Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo powolna książka, która pomimo tego utrzymała moje zainteresowanie aż do ostatniej ćwiartki, czyli okrutnie długiej i niestety głównie monotonnej podróży przez śnieżne pustkowia. Wiem, że ten fragment był bardzo istotny dla rozwoju postaci, ale trwał zdecydowanie za długo. Pomijając ten przynudnawy segment to książka ma ciekawą tematykę (płeć, seksualność, normy społeczne) i bardzo dobry worldbuilding.

Bardzo powolna książka, która pomimo tego utrzymała moje zainteresowanie aż do ostatniej ćwiartki, czyli okrutnie długiej i niestety głównie monotonnej podróży przez śnieżne pustkowia. Wiem, że ten fragment był bardzo istotny dla rozwoju postaci, ale trwał zdecydowanie za długo. Pomijając ten przynudnawy segment to książka ma ciekawą tematykę (płeć, seksualność, normy...

Dość trudna lektura - czytałem ją dwa razy wolniej niż większość książek - ale warta tego większego niż przeciętnego wysiłku. Jestem pod ogromnym wrażeniem, że Gibson w jednej książce zawarł tak dużo konceptów rodzącego się wówczas cyberpunku. I co ciekawe, te koncepty są bardzo rozbudowane i mocno zgłębione, nic nie jest potraktowane byle jak. Serio świetna rzecz, zgadzam się że lektura obowiązkowa dla fanów scifi.

Dość trudna lektura - czytałem ją dwa razy wolniej niż większość książek - ale warta tego większego niż przeciętnego wysiłku. Jestem pod ogromnym wrażeniem, że Gibson w jednej książce zawarł tak dużo konceptów rodzącego się wówczas cyberpunku. I co ciekawe, te koncepty są bardzo rozbudowane i mocno zgłębione, nic nie jest potraktowane byle jak. Serio świetna rzecz, zgadzam...

Trochę czuć że książka jest stara ale też bardzo wpływowa, bo pewne sceny i momenty były i będą powtarzane w innych książkach i filmach scifi przez następne dziesięciolecia. Sama fabuła jest bardzo prosta i w zasadzie jest to tylko szkielet bez mięsa. Nie uświadczymy też żadnej interesującej postaci - to jeszcze nie ta epoka scifi, tutaj liczą się wyłącznie koncepty, które nie są w dzisiejszych czasach świeże. Z tego co wiem Odyseja Kosmiczna jest trochę sklejką z opowiadań Clarke'a i to da się odczuć - pierwsza część to historia o małpoludach oświeconych przez obcy monolit, druga to odkrycie i badanie monolitu na księżycu, trzecia to perypetie z HALem na Discovery, czwarta to podróż przez hiperprzestrzeń. W zasadzie można je przeczytać oddzielnie i efekt byłby podobny.

Podsumowując - książka ok, ale przeczytać ją można tylko po to aby "odhaczyć" klasyka ze swojej listy.

Trochę czuć że książka jest stara ale też bardzo wpływowa, bo pewne sceny i momenty były i będą powtarzane w innych książkach i filmach scifi przez następne dziesięciolecia. Sama fabuła jest bardzo prosta i w zasadzie jest to tylko szkielet bez mięsa. Nie uświadczymy też żadnej interesującej postaci - to jeszcze nie ta epoka scifi, tutaj liczą się wyłącznie koncepty, które...