Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Napisać o II wojnie światowej i śmierci tak by ta tematyka nie przytłoczyła czytelnika to niewątpliwie trudna sztuka. Markusowi Zusakowi udało się to jednak w powieści pt. „Złodziejka książek”, stworzył bardzo nietypowego narratora owej opowieści jest to bowiem Śmierć. Dzięki temu nietypowemu narratorowi poznajemy główną bohaterkę tej książki - Liesel Meminger. Jest to dziewięcioletnia dziewczyna, która wraz ze swoją mamą i bratem zmierzają do Molching, gdzie dziećmi zaopiekować ma się rodzina zastępcza. Podróż okazuję się jednak zabójcza dla sześcioletniego Wernera. To Liesel zauważa jako pierwsza śmierć brata co było dla niej wielkim szokiem. Werner zostaje pochowany na najbliższej stacji, świadkami tego są jedynie jego siostra oraz matka i dwóch grabarzy. Jednemu z nich wypada książka „Podręcznik grabarza”, którą kradnie Liesel. To znaczenie ma ogromny wpływ na dalsze zdarzenia opisane w książce: to tu Śmierć spotyka po raz pierwszy Liesel, to tu ona po raz pierwszy kradnie książkę.
Następnie poznajemy rodziców zastępczych Liesel, Hansa i Rose Hubermannów. Hans to bardzo miły i pogodny człowiek, z którym Liesel szybko się zaprzyjaźnia i traktuje jak ojca. Rosa jest natomiast zupełnym przeciwieństwem swojego męża jest szorstka
i wyjątkowo wulgarna, często obraża męża, pomimo takiego usposobienia kocha swojego męża oraz Liesel.
Przygoda Liesel z książkami zaczęła się dzięki Hansowi, który uczył ją czytać. Od tego momentu książki dla nie staja się czymś bardzo ważnym. Biblioteka burmistrza, w której znajduje się mnóstwo książek zachwyca ją, zaczyna coraz bardziej pragnąć tych książek.
Liesel zaprzyjaźnia się z chłopcem z sąsiedztwa Rudym Steinerem. Wraz z rozwojem wydarzeń obserwujemy ich umacniającą się wieź, połączyła ich przyjaźń bezgraniczna. Historia ich przyjaźni została tu bardzo dobrze przedstawiona, momentami rozśmiesza („Przeznaczeniem Rudy'ego Steinera, czy był normalny, czy nie, było zostać najlepszym kumplem Liesel. A walnięcie kogoś prosto w twarz śnieżką jest idealnym sposobem zawarcia wiecznej przyjaźni.”) a momentami doprowadza do łez („Rudy Steiner bał się pocałować złodziejkę książek. Tak długo o tym marzył. Ta niewiarygodnie mocno ją kochał. Kochał ją tak bardzo, że już nigdy jej o to nie poprosił i zszedł do grobu, nie zaznawszy smaku jej ust.”).
Markus Zusak zwraca także uwagę na losy Żydów podczas wojny, poznajemy losy Maksa Vandenburga, którego Hubermannowie ukrywali podczas wojny w piwnicy („Wyobraźcie sobie uśmiech po tym, jak dostaliście w twarz. I tak przez dwadzieścia cztery godziny na dobę. Na tym polegało ukrywanie Żyda.”). Z czasem zaprzyjaźnia się on z Liesel, tworzy nawet dla niej książkę. Dzięki niemu Liesel odkrywa piękno literatury i coraz bardziej zakochuje się w książkach.
Poruszający jest także przemarsz Żydów przez Molching do obozu w Dachau. Zuzak Ukazuje tutaj bestialstwo i okrucieństwo Niemieckich żołnierzy w stosunku do Żydów („Niemieckie dzieci bystro poszukiwały zgubionych na ziemi monet. Niemieccy Żydzi wypatrywali, czy ktoś ich nie łapie.”).
Obraz II wojny światowej jest tu inny niż w wielu książek dotyczących tego okresu. Tutaj wojna ukazana jest oczami ludzi z małego miasteczka w Niemczech, którzy głodują, których mężowie, ojcowie są zabierani na wojnę, którzy coraz bardziej nienawidzą Hitlera. Jest to obraz wojny widziany oczami dzieci, które nie rozumieją czemu ich ojcowie są nazywani komunistami, czemu nie mogą być fanami czarnoskórego biegacza. Dzieci, które cierpią, głodują, boją się i tęsknią za swoimi rodzicami których zabrała wojna.
Jest to książka, która nie pozwoli o sobie zapomnieć. Skłania do wielu przemyśleń, do zatrzymania się w pędzie życia i spojrzeć na nie inaczej. Podkreśla ona wartości, które bardzo często są zaniedbywane w dzisiejszym świecie.

Napisać o II wojnie światowej i śmierci tak by ta tematyka nie przytłoczyła czytelnika to niewątpliwie trudna sztuka. Markusowi Zusakowi udało się to jednak w powieści pt. „Złodziejka książek”, stworzył bardzo nietypowego narratora owej opowieści jest to bowiem Śmierć. Dzięki temu nietypowemu narratorowi poznajemy główną bohaterkę tej książki - Liesel Meminger. Jest to...