Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Prędzej lub później nadejdą dni, kiedy poczujesz, że nie uratuje cię nic prócz miłości. Gdy zapragniesz uwierzyć w szczęście przychodzące z nieba. Wówczas ułożysz się na trawie, spojrzysz w niebo i odczujesz beztroskę. Zapomnisz o tym, jak wiele utraciłaś. Aby twoja historia znów okazała się…

Delikatna. Czuła. Tkliwa. Ulotna. Przejrzysta. Troszkę naiwna jak naiwne potrafi być życie.

Ze spokojem weźmiesz w ręce tę książkę, by po jej przeczytaniu zrozumieć, że życie czasem płata nam figle, ale zwykle oddaje to, co wcześniej zabrało. Uśmiechniesz się i pobiegniesz ścieżką przez ogród, by przypomnieć sobie twarz mężczyzny, którego kochałaś.

Czytając ją dostrzeżesz, że niekiedy stajesz się małą dziewczynką, która w życiu musi podejmować wiele dorosłych decyzji. Dopuszczam jednak myśl, że możesz machnąć ręką. Stwierdzić, że to niemożliwe, nie ze mną takie numery, mnie to nie dotyczy. Powiedzieć: banał, głupota, harlequin. Możliwe… Ale nie mój to przypadek.

W przededniu wiosny zachłannie łapię promienie słońca, przewracam kolejne strony i przekonuję się, że wszystko może się zdarzyć. Nietrudno mi uwierzyć w historię Nathailie, Francois i Markusa. Wejść w ich świat, który jest słodko-gorzki, trochę idiotyczny, więc… taki jaki lubię. Jestem pewna, że tej historii nie warto było gmatwać.

David Foenkinos wie o kobietach wiele. Zna nas. Dostrzega nasze piękno. Szepta, że każdy gest ma znaczenie. I by nikt nie ważył się go bagatelizować. Uśmiech, dotknięcie dłoni, pocałunek mogą odmienić nasze życie. Sprawić, że dotknie nas Delikatność.

Prędzej lub później nadejdą dni, kiedy poczujesz, że nie uratuje cię nic prócz miłości. Gdy zapragniesz uwierzyć w szczęście przychodzące z nieba. Wówczas ułożysz się na trawie, spojrzysz w niebo i odczujesz beztroskę. Zapomnisz o tym, jak wiele utraciłaś. Aby twoja historia znów okazała się…

Delikatna. Czuła. Tkliwa. Ulotna. Przejrzysta. Troszkę naiwna jak naiwne potrafi...