Jesteśmy społecznością, która kocha książki

I pisz ty człowieku opinię na miliord znaków, która ci się potem nie zapisze...
Taką dyskusję światopoglądów miałam u siebie w głowie przez parę lat, trochę nawet do dzisiaj, więc dla mnie ten dramat nie przedstawia niczego odkrywczego, a jedyna reakcja, jaką u mnie wywołał to pokiwanie głową i stwierdzenie "no tak, tak jakoś jest.". Ale napisany ładnie, zgrabnie, z głową, widać, że autor ma dobre ucho do języka potocznego (mam nadzieję, że to nie tylko ucho tłumacza) może dla innych będzie bardziej odkrywczy niż dla mnie. No i w końcu to nie jakieś farmazony i faktycznie pokiwałam sobie głową, zamiast stwierdzić "ale głupoty!". Z racji tego ode mnie "dobry".

I pisz ty człowieku opinię na miliord znaków, która ci się potem nie zapisze...
Taką dyskusję światopoglądów miałam u siebie w głowie przez parę lat, trochę nawet do dzisiaj, więc dla mnie ten dramat nie przedstawia niczego odkrywczego, a jedyna reakcja, jaką u mnie wywołał to pokiwanie głową i stwierdzenie "no tak, tak jakoś jest.". Ale napisany ładnie, zgrabnie, z głową,...

Na pewno do niej wrócę, i musi pojawić się na mojej własnej półce. Dawno nie czytałam czegoś nie mogąc się oderwać, niebanalna, pięknym językiem. Nie wiem jak to się stało, że przeczytałam do tej pory 3 wariacje na tematy postapokaliptyczne, a nie trafiłam na "Drogę". Ten język, sposób przedstawienia historii i kreowania bohaterów są tak dobre... tamte wyglądają przy niej nie tylko jak lekkie powieści, ale nawet chwilami jak czytadła.

Na pewno do niej wrócę, i musi pojawić się na mojej własnej półce. Dawno nie czytałam czegoś nie mogąc się oderwać, niebanalna, pięknym językiem. Nie wiem jak to się stało, że przeczytałam do tej pory 3 wariacje na tematy postapokaliptyczne, a nie trafiłam na "Drogę". Ten język, sposób przedstawienia historii i kreowania bohaterów są tak dobre... tamte wyglądają przy niej...

Udało mi się przez nią przedrzeć. Pierwsze kilkanaście stron - wow! To ciekawe. Cała reszta? Z trudem, po kilka stron na jedno posiedzenie, ostatecznie ledwo przebrnęłam przez ostatnią ćwierć, głównie po to, by móc powiedzieć "ok, przeczytałam, odhaczone, mogę mieć o tym jakąś opinię".
Zdecydowanie na półce "nie mam chęci do tego wracać".

Udało mi się przez nią przedrzeć. Pierwsze kilkanaście stron - wow! To ciekawe. Cała reszta? Z trudem, po kilka stron na jedno posiedzenie, ostatecznie ledwo przebrnęłam przez ostatnią ćwierć, głównie po to, by móc powiedzieć "ok, przeczytałam, odhaczone, mogę mieć o tym jakąś opinię".
Zdecydowanie na półce "nie mam chęci do tego wracać".

Dzisiaj wróciłam myślami do tej książki i próbowałam sobie przypomnieć, co napisałam w opinii o niej.. Okazuje się, że nic, więc naprawiam błąd ;)
Pomimo tego, że trudno mi było na początku zrozumieć o co chodzi z równoległymi zdarzeniami, które się nie pokrywały, to kiedy skojarzyłam, że to po prostu dwie opcje życia, czytało się świetnie. Książka, która mówi o aborcji, ciąży i wychowywaniu dzieci, w dodatku jej bohaterką jest nastolatka - pozycja o tyle niezwykła, że nie ma tam żadnego moralizatorstwa. Według mnie właśnie to stanowi o jej wyjątkowości. Naprawdę warto ją przeczytać.
Na pewno nie wszyscy się ze mną zgodzą, ale sądzę, że ta książka powinna zostać lekturą szkolną (najlepiej dla gimnazjum...). W przeciwieństwie do wszystkich "nieczytów" historycznych po których pozostaje jedynie niesmak, ta opowieść uczy czegoś ważnego.

Dzisiaj wróciłam myślami do tej książki i próbowałam sobie przypomnieć, co napisałam w opinii o niej.. Okazuje się, że nic, więc naprawiam błąd ;)
Pomimo tego, że trudno mi było na początku zrozumieć o co chodzi z równoległymi zdarzeniami, które się nie pokrywały, to kiedy skojarzyłam, że to po prostu dwie opcje życia, czytało się świetnie. Książka, która mówi o aborcji,...

Ciekawa lektura, jednak miałam 'przestój' w czytaniu. Nie mogłam przebrnąć przez kilka stron (ugrzęzłam w górach) i nie chciało mi się znajdować czasu dla tej książki. W końcu się udało i nie żałuję. Barwny, ciekawy świat zapachów wypełnia niemal każdą stronę i jeżeli ktoś nie miałby żadnego powodu do przeczytania ''Pachnidła'' (i nie ruszały go argumenty na temat listy bestsellerów, must read itd), to poznanie Francji w większości z perspektywy nosa (czyt. Grenouille'a), powinno być wystarczająco zaciekawiające. (:

Ciekawa lektura, jednak miałam 'przestój' w czytaniu. Nie mogłam przebrnąć przez kilka stron (ugrzęzłam w górach) i nie chciało mi się znajdować czasu dla tej książki. W końcu się udało i nie żałuję. Barwny, ciekawy świat zapachów wypełnia niemal każdą stronę i jeżeli ktoś nie miałby żadnego powodu do przeczytania ''Pachnidła'' (i nie ruszały go argumenty na temat listy...

Zwykle opisy typu 'ta książka zmieni twój sposób patrzenia na świat' wydają mi się śmieszne, zwłaszcza, że większość z tak opisanych lektur jest baaardzo zwyczajna.
Tym razem jednak zgadzam się w pełni ze 'słowami z okładki'. Ta opowieść jest zupełnie niezwykła. I nie mogę jej przypiąć żadnej łatki. Choćbym chciała, nie umiem. Skończyłam ją czytać i od razu zaczęłam od nowa. W środku powtórnej lektury zebrałam się, żeby w końcu napisać opinię i oto jest ;)
Po raz kolejny sklejam serce rozbite w kawałeczki i nie zgadniecie... po raz kolejny z tych samych fragmentów, powstaje nowa, inna całość. Paradoks, moje radosne Słoneczka ;)

Zwykle opisy typu 'ta książka zmieni twój sposób patrzenia na świat' wydają mi się śmieszne, zwłaszcza, że większość z tak opisanych lektur jest baaardzo zwyczajna.
Tym razem jednak zgadzam się w pełni ze 'słowami z okładki'. Ta opowieść jest zupełnie niezwykła. I nie mogę jej przypiąć żadnej łatki. Choćbym chciała, nie umiem. Skończyłam ją czytać i od razu zaczęłam od...

Ehh, Coben... Co tu wiele mówić.. Ma swój charakterystyczny styl. Czasem irytuje, jak w momentach gdy po raz wtóry przytacza historię Esperanzy, czy Wina. Kiedy czytam serię o Bolitarze wciąż nasuwa mi się jedna myśl: gdyby nie postać Windsora Horne'a Lockwooda Trzeciego, nie dałoby się tego czytać. To on jest motorem wydarzeń, on jest tak charakterystyczny i specyficzny, że aż nie da się go nie lubić, on jest chwilą wytchnienia dla czytelnika znużonego już Myronem Bolitarem, on winduje moją ocenę aż tak w górę.
Coben, plus dla ciebie za stworzenie tej postaci. ;)

Ehh, Coben... Co tu wiele mówić.. Ma swój charakterystyczny styl. Czasem irytuje, jak w momentach gdy po raz wtóry przytacza historię Esperanzy, czy Wina. Kiedy czytam serię o Bolitarze wciąż nasuwa mi się jedna myśl: gdyby nie postać Windsora Horne'a Lockwooda Trzeciego, nie dałoby się tego czytać. To on jest motorem wydarzeń, on jest tak charakterystyczny i specyficzny,...

Niestety nie mój klimat.

Niestety nie mój klimat.

Pratchett, jak to Pratchett, kolejny raz mnie zaskoczył. Tyle, że nie jestem pewna czy pozytywnie. Książka w porównaniu z poprzednimi jest dość statyczna, rozkręca się właściwie w 3/4 i zanim akcja się na dobre zagęści, już widać ostatnią stronę. Co prawda książka dobra, ale nie najlepsza. We wszystkich innych (może poza dwoma pierwszymi z Rincewindem), akcja toczyła się szybko, a w książkach z Vimesem wręcz trudno było nadążyć za wydarzeniami.
Jednak miszczu to miszczu i warto przeczytać 'Parę w ruch', bo jako powieść Pratchetta, ma w sobie 'to coś'. Może chodzi o genialnie dopracowany świat, może o idealnie niedoskonałe postaci, nie wiem. Ale dla tego nieuchwytnego 'czegoś' warto.

Pratchett, jak to Pratchett, kolejny raz mnie zaskoczył. Tyle, że nie jestem pewna czy pozytywnie. Książka w porównaniu z poprzednimi jest dość statyczna, rozkręca się właściwie w 3/4 i zanim akcja się na dobre zagęści, już widać ostatnią stronę. Co prawda książka dobra, ale nie najlepsza. We wszystkich innych (może poza dwoma pierwszymi z Rincewindem), akcja toczyła się...

Hmm... Cóż, książka wcale niezła, chociaż wkręciłam się dopiero w połowie. Nie chcę jej porównywać do 'Zwiadowców', bo to trochę co innego. Pierwsza część 'Drużyny' jest raczej lekka-nie ma w niej zawrotnej akcji, nie ma tego wielkiego pazura, którym, jak dla mnie, odznaczali się 'Zwiadowcy'. Jednak jest bardzo dobra, warto ją przeczytać, a Erak dosłownie mnie rozwalił. =)

Hmm... Cóż, książka wcale niezła, chociaż wkręciłam się dopiero w połowie. Nie chcę jej porównywać do 'Zwiadowców', bo to trochę co innego. Pierwsza część 'Drużyny' jest raczej lekka-nie ma w niej zawrotnej akcji, nie ma tego wielkiego pazura, którym, jak dla mnie, odznaczali się 'Zwiadowcy'. Jednak jest bardzo dobra, warto ją przeczytać, a Erak dosłownie mnie rozwalił. =)

W końcu przeczytałam... Muszę się przyznać, że nie miałam zamiaru sięgnąć po 'Wiedźmina', a wszelkie namowy zbywałam. Po przeczytaniu 'Krwi elfów' spytałam się siebie 'Czemu dopiero teraz?'.
Ta książka jest niesamowita. Klasyk warty przeczytania. :)

W końcu przeczytałam... Muszę się przyznać, że nie miałam zamiaru sięgnąć po 'Wiedźmina', a wszelkie namowy zbywałam. Po przeczytaniu 'Krwi elfów' spytałam się siebie 'Czemu dopiero teraz?'.
Ta książka jest niesamowita. Klasyk warty przeczytania. :)

Co tu wiele mówić. Zrobiło mi się naprawdę smutno po przeczytaniu tego. Mimo to, a może nawet dzięki temu, książka jest wyjątkowa i piękna. Przeczytałam ją w niecałą godzinę. Niektórzy uważają, że to książka dla siedmiolatków itp. To nieprawda. Po prostu są rzeczy, które zmieniają sposób patrzenia na świat, a każdy inaczej rozumie 'Małego Księcia'.

Co tu wiele mówić. Zrobiło mi się naprawdę smutno po przeczytaniu tego. Mimo to, a może nawet dzięki temu, książka jest wyjątkowa i piękna. Przeczytałam ją w niecałą godzinę. Niektórzy uważają, że to książka dla siedmiolatków itp. To nieprawda. Po prostu są rzeczy, które zmieniają sposób patrzenia na świat, a każdy inaczej rozumie 'Małego Księcia'.

Szczerze, to determinacji starczyło mi do 80 strony. I wymiękłam. Samego Władcę pierścieni przeczytałam kilka razy, uważając za świetną książkę. Nic nie pamiętałam z Hobbita ale zdarza się. Więc postanowiłam sobie odświeżyć. Jakoś tak przez pierwszy rozdział wszystko pamiętałam, potem jakbym czytała nową książkę. No właśnie - wcale nie jakby. Bo wcześniej też nie przeczytałam do końca. Podsumowując: NIE LUBIĘ I NIE POLECAM, PRZECZYTAJCIE LEPIEJ LOTR. HOBBIT TO FLAKI Z OLEJEM.

ps. nie wiem skąd tak wysoka ocena.

Szczerze, to determinacji starczyło mi do 80 strony. I wymiękłam. Samego Władcę pierścieni przeczytałam kilka razy, uważając za świetną książkę. Nic nie pamiętałam z Hobbita ale zdarza się. Więc postanowiłam sobie odświeżyć. Jakoś tak przez pierwszy rozdział wszystko pamiętałam, potem jakbym czytała nową książkę. No właśnie - wcale nie jakby. Bo wcześniej też nie...

W drugiej książce Beckett się rozkręcił. Jest wciągająca i lepsza od poprzedniej. Warto ją przeczytać.

W drugiej książce Beckett się rozkręcił. Jest wciągająca i lepsza od poprzedniej. Warto ją przeczytać.

Dobra książka. Ostatnie strony przeczytałam jednym tchem, nie mogąc się oderwać. Co prawda książka przeraziła mnie ok. 30 strony ale nie wiem dlaczego. Może powodem była cisza i dziwna ciemność za oknem... Nieważne.
Mimo że w 1/2 książki można się zrazić, jeśli przebrnie się przez następne kilka stron, to później skończy się ją tak jak ja; żałując, że to już koniec.

Dobra książka. Ostatnie strony przeczytałam jednym tchem, nie mogąc się oderwać. Co prawda książka przeraziła mnie ok. 30 strony ale nie wiem dlaczego. Może powodem była cisza i dziwna ciemność za oknem... Nieważne.
Mimo że w 1/2 książki można się zrazić, jeśli przebrnie się przez następne kilka stron, to później skończy się ją tak jak ja; żałując, że to już koniec.

Niesamowita książka. Zaskoczyła mnie nawet na ostatniej stronie. Nie spałam do 3.30 ale było warto. Ogólnie trzymająca w napięciu i napisana w fajny sposób, łatwy do przeczytania. Bardzo udana historia, bardzo dobrze rozwinięta i ciekawie zakończona. Polecam.=D

Niesamowita książka. Zaskoczyła mnie nawet na ostatniej stronie. Nie spałam do 3.30 ale było warto. Ogólnie trzymająca w napięciu i napisana w fajny sposób, łatwy do przeczytania. Bardzo udana historia, bardzo dobrze rozwinięta i ciekawie zakończona. Polecam.=D

Dobra książka z niespodziewanym zakończeniem. Dobrze napisana. Ale ja wolę thrillery, a to raczej kryminał.

Dobra książka z niespodziewanym zakończeniem. Dobrze napisana. Ale ja wolę thrillery, a to raczej kryminał.

Książka o niczym.

Książka o niczym.

Słabe, dość nudne.

Słabe, dość nudne.

I znowu nie ma najstarszego wydania. ...które oczywiście mam.

I znowu nie ma najstarszego wydania. ...które oczywiście mam.