Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Autorka uważa, ze hipnoza jest lekiem na całe zło, a osoby nadwydajne mentalnie, powinny się leczyć do końca życia homeopatycznymi (!) lekami przeciwdepresyjnymi. Są też wątki duchowości rodem z literatury Huxleya. Nie wiem skąd takie odważne twierdzenia, źródeł naukowych tutaj nie uświadczymy, a sama wiedza i wykształcenie autorki też stoi pod znakiem zapytania. Z całym szacunkiem, ale dla osoby nieznającej się na psychologii, przez nawarstwianie się absurdów, ta książka jest wręcz szkodliwa.

Autorka uważa, ze hipnoza jest lekiem na całe zło, a osoby nadwydajne mentalnie, powinny się leczyć do końca życia homeopatycznymi (!) lekami przeciwdepresyjnymi. Są też wątki duchowości rodem z literatury Huxleya. Nie wiem skąd takie odważne twierdzenia, źródeł naukowych tutaj nie uświadczymy, a sama wiedza i wykształcenie autorki też stoi pod znakiem zapytania. Z całym...

Tytuł to "Drżenie", ponieważ książka wywołuje niebywałą niechęć spowodowaną kompletnym brakiem fabuły, która przekłada się na awersję i tym samych strach przed pozostałymi częściami serii.

Ona - zwykła dziewczyna z beznadziejnymi rodzicami, on - istota nadnaturalna z trudną przeszłością. Hmmm, to chyba brzmi znajomo?

Pomijając mało kreatywne postacie głównych bohaterów, już na samym początku czytelnik jest pozbawiony jakiegokolwiek elementu zaskoczenia. Dlaczego? Przez podzielenie roli narratora! Zdarzenia widzimy z perspektyw dwóch głównych bohaterów. Mam świadomość, że niektórzy mogą to uznać za niebywałą zaletę, jednak w moim odczuciu taki zabieg kastruje opowieść z jakiegokolwiek czaru niewiedzy, który mógłby chociaż w pewnym stopniu ratować tę powieść.

Dobrze, pogodziłam się z faktem, ze wszystko będzie podane na tacy, a moje neurony odpoczną i co dostaję dalej? Mdło-nijako historię miłosną, pozbawiona jakiejkolwiek fabuły, która nawet nie nadaje się jako umilanie czasu w toalecie. W tym miejscu chciałabym serdecznie pogratulować autorce - aby stworzyć 500 stron o niczym trzeba mieć wyjątkowy talent.

Jako, że jestem osobą z dużym samozaparciem postanowiłam skończyć to "dzieło". Zajęto mi to cztery dni, ponieważ zawsze gdy próbowałam się do tego przymusić, stwierdzałam, że jest masa lepszych czynności do marnowania cennego czasu.

To co otrzymałam na końcu przerosło moje wszelkie oczekiwania. Bohaterowi drogą dedukcji tworzą genialną teorię - to gorączka może być lekarstwem na likantropię, a dokładnie zakażenie zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych! Oczywiście pomysł cieszy się szerokim poparciem. W końcu raz się żyje. Aby tego dokonać jedna z bohaterek pobiera trzy próbki krwi od chorego pacjenta (nie mam ochoty wnikaćjak jej się to udało..), następnie przetrzymuje je w lodówce (ciekawe czy później normalnie brała z niej jedzenie) i ma obawy by "wirusy nie umarły czy coś", a następnie dwie z trzech próbek zostaną wstrzyknięte. O konsekwencjach już nie mam siły pisać...

Rozumiem, że to nie jest górnolotna literatura, ale nawet w takim przypadku powinna być przestrzegana zasada by nie pisać na tematy o których przeczytało się jedynie dwa pierwsze zdania z "Wikipedii". Czy autorka słyszała o aglutynacji krwi bądź chociażby sposobach przenoszenia, czy samych przyczynach choroby, która ma być w jej opowieści lekiem? Uważam, że odpowiedź na to pytanie nie jest konieczna.

Możliwe, że potraktowałam tę książkę zbyt surowo, możliwe, że jestem zbyt wymagająca, możliwe, że nadmiernie się czepiam. Możliwe, ale taka jest moja subiektywna opinia. Należy pamiętać, że niektórzy kochają białą czekoladę, podczas gdy inni preferują gorzką.

Tytuł to "Drżenie", ponieważ książka wywołuje niebywałą niechęć spowodowaną kompletnym brakiem fabuły, która przekłada się na awersję i tym samych strach przed pozostałymi częściami serii.

Ona - zwykła dziewczyna z beznadziejnymi rodzicami, on - istota nadnaturalna z trudną przeszłością. Hmmm, to chyba brzmi znajomo?

Pomijając mało kreatywne postacie głównych bohaterów,...