Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To moja pierwsza powieść Noblistki i na pewno ostatnia. Tylko i wyłącznie ze wzgledu na fakt, że została napisana na motywach "Czarodziejskiej Góry" po nią sięgnęłam i gorzko się zawiodłam... Jakoś dotłukłam się do końca oszukując się, że może zaraz znajdę coś wartościowego ?? Przez cały czas irytowała mnie główna postać "Mieczysia", która od początku wydawała się mało realistyczna. Historia absurdalna, styl fatalny, zakończenie dziwaczne. Z książki przebija feminizm i okultyzm. Fani Czarodziejskiej Góry będą do bólu rozczarowani. Dziwi mnie tylko, że powieść zdobyła tak wysokie notowania. Ciekawe za co ?

To moja pierwsza powieść Noblistki i na pewno ostatnia. Tylko i wyłącznie ze wzgledu na fakt, że została napisana na motywach "Czarodziejskiej Góry" po nią sięgnęłam i gorzko się zawiodłam... Jakoś dotłukłam się do końca oszukując się, że może zaraz znajdę coś wartościowego ?? Przez cały czas irytowała mnie główna postać "Mieczysia", która od początku wydawała się mało...

Można wiele powiedzieć o tej książce, że jest epokową, klasyk literatury, fascynujące tło historyczne jakim są wojny napoleonskie, cudowny wątek romantyczny, najlepsza charakterystyka postaci. Jedyne czego żałuję to to, że się skończyła :(. Wiele osób mi odradzało książkę bo mówili, że jest przydługa i nużąca, teraz się zastanawiam, czy na pewno czytali tą książkę. Bo można o niej powiedzieć dużo, ale nie że jest nudna! Wątek miłosny księcia Andrieja i Nataszy został wpleciony w przebieg kampanii Napoleońskiej. Naszkicowana została postać wielkiego Napoleona, generała Kutuzowa, cara Aleksandra i wiele innych fascynujących postaci. Lektury jest dużo, ale czyta się ją tak szybko, że nawet nie zauważyłam kiedy skończyłam II tom. Jedyna rzecz do jakiej mogę mieć mała aluzję to trochę przydługie zakończenie, które miało być uroczystym podsumowaniem wielkiej kampanii (trochę za dużo mędrkowania i filozoficznych bajdurzeń). Ale cała książkę pochłonęłam z fascynacją i wypiekami na twarzy! Cudowna, jedyna, niepowtarzalna. Nie wiem czy znajdę lepszą.

Można wiele powiedzieć o tej książce, że jest epokową, klasyk literatury, fascynujące tło historyczne jakim są wojny napoleonskie, cudowny wątek romantyczny, najlepsza charakterystyka postaci. Jedyne czego żałuję to to, że się skończyła :(. Wiele osób mi odradzało książkę bo mówili, że jest przydługa i nużąca, teraz się zastanawiam, czy na pewno czytali tą książkę. Bo można...

Bardzo przyjemna książką, która zawiera sporo osobistych przemyśleń na temat zmiany epoki i obyczajów. O przemijaniu, o dojrzewaniu, o wartościach życiowych. W sposób bardzo delikatny i czasem żartobliwy przypomina o tym co w życiu na prawdę jest ważne. Serdecznie polecam

Bardzo przyjemna książką, która zawiera sporo osobistych przemyśleń na temat zmiany epoki i obyczajów. O przemijaniu, o dojrzewaniu, o wartościach życiowych. W sposób bardzo delikatny i czasem żartobliwy przypomina o tym co w życiu na prawdę jest ważne. Serdecznie polecam

Bardzo długo czytałam tą książkę, chyba kilka miesięcy, ale nie dlatego, że nie mogłam jej skończyć, ale niektóre zdania czytałam kilkakrotnie, aby nie uronić, ani jednego słowa. Ciesze się, że po nią sięgnęłam, zapowiadało się przydługie i nużące czytanie, a tym czasem była to prawdziwa uczta psychologiczno-filozoficzna. Na pewno miłośnicy wartkiej akcji będą rozczarowani. Ja czytając sprawdzałam ile mi jeszcze zostało tej fantastycznej lektury i starałam się odłożyć w czasie jak tylko mogłam jej zakończenie i towarzyszący przy tym smutek. Zdecydowanie chcemy się tu zjednoczyć z głównym bohaterem, który niewątpliwie jest błyskotliwy i wzbudza naszą sympatię swoją poczciwością. Kibicujemy mu przez cały czas trwania lektury. Postacią do której brakuje nam sympatii jest mimo wszystko madame Chauchat. Cenie tą książkę za niezwykle ciekawe spostrzeżenia natury filozoficznej, niezapomniane dialogi włoskiego myśliciela i Jezuity. Jednym słowem prawdziwa rozkosz. Ogromne oklaski za tak precyzyjne tłumaczenie z języka niemieckiego. Myślę, że tłumacze, ani trochę nie przeinaczyli sensu czytanych zdań. Bardzo polecam.

Bardzo długo czytałam tą książkę, chyba kilka miesięcy, ale nie dlatego, że nie mogłam jej skończyć, ale niektóre zdania czytałam kilkakrotnie, aby nie uronić, ani jednego słowa. Ciesze się, że po nią sięgnęłam, zapowiadało się przydługie i nużące czytanie, a tym czasem była to prawdziwa uczta psychologiczno-filozoficzna. Na pewno miłośnicy wartkiej akcji będą rozczarowani....