Remigiusz Okraska (ur. 16 czerwca 1976 w Myszkowie) – polski socjolog, działacz społeczny, publicysta prasy ekologicznej i społeczno-politycznej, redaktor naczelny kwartalnika „Nowy Obywatel”. Współtwórca i do końca edycji pisma redaktor naczelny „Obywatela”, w latach 2001–2005 redaktor naczelny miesięcznika „Dzikie Życie”. Twórca i redaktor naczelny portalu Lewicowo.pl poświęconego historii lewicy demokratycznej.
Absolwent socjologii na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Jego praca magisterska (nagrodzona przez katowicki oddział Polskiego Towarzystwa Socjologicznego) uznawana jest za pierwszą polską naukową monografię neopogaństwa. Na jej bazie powstała książka "W kręgu Odyna i Trygława. Neopoganizm w Polsce i na świecie – wczoraj i dziś" (2001). Redaktor polskich przekładów publikacji poświęconych globalizacji i ochronie przyrody (między innymi "Zapisków z Piaszczystej Krainy Aldo Leopolda"). Popularyzator tradycji polskich ruchów politycznych łączących program patriotyczny i demokratyczny z postulatami egalitarnymi i naciskiem na oddolne, wspólne działanie, między innymi ruchu ludowego, spółdzielczego i socjaldemokratycznego. Pomysłodawca i redaktor wyborów pism Edwarda Abramowskiego, Jana Gwalberta Pawlikowskiego, Romualda Mielczarskiego oraz Jana Wolskiego. Związany ze Stowarzyszeniem Obywatele Obywatelom.
Historia biologii zaśmiecona jest jeżącymi włos na głowie przykładami nadużywania genetyki (i teorii ewolucji) dla potrzeb usprawiedliwienia...
Historia biologii zaśmiecona jest jeżącymi włos na głowie przykładami nadużywania genetyki (i teorii ewolucji) dla potrzeb usprawiedliwienia niewolnictwa i kolonializmu, naukowe wyjaśnienia gwałtu i patriarchatu oraz usprawiedliwianie przyrodzonej wyższości rządzących elit za pomocą genetyki. Musimy niestrudzenie pracować, by ta historia nie powtórzyła się w erze genomiki.(Pankaj Mehta: Gen odpowiedzialny).
Pozycja ta to wywiad z Joanną i Andrzejem Gwiazdami. Pozycja obowiązkowa do przeczytania. Bohaterowie opowiadają o swoim życiu, Andrzej o zesłaniu do Kazachstanu, powrocie do ojczyzny i zaangażowaniu się w ruch WZZ-ów. Gwiazdowie pokazują nieco inny obraz przechodzenia z PRLu do wolnej Polski niż serwowany w większości mediów do tej pory, pokazują kuluarowe rozgrywki Wałęsy, mówią o stanie wojennym, więzieniu w którym Andrzej spędził ponad 2 lata i okresie obrad okrągłostołowych. Nie brakuje też refleksji nad tematami dot. gospodarki współczesnej i dzisiejszej polityki. Książka bardzo ciekawa, bo podważa pewne funkcjonujące w naszym społeczeństwie mity. To wersja historii do tej pory zniekształcana, czy też dyskredytowana. Gwiazdowie pokazują, jak w walce o wpływy i władzę w "Solidarności", Wałęsa ze swoim "dworem" zmarginalizował grupę zwaną "Gwiazdozbiorem", czyli Gwiazdów, ale też Walentynowicz, czy Wyszkowskiego. Mamy więc tutaj do czynienia ze spojrzeniem ludzi jakże zasłużonych, a przy tym jak mało dzisiaj kojarzonych z walką z komuną. Potwierdza się maksyma "historię piszą zwycięzcy". Andrzej podkreśla, że historia "Solidarności", to tak na prawdę historia dwóch "Solidarności", tej społecznej, spontanicznej i tej drugiej, zupełnie innej, czyli opanowanej przez Wałęsę i jego świtę.
Bardzo lubię Okraskę, byłam ciekawa, co mają do powiedzenia Gwiazdowie, ale książka jednak mnie śmiertelnie wynudziła. Tematy poruszane były bardzo interesujące, odnosiło się jednak wrażenie, że nie ma nikogo, kto mógłby to sprawnie, wartko poprowadzić, niektóre wątki niemiłosiernie się dłużyły, inne z kolei były prawie że całkowicie pominięte. Podejrzewam, że "wina" leży tu po stronie dziennikarza, niestety, który ma wiele do powiedzenia, posiada ogromną wiedzę polityczno-historyczną i jest świetnym publicystą, ale wywiad-rzeka mu, niestety, nie wyszedł. Wywiad Niewińskiej na końcu, jakby dodany ekstra, to jakieś kuriozum, pisowsko-prawacka paranoiczna agitka, ale to mogłabym zupełnie pominąć, gdyby główna rozmowa była lepiej poprowadzona/zredagowana.