-
ArtykułyAntti Tuomainen: Tworzę poważne historie, które ukrywam pod absurdalnym humoremAnna Sierant2
-
ArtykułyKsiążka na Dzień Dziecka: znajdź idealny prezent. Przegląd promocjiLubimyCzytać1
-
Artykuły„Zaginiony sztetl”: dalsze dzieje Macondo, a może alternatywna historia Goraja?Remigiusz Koziński3
-
Artykuły„Zależy mi na tym, aby moje książki miały kilka warstw” – wywiad ze Stefanem DardąMarcin Waincetel2
Biblioteczka
2017-07-03
2017-03-17
Historia dwudziestodwuletniego Satou jest bliska mojemu sercu nie tylko dlatego, że stanowi temat mojej pracy licencjackiej - raczej na odwrót, piszę o niej, bo tak bardzo mnie porusza. Trafnie opisuje rzeczywistość, mówiąc głośno o problemach współczesnej Japonii, o bólu, izolacji i poszukiwaniu swojego miejsca w społeczeństwie, które niekoniecznie chce przyjąć do siebie wyrzutków, którzy pragną powrócić, ale nie wiedzą jak. To opowieść o relacji pary ludzi, tak samo skrzywdzonych przez życie. O przyjaźni, która stanowić może sens istnienia. O bólu, niesamowitym bólu, ciężkim do przetrwania.
Wiarygodności całej historii dodaje fakt, że sam autor - tak jak jego bohater - żyje w wycofaniu ze społeczeństwa. Sprawa hikikomori stanowi w Japonii coraz poważniejszy problem, o którym - całe szczęście - zaczyna się mówić.
Historia momentami bawi, ale głównie porusza. I boli, szczególnie, jeżeli ktoś odnajduje w Satou chociaż część siebie.
Historia dwudziestodwuletniego Satou jest bliska mojemu sercu nie tylko dlatego, że stanowi temat mojej pracy licencjackiej - raczej na odwrót, piszę o niej, bo tak bardzo mnie porusza. Trafnie opisuje rzeczywistość, mówiąc głośno o problemach współczesnej Japonii, o bólu, izolacji i poszukiwaniu swojego miejsca w społeczeństwie, które niekoniecznie chce przyjąć do siebie...
więcej mniej Pokaż mimo to2017-01-15
Opinię piszę jakby dwutorowo - po dwukrotnym przeczytaniu powieści w odstępie czasu dwóch lat(2015-1017).
Kiedyś - historia ta wydała mi się niezwykle poruszająca. Poruszył mnie fakt, że ktoś może gonić za utraconą miłością tak, jak główny bohater gonił za Shimamoto. Poruszyło mnie to, że pewne osoby mogą na zawsze zapisać się w naszym umyśle, sprawiając, że nic już nie będzie takie samo.
Teraz - może dlatego, że dojrzałam, może z powodu, że wiem o Japonii trochę więcej - widzę, jak nieuczciwe jest zachowanie głównego bohatera. Widzę portret japońskich kobiet i ich dyskryminacji, sprowadzania do roli matki, widzę oszustwa podatkowe w tych tradycyjnych, rodzinnych firmach, widzę tęsknotę za czymś, czego nigdy nie uda się znaleźć gdzieś pomiędzy honne, a tatemae - bo jak znaleźć siebie, kiedy wszystko trzeba robić na pokaz?
Murakami zgrabnie tworzy obraz społeczeństwa japońskiego, mówiąc przy tym, jak jest naprawdę, pisząc o rzeczach, o których obcokrajowcy nie mają za wiele pojęcia. Mówiąc o społecznym przyzwoleniu na zdrady, o katordze pracy w dużych firmach, o tym, jak czują się ludzie, kiedy ich życie okazuje się być sprowadzane tylko do roli kolejnego pionka w maszynie idealnego społeczeństwa.
Tajemnicza kobieta z przeszłości to tylko pretekst do rozmyślań.
Książka do bólu życiowa, poruszająca, irytująca i piekielnie dobrze napisana.
Opinię piszę jakby dwutorowo - po dwukrotnym przeczytaniu powieści w odstępie czasu dwóch lat(2015-1017).
Kiedyś - historia ta wydała mi się niezwykle poruszająca. Poruszył mnie fakt, że ktoś może gonić za utraconą miłością tak, jak główny bohater gonił za Shimamoto. Poruszyło mnie to, że pewne osoby mogą na zawsze zapisać się w naszym umyśle, sprawiając, że nic już nie...
2017-01-21
Rzetelne opracowanie, z którego nauka była nawet przyjemna - a obraz japońskiego społeczeństwa, jaki wyłania się z książki pomaga zrozumieć trochę lepiej sposób myślenia Japończyków. Ciekawym dodatkiem są odnośniki do innych prac, powieści oraz filmów poruszających dane zagadnienie.
Rzetelne opracowanie, z którego nauka była nawet przyjemna - a obraz japońskiego społeczeństwa, jaki wyłania się z książki pomaga zrozumieć trochę lepiej sposób myślenia Japończyków. Ciekawym dodatkiem są odnośniki do innych prac, powieści oraz filmów poruszających dane zagadnienie.
Pokaż mimo to2014-02-17
2014-02-14
2014-02-08
Genialna manga! Pełna humoru, ze świetną kreską i dynamiczną akcją.. a fabuła jest głębsza, niż się wydaje :) Bohaterowie są wykreowani z odpowiednią dozą humoru, seria jest lekka i przyjemna do czytania.
Genialna manga! Pełna humoru, ze świetną kreską i dynamiczną akcją.. a fabuła jest głębsza, niż się wydaje :) Bohaterowie są wykreowani z odpowiednią dozą humoru, seria jest lekka i przyjemna do czytania.
Pokaż mimo to
Zdecydowanie najlepsze opracowanie dotyczące problemu hikikomori, z jakim miałam do czynienia. Problem wycofania społecznego jest jednym z najtrudniejszych przeszkód, z jakimi mierzyć się musi współczesne społeczeństwo Japonii. Hikikomori, ludzie, którzy decydują się odizolować się od świata, w ostatnich latach przestali być tematem tabu, w czym wielki udział miała recenzjowana przeze mnie pozycja Saito. Książka w przystępny sposób opisuje nie tylko samą przypadłość, ale także jej pochodzenie, symptomy oraz sposoby radzenia sobie z pacjentem. Kreśli także perspektywy powrotu takich ludzi do społeczeństwa, opisując swoje własne doświadczenia z bycia psychiatrą specjalizującym się w leczeniu młodych.
Poza zbudowaniem mocnego gruntu definicyjnego, którego potrzebowałam przed rozpoczęciem pisania pracy dyplomowej o tym problemie, książka dostarczyła mi ciekawej lektury, od której ciężko było się oderwać niemal jak do powieści. Język nie przytłacza, chociaż nie należy do wybitnie prostych. analogie stosowane przez autora pozwalają na dokładne zrozumienie tematu. Polecam każdemu zainteresowanemu psychologią oraz kulturami azjatyckimi.
Zdecydowanie najlepsze opracowanie dotyczące problemu hikikomori, z jakim miałam do czynienia. Problem wycofania społecznego jest jednym z najtrudniejszych przeszkód, z jakimi mierzyć się musi współczesne społeczeństwo Japonii. Hikikomori, ludzie, którzy decydują się odizolować się od świata, w ostatnich latach przestali być tematem tabu, w czym wielki udział miała...
więcej Pokaż mimo to