Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka ta nie ma moim zdaniem większej wartości. Ot wyprawa dwóch typowych Polaków, pijaków, jeden z nich jest katolikiem, a drugi lubi palić trawkę i uprawiać seks z każdą napotkaną kobietą.

W Ugandzie nie ma takiego zwrotu jak "matatu" na określenie białego busa, zwie się on po prostu taxi. Termin "matatu" to określenie używane w Nairobi i ogólnie w Kenii.

Zdjęcia nie zawsze jednoznacznie pokrywają się z treścią. Też nie przedstawiają w pełni ugandyjskiej rzeczywistości.

Podejrzewam, że wiele z tej wyprawy zostało przemilczane i nie była ona tak zaskakująca by warto było pisać na ten temat książkę.

Nie polecam!

Książka ta nie ma moim zdaniem większej wartości. Ot wyprawa dwóch typowych Polaków, pijaków, jeden z nich jest katolikiem, a drugi lubi palić trawkę i uprawiać seks z każdą napotkaną kobietą.

W Ugandzie nie ma takiego zwrotu jak "matatu" na określenie białego busa, zwie się on po prostu taxi. Termin "matatu" to określenie używane w Nairobi i ogólnie w Kenii.

Zdjęcia nie...

Książka jest ponadczasowa. Nie należy jej treści rozumieć dosłownie, bowiem pod płaszczykiem absurdu i sarkazmu kryje się przesłanie, które jest aktualne do dziś.

Jeżeli chodzi o kontekst wojny to obecnie na świecie cały czas panuje wojna, lecz specjalnie nie jest to podawane do wiadomości ogółu. W obecnych czasach nie trzeba koniecznie używać środków tak radykalnych jak w czasach II wojny światowej by ludzie mający ogromną władzę dyktowali każdemu jak ma żyć.

W dzisiejszych czasach tak naprawdę trudno jest wyznawać wiarę w ideały. Łatwo jest za to dać się zmanipulować. Pod pozorem idei przyczyniając się jednoznacznie do tego by ktoś wzbogacał się naszym kosztem. Propaganda i wszechobecna manipulacja powodują, że człowiek staje się niewolnikiem pozbawionym własnego zdania i tracącym zdrowy rozsądek jak bohaterowie tejże powieści.

"Pod spodem tej wesołości, tak dzikiej, że aż boli, Paragraf 22 jest najsilniejszym odrzuceniem naszej cywilizacji w literaturze, która wyszła od czasów II wojny światowej. Horror i hipokryzja, chciwość i samozadowolenie, niekończąca się przebiegłość i głupota, które składają się teraz na to, co nazywamy chrześcijaństwem, są rozpatrywane tutaj w sposób absolutny, nie umniejszają prawdziwości tego odrzucenia."

Przytoczone wyżej słowa są wzięte z recenzji tejże książki, którą w 1961 roku po wydaniu tejże książki napisał Nelson Algren. Nie straciły one na swej aktualności, a nawet odnośnie tego co dzieje się w Kościele katolickim są wręcz prorocze. Nasza cywilizacja coraz bardziej chyli się ku upadkowi. Władzę dzierżą posiadacze złóż gazu ziemnego i innych cennych surowców, a także koncerny farmaceutyczne, które dyktują to jak ma przebiegać rozwój pandemii, aby sprzedało się jak najwięcej szczepionek, bowiem "tylko one mogą pomóc światu pokonać wirusa". Każdy kryzys obecnie staje się bodźcem do tego by osiągać zyski. Dalej panuje wyzysk i zastraszanie człowieka będącego trybikiem tej machiny. Wiara ludzi tak samo staje się bronią, która zostaje skierowana przeciwko nim samym.

Wiele osób wytyka tejże książce stale powtarzające się dialogi i retrospekcje sytuacji widziane przez różnych bohaterów. Jest to moim zdaniem konsekwentne przedstawianie wyboru nonkonformistycznego podejścia do życia jakie przedstawia autor. Główny bohater podąża wytyczoną ścieżką i z niej nie zbacza pomimo tego, że wielu ludzi z jego otoczenia nie zgadza się z jego podejściem, a nawet twierdzą, że to walka z wiatrakami. Podejście jakie prezentuje jest odejściem od tego, co każdy przyjmuje bezkrytycznie. Jest szukaniem wyłomu w logice, która jest narzucana mu odgórnie przez osoby wyższe rangą. Jest jednoznacznym pójściem pod prąd wtedy, gdy tłum przytakuje i podporządkowuje się prawu, które ma na celu go stłamsić i doprowadzić do tego by postępował według cudzego widzimisię.

Na koniec mam wiadomość dla każdego kto przeczyta tą recenzję. "Nie łudźcie się, bowiem i tak lepiej nie będzie. Nauczcie się patrzeć głębiej w taki sposób, aby określić prawdziwy sens cudzych zamiarów".

Co do książki to polecam gorąco, bo naprawdę warto ją przeczytać!

Książka jest ponadczasowa. Nie należy jej treści rozumieć dosłownie, bowiem pod płaszczykiem absurdu i sarkazmu kryje się przesłanie, które jest aktualne do dziś.

Jeżeli chodzi o kontekst wojny to obecnie na świecie cały czas panuje wojna, lecz specjalnie nie jest to podawane do wiadomości ogółu. W obecnych czasach nie trzeba koniecznie używać środków tak radykalnych jak...

Na początek zacznę od krytyki. Liczba w tytule nie zgadza się z rzeczywistością. Tych dziewczyn miało być 999, a było 997. Wiem to tylko detal, o którym wspomina autorka w książce. Lecz pewnie dla wydawców było to zamierzenie celowe by dodatkowo wzbudzić zainteresowanie książką. Odnośnie zdjęć lepiej jakby była większa przejrzystość referencyjna, a nie kilka zdjęć występuje w treści, a reszta wrzucona w jednym miejscu, porozdzielana niby tematycznie. Do Czytelnika należy zadanie by poukładał je zgodnie z treścią. Jeżeli autorce i wydawcom zależało by nawiązał więź z bohaterkami to nie w pełni się to udało. Zresztą w polskim wydaniu nie ukazały się wszystkie zdjęcia, które można znaleźć na stronie książki. Tutaj: https://www.999thebook.com
Wiadomo, że przy większej ilości zdjęć, książka bardziej by mogła przypominać album, ale bardziej obrazowo dokumentowała by treść.

Jeżeli chodzi o samą treść to książka potrafi oddziałowywać. Wbrew wielu poprzednim opiniom nie będę silił się na streszczanie książki lub odwoływał się bezpośrednio do treści i próbował skonfrontować ją z poprzednimi książkami o tematyce obozowej. Polecam by samemu się z nią zapoznać. Wolę ugryźć to, co ona ze sobą niesie, jej przekaz. Pokazuje ona piekło jakie jedni ludzie potrafią zgotować innym i to, że człowiek wiele potrafi znieść i przetrwać. Nie można powiedzieć jednoznacznie, że coś przypominającego Holokaust się nie powtórzy, bo czy wszyscy wyciągnęli lekcje z tego, co się wydarzyło w Auschwitz? Otóż nie, człowiek był, jest i będzie wykorzystywany przez drugiego człowieka jako narzędzie. Auschwitz można traktować jako jaskrawy przykład tego jak człowiek potrafi się odczłowieczyć, jak traci godność i zostają mu tylko strzępy z sensu życia. Pozostaje marnym cieniem dawnej egzystencji. Jedynym sensem jakie mu pozostaje to pierwotna walka o przetrwanie. Z drugiej strony jak władza potrafi opętać ludzi i jak potrafią pastwić się nad drugim człowiekiem traktując go jak ścierwo.

Niech ta książka będzie lekcją, że nie ważne jakiej człowiek jest wiary, pochodzenia czy rasy. Jest człowiekiem i niech będzie traktowany jak człowiek z godnością i poszanowaniem dla jego osoby! Gorąco polecam!

Na początek zacznę od krytyki. Liczba w tytule nie zgadza się z rzeczywistością. Tych dziewczyn miało być 999, a było 997. Wiem to tylko detal, o którym wspomina autorka w książce. Lecz pewnie dla wydawców było to zamierzenie celowe by dodatkowo wzbudzić zainteresowanie książką. Odnośnie zdjęć lepiej jakby była większa przejrzystość referencyjna, a nie kilka zdjęć występuje...