Opinie użytkownika
"Siddhartha" to literacka przypowieść czerpiąca z tradycji religijno-filozoficznej Dalekiego Wschodu. Hesse, admirator orientalnych wierzeń i poglądów, opowiada o życiu tytułowego bohatera w sposób szlachetny i piękny, ale niekoniecznie zajmujący.
Mnie osobiście postać Siddharthy nie przekonała. Początkowo myślałem, że rzecz dotyczy historycznego Buddy i książka będzie...
"Mały Książę" objawił mi się po latach jako śliczna filozoficzna baśń o samotności i obumieraniu. I o bezradnym poszukiwaniu szczęścia pośród nieszczęśliwych. Saint-Exupéry próbuje opowiedzieć, jak gorzka jest nasza egzystencja i jak tę gorycz godzić z platońskimi tęsknotami, z tym, co dobre, piękne, prawdziwe.
Najważniejsze jest to, czego nie widać, co spostrzegamy...
Sándor Márai w "Żarze" zaprasza nas na spotkanie dawnych przyjaciół: Węgra i Polaka, weteranów CK Monarchii. Jest to trudna konfrontacja po latach, pełna psychologicznego napięcia i nasycona filozoficzną refleksją o przeznaczeniu, przemijaniu, sensie i absurdzie istnienia, honorze, męskości, przyjaźni.
Tekst urzeka kunsztownym językiem. Styl i problematyka utworu...
"Chcę, żeby było całkiem cicho, chcę się wsłuchać w ciszę. Bo to w ciszy można usłyszeć Boga. W każdym razie ktoś tak powiedział, ale przynajmniej ja nie słyszę żadnego głosu Boga, jedyne, co słyszę, to nic. Nic nie słyszę, kiedy wsłuchuję się w nic, jeśli w ogóle nic można usłyszeć, jeśli to nie jest jakaś bzdura, jeśli tylko się tak mówi, myślę, tak, nic nie słyszę, tak,...
więcej Pokaż mimo toW piętnastym rozdziale "Księcia" Machiavelli pisze: „Wielu wyobrażało sobie takie republiki i księstwa, jakich w rzeczywistości ani nie widzieli, ani nie znali; wszak sposób, w jaki się żyje, jest tak różny od tego, w jaki się żyć powinno, że kto, chcąc czynić tak, jak się czynić powinno, nie czyni tak, jak inni ludzie czynią, ten gotuje raczej swój upadek niż przetrwanie;...
więcej Pokaż mimo to
Ostatni tom wielkiej epopei o sowieckim terrorze, a ściślej: jego emanacji – systemie Gułagu – przynosi relacje najbardziej bezpośrednie, bo oparte na przeżyciach obozowych samego autora.
Po serii odsiadek etapowych (w Moskwie i okolicach) Sołżenicyn trafił do łagru w kazachskim Jekybastuzie, specobozie dla więźniów politycznych. Na przykładzie Jekybastuzu snuje autor...
„Całą twórczość Emily Dickinson przenika poczucie straty; krótki moment spełnienia ulokowany jest w przeszłości, a nadzieja na rekompensatę w przyszłym życiu pozostaje bardziej potrzebą serca niż przedmiotem wiary” – pisze we wstępie do zbioru Agnieszka Salska. A w innym miejscu dodaje: „Z głębi swojego czasu wiersze Emily Dickinson przemawiają językiem wyostrzonej do...
więcej Pokaż mimo to
Ponieważ gustuję w melancholijnych opowieściach o niespełnieniu, a ponadto, z uwagi na wykonywany zawód, interesują mnie losy ludzi nauki, spodziewałem się, że "Stoner" do mnie przemówi.
I tak się istotnie stało: niespieszna, stonowana narracja, subtelny urok szkicowanej rzeczywistości, przekonujący portret psychologiczny głównego bohatera. Wszystko to, wraz z...
W latach 90. XX wieku profesor Miodek był chyba najbardziej znanym ekspertem od poprawności językowej. Z właściwą sobie elegancją i swadą objaśniał w mediach zawiłości polszczyzny. Jako popularyzator wiedzy sprawdzał się znakomicie. Nie tylko w audycjach radiowych i telewizyjnych, ale również w licznych pisemnych publikacjach niósł kaganek oświaty, tropiąc popełniane przez...
więcej Pokaż mimo to
Z czym kojarzą nam się „Syzyfowe prace”? Z syzyfowym trudem brnięcia przez kolejne stronice szkolnej lektury – zmurszałej, nudnej, mało zrozumiałej? Czy może z przejmującym zapisem losów polskich uczniów, w których budzi się patriotyzm wskutek procesu rusyfikacji? Obawiam się, że większości dzisiejszych czytelników bliżej do tej pierwszej asocjacji.
Dlaczego tak się...
Po latach znów sięgnąłem po książkę "Przekroczyć próg nadziei". Znam ją, niegdyś czytałem i nie planowałem do niej wracać. Tymczasem ostatnio w dziwny sposób wstawiała mi się w oczy. Zatem raz jeszcze pochyliłem się nad jej treścią.
Zacząłem od wstępu Messoriego. I natrafiłem na fragment, w którym dziennikarz formułuje orędzie płynące z zamieszczonych w książce wypowiedzi...
W drugim tomie „Archipelagu…” Sołżenicyn opowiada już głównie o życiu i śmierci w łagrze. Dzięki niezliczonym faktom i przykładom przywoływanym przez autora możemy się przekonać, że „cała sowiecka Rosja to jedna wielka zona” (jak wyraził się jeden z więźniów, skazanych właśnie za tę wypowiedź).
Zapoznajemy się zatem ze strukturą społeczną obozu, z codziennym...
"Zaproszenie na egzekucję" (1935) to kolejna perełka w dorobku Nabokova. Główny bohater, literat Cyncynat C. – jako ofiara groteskowej maskarady – dryfuje w okolicznościach stopniowo opróżnianych z sensu. Bezradny wobec nieuchronności wyroku śmierci (którego przyczyn po kafkowsku nie zna), pozbawiony oparcia w rzeczywistości – która okazuje się jakąś upiorną parodią – stara...
więcej Pokaż mimo to
Pierwsze zetknięcie z Mishimą i od razu oczarowanie. Wyrafinowana, estetyczna proza pełna filozoficznych refleksji i psychologicznej głębi.
Bohaterem jest młody akolita Mizoguchi służący w Rokuonji – świątyni zen w Kioto i uczęszczający na pobliski uniwersytet Otani. Jego obsesją staje się należąca do kompleksu świątynnego tytułowa Złota Pagoda, którą traktuje jak...
W pierwszym tomie swego legendarnego dzieła Sołżenicyn opisuje m.in. aresztowania i ich specyfikę, charakter i przebieg śledztwa, życie więzienne na Butyrkach czy Łubiance, uwarunkowania prawne sowieckiego systemu represji, początki Gułagu (łagry na Wyspach Sołowieckich).
Literacki reportaż z sowieckiego piekła wstrząsa i fascynuje, ale miejscami też nuży. Jest bezkresny...
"Władca much" jest osobliwą książką. Błyskotliwe opisy rajskiej, słonecznej wyspy kontrastują ze stopniowo narastającym napięciem. Zło czai się w ukryciu i od pewnego momentu spodziewamy się eksplozji prowadzącej do tragicznego końca. Następuje ona jednak zbyt późno, by mogła nami wstrząsnąć. Jest oczywista, chociaż niebanalna.
Wizja człowieka jako barbarzyńcy, który...
Książka rozczarowała. Refleksje o życiu, śmierci, szczęściu podane po amerykańsku. Dużo banalnych obserwacji, życzeniowy optymizm, pozory głębi. Konstatacje w stylu: Życie to ekscytująca przygoda, a szczęście polega na doświadczaniu pełni tu i teraz. Sensem istnienia jest miłość, zaś celem – jej nauka. Nic odkrywczego.
Praca składa się z czternastu lekcji (autentyczność,...
"Rozważania o wierze" to tekst wzywający do radykalizmu religijnego i zawierzenia Bogu na wzór dziecka. Refleksja, niepokoje, wątpliwości – a zatem elementy, które określają mój stosunek do wiary i stanowią o jej dynamizmie (a może jednak stagnacji) – są w książce przedstawione w negatywnym świetle.
Ksiądz Dajczer twierdzi, że brak wiary przejawia się niepokojem,...
Po latach znów czytam Szekspira. "Hamlet", tragedia wszech czasów, jest tekstem królewskim. Emanuje z niego dostojeństwo wyczuwalne od początku do końca lektury. I to niezależnie od tego czy angażuje nas ona estetycznie, czy też fabularnie.
To jest jeden z tych nielicznych utworów, które oddziałują na ludzkość przez samą swą obecność. Chcąc nie chcąc, świadomie bądź nie do...
Śantidewa – buddyjski mnich i uczeń akademii-klasztoru Nalanda w północnych Indiach, żyjący na przełomie VII i VIII w. zostawił nam potomnym urzekające pięknem i mądrością wersety poetycko-filozoficzne zwane "Drogą ku Przebudzeniu" ("Bodhicaryāvatāra").
Jak wyjaśnia we wprowadzeniu tłumaczka tekstu (z sanskrytu) Maria Złotowska:
1) Podstawowe nauczanie Buddy zawarte jest...