Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Short-lista Bookera... Pretensjonalne, pseudointeligentne grafomaństwo. Fabuła szczątkowa, niby-alegoria o antysemityzmie, trochę nieudolnie naśladujące Kafkę (słowo "trochę" odnosi się do naśladownictwa, a nie warsztatu autorki - bo ten jest bardzo nieudolny). Bohaterka ma chyba uosabiać chodzący wyrzut sumienia, nie wiem, nie interesuje mnie to. Wspomina o YouTubie, ale o Google Translate już nie słyszała, a nie jest w stanie, choć bardzo by chciała, porozumieć się z mieszkańcami miasteczka. Ale wiecie, to taka alegoryczna historia, więc nie czepiajmy się detali. Zdania na pół strony z irytującymi wtrąceniami, powtórzeniami, a książka ma +/- 100 stron. Ale wiecie, trochę zasugerowanego patriarchatu, wspomniany antysemityzm (albo uprzedzenia w ogóle),jest zdanko o prawniku, który przyczyniał się do ekologicznych szkód, uciśniona bohaterka typu oto-ja-służebnica-pańska (wiemy, że ćwiczy Yogę, a w pewnym momencie je granolowego batonika). Nie wiem, głowy nie dam, może coś źle przełożyłem w swojej głowie, ale jakby wychwyciłem aluzję do jej biseksualności? Słowem, "ważna" książka (czytaj, książka-mem),stąd jej sukces. Treści ledwie by wystarczyło na krótkie opowiadanie. Reszta to bełkotliwe, pseudo-głębokie wynurzenia... już nie pamiętam nawet o czym. Tak jakby autorka wychowywała się w inteligenckiej rodzinie, ale że sama jest... a raczej właśnie nie jest, to wyszedł właśnie taki pretensjonalny potworek, który pisała z tezaurusem pod ręką. Dno. Oby to nie wygrało, oby wydawnictwa nie miały interesu w inwestowaniu w tę książ-szczynę na naszym rynku.