Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ludzie są gotowi wierzyć we wszystko, tylko nie w prawdę.

Ludzie są gotowi wierzyć we wszystko, tylko nie w prawdę.

- jesteś psychopatą - wolę określenie "człowiek z wyobraźnią

- jesteś psychopatą - wolę określenie "człowiek z wyobraźnią

Zawsze na świecie ktoś na kogoś czeka.

Zawsze na świecie ktoś na kogoś czeka.

Nie przewrócę się, nawet się kurwa nie potknę.

Nie przewrócę się, nawet się kurwa nie potknę.

Mamo, dlaczego mam taki chaos w głowie, skoro na zewnątrz wszystko jest w porządku.

Mamo, dlaczego mam taki chaos w głowie, skoro na zewnątrz wszystko jest w porządku.

Teraz wiem, że przez całe lata wydawało mi się, że mam czuć się inaczej, niż czułam. Jakoś. Wesoło. Albo nie narzekać. I zapierdalać. Nie umiałam odpocząć. Nie wiedziałam, co lubię naprawdę. Wiedziałam tylko, że mam zacisnąć zęby. Że jak mnie zaczyna, dajmy na to, boleć palec u nogi, to nieważne, nieważne, inni mają gorzej, powstańcy chodzili kanałami i się nie skarżyli, więc idę dalej, nie, nawet nie idę, staram się biec, żeby udawać, że mnie nie boli. I dopóki mi noga nie zacznie odpadać, to będę zapierdalała. A tak nie można. Nie można chodzić bez nogi.

Teraz wiem, że przez całe lata wydawało mi się, że mam czuć się inaczej, niż czułam. Jakoś. Wesoło. Albo nie narzekać. I zapierdalać. Nie umiałam odpocząć. Nie wiedziałam, co lubię naprawdę. Wiedziałam tylko, że mam zacisnąć zęby. Że jak mnie zaczyna, dajmy na to, boleć palec u nogi, to nieważne, nieważne, inni mają gorzej, powstańcy chodzili kanałami i się nie skarżyli, więc i...

Za każdym razem, kiedy mówisz "bo ludzie zazwyczaj" albo "bo jest tak", albo "wszyscy przecież", albo "bo kobiety", mówisz tak naprawdę o sobie. Mówisz dokładnie to, co ty czujesz, oraz to co tobie się wydaje. Zawsze.

Za każdym razem, kiedy mówisz "bo ludzie zazwyczaj" albo "bo jest tak", albo "wszyscy przecież", albo "bo kobiety", mówisz tak naprawdę o sobie. Mówisz dokładnie to, co ty czujesz, oraz to co tobie się wydaje. Zawsze.

Musisz wiedzieć również, że to ty i tylko ty jesteś odpowiedzialny za swoje życie. [...] Twoim zajebanym obowiązkiem staje się nagle DBANIE O SIEBIE.

Musisz wiedzieć również, że to ty i tylko ty jesteś odpowiedzialny za swoje życie. [...] Twoim zajebanym obowiązkiem staje się nagle DBANIE O SIEBIE.

To, żeby wiedzieć, co czujesz. I godzić się z tym, że możesz czuć nie tylko wesołość, radość i sukces, ale też - a może przede wszystkim - bezsilność, lęk, zmęczenie i smutek. Może dlatego każą przestrzegać tego systemu HALT - głodny jesteś bardziej bezsilny. Złość to w gruncie rzeczy lęk, który pojawia się, kiedy ktoś narusza twoje granice, smutek bierze się z samotności, a zmęczenie to zmęczenie i tyle.

To, żeby wiedzieć, co czujesz. I godzić się z tym, że możesz czuć nie tylko wesołość, radość i sukces, ale też - a może przede wszystkim - bezsilność, lęk, zmęczenie i smutek. Może dlatego każą przestrzegać tego systemu HALT - głodny jesteś bardziej bezsilny. Złość to w gruncie rzeczy lęk, który pojawia się, kiedy ktoś narusza twoje granice, smutek bierze się z samotności, a zm...

Jestem tu przez chwilę, moje dramaty, że ktoś mnie obgaduje za plecami i czy napisałam ładne zdanie, są niczym przy wybuchu białych płatków jabłoni, który wydarzył się właśnie za rogiem mojej kamienicy. Ona tam stoi, dumna, mocna i czysta, królowa wszystkości, opierzona bielą, bogata I bujna, drzewo bóg, jak najświętszy obiekt, do którego dążą pielgrzymi z całego roku, wyrastający pomiędzy foliowymi torebkami z Biedronki i altanką śmietnikową. A pod nią dzieją się kawki, skaczące, czarne, dziobiące; skąd one się tu wzięły w ogóle, przecież nikt ich tu nie zaplanował, jak to jest możliwe, że one są? Jak strasznie nie mam do nich dostępu, jak bardzo są z innego świata, jak wielkie mam szczęście, że mogę na nie patrzeć. Tego się nie da opowiedzieć, bo to jest doświadczenie ze środka. Doświadczenie zachwytu totalnego. Czymś czystym, niezatrutym, świeżym. Kształtami i tętnieniem, i wielością. Już rozumiem, dlaczego ten mężczyzna patrzył na jerzyka przez pół godziny. Ja na spacerze zatrzymuję co chwila. Podobno niektórzy mają tak po narkotykach. Ja musiałam z nich zrezygnować, żeby zobaczyć tę wspaniałość, żeby ją poczuć z brzucha. Ale kiedy już to poczujesz, to wiesz, że sensem życia jest pojechać do lasu.

Jestem tu przez chwilę, moje dramaty, że ktoś mnie obgaduje za plecami i czy napisałam ładne zdanie, są niczym przy wybuchu białych płatków jabłoni, który wydarzył się właśnie za rogiem mojej kamienicy. Ona tam stoi, dumna, mocna i czysta, królowa wszystkości, opierzona bielą, bogata I bujna, drzewo bóg, jak najświętszy obiekt, do którego dążą pielgrzymi z całego roku, wyrastaj...

Potrafię pogodzić się z myślą, że jestem szalony, ale nie żałosny.

Potrafię pogodzić się z myślą, że jestem szalony, ale nie żałosny.

[...] ale dusze, robiące za hangary, w których bez przerwy trzaskają drzwi, po prostu prędzej czy później strasznie się uświnią.

[...] ale dusze, robiące za hangary, w których bez przerwy trzaskają drzwi, po prostu prędzej czy później strasznie się uświnią.