-
Artykuły„Kobiety rodzą i wychowują cywilizację” – rozmowa z Moniką RaspenBarbaraDorosz1
-
ArtykułyMagiczne sekrety babć (tych żywych i tych nie do końca…)corbeau0
-
ArtykułyNapisz recenzję powieści „Kroczący wśród cieni” i wygraj pakiet książek!LubimyCzytać2
-
ArtykułyLiam Hemsworth po raz pierwszy jako Wiedźmin, a współlokatorka Wednesday debiutuje jako detektywkaAnna Sierant1
Porównanie z Twoją biblioteczką
Wróć do biblioteczki użytkownika2015-11-07
2020-12-07
2014-09-08
2015-12-17
2014-09-01
Przeczytałam tą książkę po raz drugi i po raz drugi jestem nią zachwycona, z ta tylko różnicą że teraz czytałam ją spokojniej , bez tej pierwszej chciwości i chyba lepiej ją zrozumiałam. Reymont stworzył prawdziwą epopeje wiejską i tak oddał klimat wsi,że można wręcz poczuć kolory zapachy emocje ludzkie. Jagna wielka famme fatale Lipiec po prostu mnie oczarowała.
Przeczytałam tą książkę po raz drugi i po raz drugi jestem nią zachwycona, z ta tylko różnicą że teraz czytałam ją spokojniej , bez tej pierwszej chciwości i chyba lepiej ją zrozumiałam. Reymont stworzył prawdziwą epopeje wiejską i tak oddał klimat wsi,że można wręcz poczuć kolory zapachy emocje ludzkie. Jagna wielka famme fatale Lipiec po prostu mnie oczarowała.
Pokaż mimo to2018-01-08
2022-01-31
2016-02-10
Ciekawa opowieść, rodzaj sagi w której przeplatają się losy rodziny żyda Kalmana Jakobiego i Jampolskich, polskiej rodziny szlacheckiej. Fabuła książki umiejscowiona jest w czasie burzliwych przemian społecznych i politycznych po powstaniu styczniowym.
Powieść skupia się przede wszystkim na przedstawieniu zamkniętej społeczności żydowskiej . Stawia głównych bohaterów przed koniecznością przewartościowania swojego życia. Głównym dylematem jest życie w zgodzie z tradycją i wiarą, które trzeba połączyć z koniecznością przyjęcia zachodzących zmian i postępem.
Ciekawa opowieść, rodzaj sagi w której przeplatają się losy rodziny żyda Kalmana Jakobiego i Jampolskich, polskiej rodziny szlacheckiej. Fabuła książki umiejscowiona jest w czasie burzliwych przemian społecznych i politycznych po powstaniu styczniowym.
Powieść skupia się przede wszystkim na przedstawieniu zamkniętej społeczności żydowskiej . Stawia głównych bohaterów przed...
2015-09-03
2015-05-05
2015-05-20
2015-02-21
"Wszystko wraca do dawnego i nic nowego nie ma pod słońcem, ani też nie zmienia się człowiek, chociaż zmienia się jego strój i słowa jego mowy przekształcają się."
Jak to się stało że taką perełkę dostałam w swoje ręce dopiero teraz???
Książka mnie zachwyciła, po mojej ukochanej Trylogii jest to najlepsza powieść historyczna jaką dane mi było przeczytać w swoim życiu.
Jestem nią zachwycona, oczarowana, przejęta po prostu powalona na kolana.
Powieść napisana genialnie z dużym wyczuciem klimatu, a fabuła skonstruowana w sposób, który nie pozwala się od niej oderwać. Widać iż autor pisała ją z dużym znawstwem tematu i potrafi tak dawkować emocję aby można było czytać ją z zainteresowaniem do samego końca.
Postać lekarza Sinuhe to majstersztyk w przedstawianiu ludzkich charakterów. Nie pozbawiona wad, po ludzku błądząca i poszukująca swojego miejsca na ziemi, jednak w swojej mądrości zachwyca czytelnika i zmusza do zastanowienia nad własnym życiem i drogami jakie wybieramy na co dzień.
Oczywiście godny wzmianki jest również Kaptah, którego nie da się nie polubić oraz Horemheb, również wybitna postać powieści. Wszyscy bohaterowie za sprawą Waltariego zapadają w pamięć. "Egipcjanin Sinuhe" zapada w pamięć, dlatego jestem pewna że wrócę do tej książki nie raz, a sam autor zostanie moim ulubionym.
"Wszystko wraca do dawnego i nic nowego nie ma pod słońcem, ani też nie zmienia się człowiek, chociaż zmienia się jego strój i słowa jego mowy przekształcają się."
Jak to się stało że taką perełkę dostałam w swoje ręce dopiero teraz???
Książka mnie zachwyciła, po mojej ukochanej Trylogii jest to najlepsza powieść historyczna jaką dane mi było przeczytać w swoim...
2016-05-23
Autobiografia Grzesiuka, napisana mocno, realistycznie i prosto. Autor wspomina swoje młodzieńcze lata spędzone w Warszawie. Ujmuje mnie w tej książce przede wszystkim lekkość i prostota stylu, nie ma w niej niepotrzebnego nadęcia i prób analizy; <kawa na ławę>, że tak się wyrażę. Pewnie właśnie dlatego czyta się tą książkę naprawdę lekko i przyjemnie. Ciekawa lektura, jak wszystkie książki Grzesiuka.
Autobiografia Grzesiuka, napisana mocno, realistycznie i prosto. Autor wspomina swoje młodzieńcze lata spędzone w Warszawie. Ujmuje mnie w tej książce przede wszystkim lekkość i prostota stylu, nie ma w niej niepotrzebnego nadęcia i prób analizy; <kawa na ławę>, że tak się wyrażę. Pewnie właśnie dlatego czyta się tą książkę naprawdę lekko i przyjemnie. Ciekawa lektura, jak...
więcej Pokaż mimo to