatem, to zacząłbym od "Ludzkie, Arcyludzkie", potem przeszedł (najlepiej po czasie i powrocie do pierwszej lektury) do "Tako Rzecze", a "Jutrzenkę" zostawił na miejsce trzecie, lub jeszcze dalej.

Dlaczego jednak?
"Tako Rzecze" jest poetyckie i, co ważniejsze, bardzo przesiąknięte kontekstem mnóstwa omówień - dlatego też czytanie tej lektury na początku konfunduje nas i skłania do albo do obrażenia się na Nietzschego, albo do sięgnięcia po omówienia. W obu wypadkach błąd! Niemniej jednak "Ludzkie, Arcyludzkie" daje bardzo dobry zarys poglądów Nietzschego w bezpośredniej formie, z których kontekstu można później czytać - i rozumieć - "Tako Rzecze", bez zdawania się na ludzi wkładających słowa w usta martwego (czyt. ludzi omawiających filozofię).
Natomiast dlaczego nie "Jutrzenka", której to robię tak przedziwną recenzję?
Gdyż jest to - śmiałbym powiedzieć - gorsza wersja "Ludzkiego, Arcyludzkiego". Mniej rozłożysta w tematyce, mniej genialna, bardziej obracająca się wokół własnej osi. I owszem, ma swoje cudowne momenty, nawet sporo - ale, by je docenić, obawiam się, że należy Nietzschego pokochać, a przynajmniej przeczytać go tak, jak on sam opisuje właściwe podejście do rzeczy - w "Miłość jako wybieg" w Ludzkim, Arcyludzkim właśnie.

Nie polecałbym tej książki jako pierwszej książki Nietzschego - gdyż, podobnie jak "Tako Rzecze", cierpi ona na niedostatki, które mogą zaważyć na ocenie, kładąc cień na - w innym wypadku cudownej - twórczości Nietzschego. Jeśli miałbym komuś polecać kolejność zatem, to zacząłbym od "Ludzkie, Arcyludzkie", potem przeszedł (najlepiej po czasie i powrocie do pierwszej...