Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Za każdym razem, gdy książka trafia w kolejne ręce, za każdym razem, gdy ktoś wodzi po jej stronach wzrokiem, z każdym nowym czytelnikiem jej duch odradza się i staje się coraz silniejszy.

Za każdym razem, gdy książka trafia w kolejne ręce, za każdym razem, gdy ktoś wodzi po jej stronach wzrokiem, z każdym nowym czytelnikiem je...

Próżnoś repliki się spodziewał. Nie dam ci prztyczka ani klapsa. Nie powiem nawet pies cię jebał, bo to mezalians byłby dla psa.

Próżnoś repliki się spodziewał. Nie dam ci prztyczka ani klapsa. Nie powiem nawet pies cię jebał, bo to mezalians byłby dla psa.

Istniejemy, póki ktoś o nas pamięta.

Istniejemy, póki ktoś o nas pamięta.

Czytać to bardziej żyć, to żyć intensywniej.

Czytać to bardziej żyć, to żyć intensywniej.

Przeznaczenie zazwyczaj czeka tuż za rogiem. Jakby było kieszonkowcem, dziwką albo sprzedawcą losów na loterie; to jego najczęstsze wcielenia. Do drzwi naszego domu nigdy nie zapuka. Trzeba za nim ruszyć.

Przeznaczenie zazwyczaj czeka tuż za rogiem. Jakby było kieszonkowcem, dziwką albo sprzedawcą losów na loterie; to jego najczęstsze wcieleni...

Sekret wart jest tyle, ile warci są ludzie, przed którymi powinniśmy go strzec.

Sekret wart jest tyle, ile warci są ludzie, przed którymi powinniśmy go strzec.

Nie ma na świecie rzeczy, której należy się bać, za to jest wiele takich, dla których warto dać z siebie wszystko".

Nie ma na świecie rzeczy, której należy się bać, za to jest wiele takich, dla których warto dać z siebie wszystko".

Szła za własnym sumieniem, a ja zajmowałem się swoją pracą. To było niemoralne rozróżnienie. Nigdy nie powinno się zdarzyć. To tak, jakbym wysyłał ją do kościoła i prosił,żeby modliła się za nas oboje. Jakbym narysował kredą linię przez środek domu i powiedział, że zobaczymy się w łóżku'.

Szła za własnym sumieniem, a ja zajmowałem się swoją pracą. To było niemoralne rozróżnienie. Nigdy nie powinno się zdarzyć. To tak, jakbym w...

Wrzesień wysyłał już Paryżowi swoje pierwsze zimne prądy, czerwony odcień zapachu palonych traw. Wiatr niósł go wzdłuż Sekwany jak zapach perfum dziewczyny, która właśnie wchodzi na przyjęcie. Jej obuta w satynowy pantofelek stopa jeszcze nie przekroczyła progu, ale wszyscy już wiedzą, ze zaraz się zjawi. Za chwilę wejdzie. Cały Paryż zdawał się wstrzymywać oddech w oczekiwaniu".

Wrzesień wysyłał już Paryżowi swoje pierwsze zimne prądy, czerwony odcień zapachu palonych traw. Wiatr niósł go wzdłuż Sekwany jak zapach pe...