Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciekawe. Dla mnie to była przede wszystkim "książka Mesa" i zupełnie nie wiedziałam, czego się po niej spodziewać. Mes jest dla mnie klasykiem jako polski rapowy artysta, co na pewno nie znaczy idolem czy autorytetm. Ot, muzyk, którego szanuję i znam od dzieciaka. Dlatego też, dowiedziawszy się, że napisał książkę, musiałam się z nią zapoznać, nie mając jednak wygórowanych oczekiwań.
Język książki to trochę rapowy język - nie w sensie Masłowskiej, tylko w sensie uliczności, prostoty wyrażeń i licznych punchline'ów, które ewidetnie mają przykuć uwagę słuchacza (nie mogłam wyzbyć się tego wrażenia, że to jednak język mówiony, że nie jestem czytelnikiem, ale właśnie słuchaczem). Niekiedy bywa to trochę pretensjonalne, takie udawadnianie swojej błyskotliwości. Ale taki też był rap okresu Mesa, więc trudno być zaskoczonym, że autora ciągnie do podobnych zabiegów. Często zresztą faktycznie udanych, jest kilka bardzo sprawnych popisów językowych.
Wydaje się, że fabuła jest w tym dziele kwestią drugorzędną, co niekoniecznie musi być wadą. Pierwszym planem książki jest właśnie próba pokazania sprawności językowej, a najważniejszą treścią komentarz współczesnego społeczeństwa ubabranego w śmierdzącą pop kulturę.
Moim zdaniem epilog jest całkowicie zbędny i negatywnie odcina się jakością od reszty książki. Również jeśli chodzi o warstwę logiczną. Lepiej byłoby zakończyć po listach. Wygląda to trochę tak, jakby wydawca uznał, że książka jest za krótka i "trzeba coś dopisać".

Pozycja, która raczej niczyjego życia nie zmieni, ale niewątpliwie gratka dla fanów Mesa. Wciąga i bawi, czyta się szybko.

Ciekawe. Dla mnie to była przede wszystkim "książka Mesa" i zupełnie nie wiedziałam, czego się po niej spodziewać. Mes jest dla mnie klasykiem jako polski rapowy artysta, co na pewno nie znaczy idolem czy autorytetm. Ot, muzyk, którego szanuję i znam od dzieciaka. Dlatego też, dowiedziawszy się, że napisał książkę, musiałam się z nią zapoznać, nie mając jednak wygórowanych...