Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Stwierdzę w duchu dyskusji z moją koleżanką, która mi ów tytuł pożyczyła, że ciężko mi jednoznacznie określić mój stosunek do tej książki..

Czy tak osobiste utwory i utworki powinny być wydawane po śmierci Autorki? Czy też powinny zostać tam, gdzie Autorka je za życia umieściła (na kartkach z życzeniami dla rodziny, listach i wpisach dla przyjaciół).. Podobne pytanie zadaje w słowie wstępnym prof. Bronisław Maj, a zbiór dziecinnych obrazków na pierwszych stronach części "Juwenilia" utwierdza mnie tylko w przekonaniu, że to ingerencja w sferę prywatną. Oglądanie tych gryzmołków, przywołuje mi na myśl wszystkie obrazki zrobione w dzieciństwie i pochowane po szufladach jak największe skarby rodziców - to coś bardzo intymnego.

Gdy jednak zaczynam czytać "Na ulicy Kazimierza mieszkają ciotki B. [...]", a potem "Topielca. Poemat epiczny w dwóch pieśniach", nie ma już we mnie ani krzty tej niezręczności, tylko zachwyt nad idealnie złożonymi słowami. Nad zabawą konwencją.

Stwierdzę w duchu dyskusji z moją koleżanką, która mi ów tytuł pożyczyła, że ciężko mi jednoznacznie określić mój stosunek do tej książki..

Czy tak osobiste utwory i utworki powinny być wydawane po śmierci Autorki? Czy też powinny zostać tam, gdzie Autorka je za życia umieściła (na kartkach z życzeniami dla rodziny, listach i wpisach dla przyjaciół).. Podobne pytanie...