Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Za pierwszym razem, dwa lata temu, nie przebrnęłam nawet do pięćdziesiątej strony. Teraz – żałuję. Absolutne mistrzostwo, jedna z lepszych książek, które czytałam w życiu, kompleksowe profile psychologiczne; kiedy nie czytałam, nie mogłam się skupić na niczym innym, ciągle miałam ją z tyłu głowy – a kiedy już zabierałam się za czytanie, chciałam odwlec to jak najbardziej w czasie, żeby tylko nie skończyć zbyt szybko. Może to mało znaczy, ale mam tak naprawdę rzadko, a w życiu przeczytałam mnóstwo książek (nie wszystkie są tutaj, niestety, dodane). Trafia do skromnego grona moich bezwzględnie ulubionych.

Za pierwszym razem, dwa lata temu, nie przebrnęłam nawet do pięćdziesiątej strony. Teraz – żałuję. Absolutne mistrzostwo, jedna z lepszych książek, które czytałam w życiu, kompleksowe profile psychologiczne; kiedy nie czytałam, nie mogłam się skupić na niczym innym, ciągle miałam ją z tyłu głowy – a kiedy już zabierałam się za czytanie, chciałam odwlec to jak najbardziej w...

No, i mamy. Bombowe zakończenie świetnej trylogii!

No, i mamy. Bombowe zakończenie świetnej trylogii!

Była to książka... inna zdecydowanie od poprzednich. Głównego bohatera nie da się lubić, przez trzy czwarte książki przewracałam oczami w reakcji na jego zachowania, decyzje i reakcje, Zony samej w sobie było tu mało... Przyzwyczaiłam się do czegoś innego i liczyłam na odrobinę coś innego, na początku trochę mnie to przytłoczyło, ale ostatecznie – przecież tak ma być. Wciąż czyta się lekko, wciąż jest się ciekawym, co będzie dalej (chciałam odłożyć tę książkę parę razy, za każdym ciekawość brała górę), no i na plus przedstawienie działalności stalkerów od tej „drugiej” strony. A na minus zdecydowanie liczba przekleństw, bo były fragmenty, w których musiało się znaleźć przynajmniej jedno w każdej linijce. Trochę niepotrzebnie.
I zakończenie nawet mi się podobało! Ale czy polecam – sama nie wiem. Na pewno nie na rozpoczęcie przygody z serią.

Była to książka... inna zdecydowanie od poprzednich. Głównego bohatera nie da się lubić, przez trzy czwarte książki przewracałam oczami w reakcji na jego zachowania, decyzje i reakcje, Zony samej w sobie było tu mało... Przyzwyczaiłam się do czegoś innego i liczyłam na odrobinę coś innego, na początku trochę mnie to przytłoczyło, ale ostatecznie – przecież tak ma być. Wciąż...