Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Otoczenie roztacza często wizję złych, rozpuszczonych dzieci, którym trzeba postawić granice i wziąć w ryzy. Każdy sam podejmuje decyzję, czy będzie w tej wizji tkwić, czy zdecyduje się na inne spojrzenie, włoży inne okulary. Może to znowu tylko okulary, ale świat wygląda przez nie dużo piękniej i staje się dzięki nim ładniejszy. Patrząc przez te okulary można zobaczyć, że wszystkie złe, rozpuszczone dzieci to ludzie, którym nie udzielono pomocy, kiedy jej potrzebowali. Bardzo nieszczęśliwi i zagubieni, często tak samo, jak ich rodzice.

Otoczenie roztacza często wizję złych, rozpuszczonych dzieci, którym trzeba postawić granice i wziąć w ryzy. Każdy sam podejmuje decyzję, czy będzie w tej wizji tkwić, czy zdecyduje się...

Rozwiń

Zwiń

Rozwój to też odwaga skoku w nieznane. Wyjście poza własną strefę komfortu. Odważenie się na ryzyko. Także na to, że wiele razy trzeba będzie popełnić błąd. W przypadku rodzicielstwa bliskości to także ryzyko tego, że zostanie się nazwanym niedobrym rodzicem, który nie dba o swoje dzieci (a także oczywiście jest jednocześnie nadopiekuńczy). Rozwój to stałe balansowanie między potrzebą bezpieczeństwa a potrzebą poznawania nowych krajobrazów. Rozwój to też dezintegracja pozytywna, a więc ciąg sytuacji, w których stare wzorce i stare umiejętności przestają wystarczać i póki człowiek nie wypracuje czegoś nowego, czuje bezradność. Rodzicielstwo ze swojej natury jest złożone z kolejno przychodzących kryzysów. Wychodzenie z nich jest treścią bycia rodzicem i nie znam nikogo, kto by ich nie doświadczał.

Rozwój to też odwaga skoku w nieznane. Wyjście poza własną strefę komfortu. Odważenie się na ryzyko. Także na to, że wiele razy trzeba będzie popełnić błąd. W przypadku rodzicielstwa bl...

Rozwiń

Zwiń

Rodzicielstwo to piękna przygoda i moim zdaniem najlepszy na świecie sposób na osobisty rozwój. Własne dziecko jak w krzywym zwierciadle pokaże najgłębiej skrywane przez rodzica cechy i przekonania. Poruszy emocje w sposób, jakiego nie można się było spodziewać i pomoże szlifować kompetencje związane z radzeniem sobie z uczuciami.

Rodzicielstwo to piękna przygoda i moim zdaniem najlepszy na świecie sposób na osobisty rozwój. Własne dziecko jak w krzywym zwierciadle pokaże najgłębiej skrywane przez rodzica cechy i...

Rozwiń

Zwiń

Jestem więc kosmitką. Zwolenniczką rodzinnego łóżka. Przeciwniczką stania w kącie i innych kar. Uważam, że również nagrody i pochwały najczęściej nie są do niczego potrzebne. Uważam, że rodzic może zaoferować dziecku przytulenie zawsze, kiedy oboje mają na to ochotę. Nawet jeśli pięć minut wcześniej dziecko strasznie narozrabiało. Jestem też pewna, że życie rodziców i dzieci jest dużo przyjemniejsze i lepiej wspomaga rozwój, kiedy rodzice ograniczają ilość swoich wymagań, oczekiwań i tego, co im się należy.

Jestem więc kosmitką. Zwolenniczką rodzinnego łóżka. Przeciwniczką stania w kącie i innych kar. Uważam, że również nagrody i pochwały najczęściej nie są do niczego potrzebne. Uważam, że...

Rozwiń

Zwiń

Kiedy dziecko „nie słucha" tego, co do niego mówią dorośli, ci bardzo często uważają, że ich komunikat był w jakiś sposób za słaby. Że muszą użyć mocniejszych środków, podnieść bardziej głos, zwrócić na siebie uwagę dziecka, czasem ukarać je mocniej albo bardziej zmotywować. Jednak równie często, a może nawet częściej, dzieci nie słuchają dorosłych, ponieważ ich przekaz jest za mocny i dziecko potrzebuje się chronić przed tym, co słyszy. Dlatego delikatne, wrażliwe postępowanie z dzieckiem i jego uczuciami jest często dużo skuteczniejszą metodą niż konsekwencja i stanowczość.

Kiedy dziecko „nie słucha" tego, co do niego mówią dorośli, ci bardzo często uważają, że ich komunikat był w jakiś sposób za słaby. Że muszą użyć mocniejszych środków, podnieść bardziej...

Rozwiń

Zwiń

Uważam też, że warto przekazując dziecku zasady funkcjonowania między ludźmi, opierać się na czymś, co nazwałabym „miękkimi zasadami" zamiast twardych. Miękkich zasad używa rodzic, kiedy mówi: to miło, kiedy ludzie dziękują sobie, mówią dzień dobry i do widzenia; kiedy chcesz się z kimś przywitać, możesz podać mu rękę. W tym rozumieniu dobre maniery to pewne wskazówki postępowania, które mogą ułatwić funkcjonowanie w grupie. A także wiedza o tym, jak mogą na dane zachowanie dziecka zareagować inni ludzie, rówieśnicy i dorośli. Często jednak w wychowaniu używa się twardych zasad: należy zawsze powiedzieć dzień dobry; nie wolno wyrywać zabawek, kłamać itp.

Uważam też, że warto przekazując dziecku zasady funkcjonowania między ludźmi, opierać się na czymś, co nazwałabym „miękkimi zasadami" zamiast twardych. Miękkich zasad używa rodzic, kied...

Rozwiń

Zwiń