Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rewelacja.

Nie nastawiać się na kocykowy świąteczny kryminał.
Ja trochę się podirytowałem na początku, bo myślałem, że sięgam po właśnie taką pozycję, a na którą miałem ochotę w danej chwili.
Świąt jest mało, owszem, są wspominane w paru momentach, ale to nie jest motyw przewodni. Nie usłyszycie dzwoneczków w trakcie lektury.

Początek nie zapowiada niczego wielkiego: zbrodnia już się dokonała, mamy portrety postaci, z której każda ma swój ewentualny motyw... zieeew!

Ale potem... Powiem, tak - autorka z pewnością słyszała o Dostojewskim (mówiłem o nastawianiu się? Mówiłem).
O ile gatunkowo książka rozminęła się z moim wyobrażeniem o niej, tak wynagrodziła mi to z nawiązką.

Bardzo dobra rzecz. Powiedziałbym wręcz, że nie przeczytałem "kryminału" - przeczytałem kawałek "Literatury".

Rewelacja.

Nie nastawiać się na kocykowy świąteczny kryminał.
Ja trochę się podirytowałem na początku, bo myślałem, że sięgam po właśnie taką pozycję, a na którą miałem ochotę w danej chwili.
Świąt jest mało, owszem, są wspominane w paru momentach, ale to nie jest motyw przewodni. Nie usłyszycie dzwoneczków w trakcie lektury.

Początek nie zapowiada niczego wielkiego:...

Short-lista Bookera...

Pretensjonalne, pseudointeligentne grafomaństwo.

Fabuła szczątkowa, niby-alegoria o antysemityzmie, trochę nieudolnie naśladujące Kafkę (słowo "trochę" odnosi się do naśladownictwa, a nie warsztatu autorki - bo ten jest bardzo nieudolny).

Bohaterka ma chyba uosabiać chodzący wyrzut sumienia, nie wiem, nie interesuje mnie to.
Wspomina o YouTubie, ale o Google Translate już nie słyszała, a nie jest w stanie, choć bardzo by chciała, porozumieć się z mieszkańcami miasteczka. Ale wiecie, to taka alegoryczna historia, więc nie czepiajmy się detali.

Zdania na pół strony z irytującymi wtrąceniami, powtórzeniami, a książka ma +/- 100 stron.

Ale wiecie, trochę zasugerowanego patriarchatu, wspomniany antysemityzm (albo uprzedzenia w ogóle), jest zdanko o prawniku, który przyczyniał się do ekologicznych szkód, uciśniona bohaterka typu oto-ja-służebnica-pańska (wiemy, że ćwiczy Yogę, a w pewnym momencie je granolowego batonika). Nie wiem, głowy nie dam, może coś źle przełożyłem w swojej głowie, ale jakby wychwyciłem aluzję do jej biseksualności?

Słowem, "ważna" książka (czytaj, książka-mem), stąd jej sukces.

Treści ledwie by wystarczyło na krótkie opowiadanie. Reszta to bełkotliwe, pseudo-głębokie wynurzenia... już nie pamiętam nawet o czym.

Tak jakby autorka wychowywała się w inteligenckiej rodzinie, ale że sama jest... a raczej właśnie nie jest, to wyszedł właśnie taki pretensjonalny potworek, który pisała z tezaurusem pod ręką. Dno.

Oby to nie wygrało, oby wydawnictwa nie miały interesu w inwestowaniu w tę książ-szczynę na naszym rynku.

Short-lista Bookera...

Pretensjonalne, pseudointeligentne grafomaństwo.

Fabuła szczątkowa, niby-alegoria o antysemityzmie, trochę nieudolnie naśladujące Kafkę (słowo "trochę" odnosi się do naśladownictwa, a nie warsztatu autorki - bo ten jest bardzo nieudolny).

Bohaterka ma chyba uosabiać chodzący wyrzut sumienia, nie wiem, nie interesuje mnie to.
Wspomina o YouTubie,...

Christopher Nolan był widziany z tą książką podczas zdjęć w Estonii na planie filmu TENET.

O ile tematyka filmu i książki są rozbieżne, o tyle chwyty strukturalne znamionuje pokrewieństwo. Nawet niekoniecznie z tym filmem konkretnie, a generalnie z filmografią Nolana.
Układanka tego typu, z którą mocujesz się od początku, gdzie przy finiszu nie dostajesz jednoznacznej odpowiedzi, ekspozycji (jak w kiepskich filmach z "twistem" na końcu). Wskazówki są rozsiane od pierwszej strony, więc jeżeli po drodze byłeś nieuważny to po Tobie.
Jeżeli w trakcie nie załapiesz, że coś jest na rzeczy jeśli chodzi o te pozornie niepowiązane ze sobą sceny to na końcu NIE otrzymasz rozwiązania, NIE doznasz olśnienia.

Jeśli jesteś fanką/fanem tego reżysera - nie zawiedziesz się. To jest książka, którą on sam mógłby napisać na emeryturze.

Christopher Nolan był widziany z tą książką podczas zdjęć w Estonii na planie filmu TENET.

O ile tematyka filmu i książki są rozbieżne, o tyle chwyty strukturalne znamionuje pokrewieństwo. Nawet niekoniecznie z tym filmem konkretnie, a generalnie z filmografią Nolana.
Układanka tego typu, z którą mocujesz się od początku, gdzie przy finiszu nie dostajesz jednoznacznej...